تحلیل مربی پیشین تیم ملی از شرایط یوزها در آستانه جام ملت‌ها:
فرکی: در بحث پاداش‌ها یک عده کنار بازیکنان سود می‌برند/ آنها که چشم دیدن دادکان را نداشتند جای پاسخگویی زیر لحاف رفتند!
حسین فرکی مربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران در آستانه جام ملت‌ها شرایط فوتبال کشور و شاگردان امیر قلعه‌نویی را تشریح کرد.
از آخر همین هفته رقابت‌های جام ملت‌های آسیا برگزار می‌شود و فوتبال سوژه اول اخبار ورزشی در سراسر قاره کهن خواهد بود.
به گزارش روزنامه اعتماد، تیم ملی فوتبال ما هم همچون گذشته در این رقابت‌ها حضور دارد و از مدعیان اصلی قهرمانی به حساب می‌آید. با این حال از آخرین قهرمانی تیم ملی ما در این مسابقات حدود نیم قرن می‌گذرد. اینکه در این مدت چه مسائلی باعث شده تا از مسیر موفقیت فاصله بگیریم نیاز به بحث بسیار دارد و ساعت‌ها بحث و تبادل‌نظر، اما با حسین فرکی مربی اسبق تیم ملی که تجارب ارزشمندی را در فوتبال ما دارد ولی همچون بسیاری از متخصصین بیرون گود نشسته درخصوص آخرین وضعیت تیم ملی و فوتبال کشورمان گپ و گفتی ترتیب دادیم که در ادامه ماحصل آن را می‌خوانید.
شرایط تیم ملی ما در آستانه جام ملت‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به طور کلی برای تیم ملی خودمان آرزوی موفقیت داریم. بنده هم انتظار می‌کشم برای این رویداد مهم آسیایی که قرار است در کشور همسایه، قطر برگزار شود و قطعا این می‌تواند یک پوئن مثبت برای فوتبال ما باشد از این جهت که ایرانی‌های زیادی هستند که می‌توانند از این بازی‌ها دیدن کنند و این چیزی که ما انتظار داریم دفاع از فوتبال ملی ما است که روی دوش بازیکنان و کادرفنی هست. به هر حال دوست داریم پس از سال‌ها قهرمانی در این مسابقات را تجربه کنیم که البته شاید کار ساده‌ای نباشد. همه منتظر هستیم که این اتفاق خوب برای فوتبال ما بیفتد.
شرایط یا بستر لازم برای حضور موفقیت‌آمیز تیم ملی ما در این مسابقات مهیا بود؟
اگر واقع‌بینانه بخواهیم به این موضوع اشاره کنیم باید به بحث داخلی در فوتبال‌مان ورود کنیم که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم. در این وضعیت امیدمان به خود بازیکنان است. به خصوص انتظارات ما از لژیونرها یا بازیکنان باسابقه تیم ملی که چندین سال است در کنار یکدیگر بازی کردند بیشتر است. برای اینکه کیفیت خوب خودشان را ارایه کنند و این امیدواری را برای تیم ملی و مردم به وجود بیاورند، اما باید قبول کنیم که تیم‌های شرق آسیا به ویژه و در شرایط فعلی کره و ژاپن به لحاظ ساختاری و برنامه‌ریزی و آنچه در داخل کشورشان اتفاق می‌افتد و نمایندگانی که در لیگ قهرمانان آسیا دارند و لژیونرهایی که یک بخشی از آن را ما هم داریم از ما جلوتر قرار دارند. عملکردش این موضوع را اثبات می‌کند و در جام جهانی هم نشان دادند.
حضور این دو تیم و تیم ملی ما و بعضی از تیم‌ها که دیگر نباید آنها را دست‌کم گرفت جذابیت جام را بیشتر می‌کند.امیدوارم با کمک بازیکنان ما و با توانایی خود و درایتی که کادرفنی دارد بتوانیم عنوان خوبی را به دست بیاوریم.
