حق ویزیت مطب در ایران، یک و نیم دلار است؛ در خارج باید یک دلار بدهید که دستشویی بروید!

مسعود پزشکیان نماینده تبریز در مجلس در مورد موج مهاجرت پزشکان به خارج از کشور گفت: با مکانیزم پرداختی که ما در مملکت درست کردیم و قوانینی که گذاشتیم طبیعتا این روند روز به روز بدتر می شود. مدیرانی را سرکار آورده ایم که ممکن است از نظر رتبه علمی خیلی از پایین تر از کسانی باشند که در دانشگاه تدریس می کنند. حق ویزیت مطب، یک و نیم دلار است این در حالی است در خارج باید یک دلار بدهید که دستشویی بروید.

به گزارش عصر ایران بخش هایی از گفت و گوی پزشکیان را در ادامه می خوانید:

 

• هر روز مکانیزم پرداخت بدتر می کنند. بیمه هم این پول را نمی دهد. از آن طرف پزشک را به روستا می فرستند که با پولی که می دهند حتی زندگی اش نمی چرخد. آن طرف مرز چهل برابر اینجا پول می دهند. این فشارها را هم ندارند، بار کاری شان نیز کمتر است. طبیعتا وقتی اینطوری باشد پزشکان ترجیح می دهند مهاجرت کنند نه تنها پزشکان بلکه پرستاران هم ترجیح می دهند بروند.
• با این مهاجرت ها شرایط بهداشتی و درمانی ما در