درباره لیست تیم ملی چه نظری دارید؟ نسبت به دوره‌های قبل تغییری دیدید؟
تغییر آنچنانی نسبت به زمان کی‌روش ندارد. البته این موضوع نباید دلیلی باشد که به کادرفنی تیم ملی ایراد بدانیم، چون واقعیت این است که این بازیکنان شرایط سنی بالایی دارند اما از طرفی دارای تجربه خوبی هستند. هر چند تجربه یک بخش از فوتبال است و شرایط سنی و جوانگرایی هم بخش‌های دیگر از فوتبال می‌باشد، اما در حال حاضر هیچ راهی بهتر از این نداشت و اگر برنامه‌‌ای هست برای مقدماتی جام جهانی و ادامه بازی‌های رسمی مثل المپیک باشد که باید به کادرفنی فرصت داد تا بتوانند تیم ملی را متحول کنند و نیروی جوانی یا اصطلاح معروف بنزین سبز را به تیم ملی ما تزریق کنند! در حال حاضر نقطه امید ما فقط خود بازیکنان هستند. کیفیت فنی بازیکنان با دوستی و همدلی و فوتبال ناب ایرانی می‌تواند نقطه امیدی باشد برای ما.
نقش کادرفنی چه می‌شود؟
چرا. نقش داشته. از وقتی که آقای قلعه‌نویی به عنوان مربی انتخاب شده که جای خوشحالی هم دارد نتایج قابل قبولی گرفتیم اما الان فرصتی تا جام‌ملت‌ها نیست پس نباید خیلی از کادر انتظار داشت حتی اگر مربی ما خارجی هم بود همین نظر را داشتم چه برسد به مربی ایرانی که صددرصد باید حمایت شود. رسانه‌ها هم باید کمک کنند، باید انصاف را درنظر گرفت و اگر یک مربی دیگر ایرانی هم بود باید به او همین فرصت را بدهیم مثل مربی خارجی که چند سال فرصت دادیم. فرصت‌ها محدود بوده به فیفادی که شامل همه کشورها هم می‌شود اما از آنجا که فوتبال ما نسبت به سایر کشورها در برنامه‌ریزی عقب است و نتوانستیم مثل کشورهای دیگر خودمان را با شرایط هماهنگ کنیم نتیجه این می‌شود که باید به کادرفنی فرصت داد. باید به کادرفنی فرصت داد تا آنچه که مدنظرشان است به آن برسند و آن زمان می‌توانیم تیم ملی و کادر را قضاوت کنیم.
به نظر شما خروجی لیگ ما در این مدت چی بوده؟ لیگ ما به تیم ملی کمکی کرده؟
به نظر من این لیگ هیچ خروجی نداشته! خروجی این لیگ ما می‌تواند بازی‌های انتخابی المپیک باشد که موفق نشد. در گذشته همیشه این‌طور بود که ما یک تیم پشتوانه داشتیم که حتی دو یا سه تا تیم ملی می‌شد به طور همزمان دراختیارمان باشد که راهی مسابقات مختلف کنیم. به خصوص در بخش جوانان و امیدها که می‌توانند پشتوانه تیم ملی باشند به شرط آنکه در لیگ هم فعالیت کنند و بتوانند در لیگ شایستگی‌های خود را نشان دهند، اما متاسفانه می‌بینیم با وجود این همه تبلیغات و تیم در فوتبال ما آن خروجی لازم را نداشته و علت هم همین شرایطی است که در داخل داریم به لحاظ سخت‌افزاری و برنامه‌ریزی و این وقفه‌ها که در لیگ داریم. این مسائل اجازه نمی‌دهد که بازیکنان ما روند صعودی خودشان را طی کنند. این توقف‌هایی که در لیگ هست هم بازیکنان را از شرایط آرمانی دور می‌کند و تا بخواهد بازیکنی در شرایط لیگ قرار بگیرد بازی‌ها تمام می‌شود و تیم ملی هم نصیبی از لیگ نمی‌برد بنابراین بازهم دل خوش می‌شویم به لژیونرها که محدود هستند. اگر بازیکنانی که لژیونر بودند و آمدند را جدا کنیم، می‌بینیم در لیگ بازیکن نداریم! باز هم با انتخاب‌های کادرفنی مقداری توازن برقرار شده بین لژیونرها و لیگی‌ها. عملا به تیم ملی از نظر نیروی جوانی لیگ ما چیزی نداده که کادرفنی بتواند از آن استفاده کند. در نهایت باید با همین مجموعه بازیکنان با شرایط بدنی خیلی خوب وارد مسابقات شویم و انتظار داشته باشیم اینها برای‌مان کاری کنند.
شما در کادرفنی تیم ملی بودید که در جام ملت‌ها با بدشانسی سوم شد و در لیگ هم به عنوان سرمربی سابقه قهرمانی را دارید. در قیاس با گذشته و همچنین تیم‌هایی مثل ژاپن و کره چه شرایطی را سپری می‌کنیم؟
راجع به فوتبال خودمان بیشتر می‌خواهم صحبت کنم تا کره و ژاپن چون وضعیت این تیم‌ها و اینکه با چه استراتژی حرکت می‌کنند، مشخص است. اولویت آنها جام جهانی است که در جام جهانی هم که نسبت به ما موفق‌تر بودند در جام ملت‌ها هم همین‌طور. ما سه دوره قهرمان شدیم که سال‌ها از آن می‌گذرد. همین موضوع نویدبخش شرایط خوب برای کره و ژاپن و حتی تیم‌های درجه دو آسیا است که امروز مدعی هستند. این موضوع نشان‌دهنده این است که آنها روی استراتژی که داشتند موفق عمل کردند و الان به این جایگاه رسیدند که برای‌شان از قبل همه چیز قابل پیش‌بینی است، اما برای ما متاسفانه این اتفاق رخ نداده. در این شرایط فوتبال ما قابل مقایسه نیست با کشورهایی مثل کره و ژاپن و عربستان و حتی عراق که با وجود مشکلاتی که داشتند در لیگ و بازی‌های آسیایی یک فوتبال قابل احترامی دارند و ما هم باید با خودمان، خودمان را مقایسه کنیم! با آنچه که به آن اشاره کردم. ساختار درستی نداریم که بتوانیم مسابقات لیگ را درست برگزار کنیم و همین باعث می‌شود ببینیم تا چه حد حاشیه در فوتبال ما هست و چقدر حیف و میل در فوتبال ما هست. البته من طرفدار این هستم که بازیکنان به اندازه شایستگی خود درآمد داشته باشند اما در فوتبال ما می‌بینیم بعضی وقت‌ها این‌طور نیست و بعضی‌ها بیشتر از حق‌شان می‌گیرند و بعضی‌ها که شایسته هستند در حق‌شان ناحقی می‌شود. همه اینها می‌تواند در کیفیت بازیکنان ما تاثیرگذار باشد که دنبال پیشرفت هستند و حاصل آن می‌شود که تیم ملی قوی یا نمایندگان باشگاهی قوی در آسیا یا جهان داشته باشیم و بتوانیم‌خودمان را با ژاپن و کره و بقیه مدعیان مقایسه کنیم. الان قطر هم یک مدعی در آسیا است. مقایسه درستی نیست چون شرایط برابری با آن کشورها نداریم با خودمان هم مقایسه کنیم فوتبال ما پر از حاشیه و عدم مدیریت است. یک نمونه VAR هست که چند سال است در بوق و کرنا کردیم اما در عمل نشان دادیم خیلی کار داریم تا با این فضا آشنا شویم. مقایسه با گذشته به جز اینکه درجا زدیم چیز دیگری نمی‌توانم بگویم!
به نکته خوبی اشاره کردید. اتفاقا چند روز قبل در «اعتماد»، محمد دادکان هم به این موضوع اشاره کرد. شما با او سابقه همکاری داشتید درباره بحث پاداش‌ها دادکان موافق هستید؟
من کامل مصاحبه دادکان را نخواندم و نمی‌دانم ایشان دقیقا چی گفته. اما ایشان دایره‌المعارف فوتبال ما است، هم در بخش مدیریت و هم بخش فنی
چون که همه مراحل را طی کرده و رییس فدراسیون موفقی هم بوده اما افرادی که چشم نداشتند امروز باید پاسخگو باشند نه اینکه زیر لحاف به خواب بروند! در بحث پاداش‌ها هیچ کسی برای فوتبال و سایر رشته‌ها مخالف نیست، اما وقتی تیم ملی موفقیتی در آن زمان به دست می‌آورد خیلی عادلانه و در بخش داخلی کشور اتفاق می‌افتاد. آقای دکتر دادکان قول پاداش داد و عملی هم کرد و هیچ کسی هم اعتراضی نکرد، چون به عنوان یک مدیر ورزشی تصمیماتی می‌گرفت که بعد بتواند پاسخگو باشد. در این بخش هم دادکان خیلی خوب عمل کرد و پاداش‌هایی که در آن مقطع درنظر گرفتند اگر خودرو بود، خودروی داخلی پیش‌بینی شده بود، حتی اگر خودرو ندادند فضا را فراهم کرد تا معادل ریالی خودرو پرداخت شود و حتی بازیکنانی که کمتر بازی کردند مبلغ خودرو را بین دو بازیکنان نصف می‌کردند. من و آقای شاهرخی و افرادی که دوست داشتند دکتر موفق شود در کنارشان بودیم و بحث پاداش خیلی راحت جمع می‌شد و هیچ کسی هم مثل الان که اتفاق افتاده اعتراضی نداشت. اینها نشان می‌دهد در بخش مدیریتی فوتبال اگر کار درست انجام شود و اگر منافعی خودشان نداشته باشند یا به اندازه حق‌شان منافع داشته باشند این اتفاقات نمی‌افتد. مطمئنا در کنار بازیکنان یک عده‌ای نقش داشتند و سود می‌بردند که این اتفاق رخ داد اگر غیر از این بود همه چیز سر جای خودش قرار می‌گرفت. مردم می‌فهمند و رسانه‌ها پیگیری می‌کنند که این اتفاقات رخ می‌دهد و در شرایط فعلی مردم ما و حتی ورزشکاران و یکسری از فوتبالی‌ها در مضیقه هستند، عرض کردم برای بعضی‌ها به‌حق است و برای بعضی‌ها ناحق. در کل بحث پاداش یک چیز طبیعی است اما شکل و زمان عمل کردن به آن مهم است. وقتی صدای ورزشکاران سایر رشته‌ها در می‌آید یعنی این نحوه غلط است و این را باید مدیریت ورزش مشخص کند که یک تصمیمی گرفته شود. یک تصمیم عمومی برای تمام کسانی که افتخار کسب کرده و مردم را خوشحال می‌کنند اگر پاداش‌ها یکسان نیست با اختلاف کمی حق‌شان را بگیرند. وقتی اختلاف زیاد باشد صدای هواداران فوتبال هم در می‌آید چه برسد به آنهایی که افتخارآفرین در سایر رشته‌ها هستند.
به عنوان سوال آخر، پیش‌بینی شما از نتیجه تیم ملی در جام ملت‌ها چیست؟
شانس ما برای قهرمان شدن که قبلا هم اشاره کردم ۴۰ به 60 است. خوشبینانه‌تر ۷۰ به ۳۰ است. پیش‌بینی بیشتری نمی‌توانم کنم اما اگر قهرمان شویم که شاهکار کردیم که به مراتب ارزش آن می‌تواند بیشتر از یک بازی در جام‌جهانی برابر ولز باشد.
دیدگاه تان را بنویسید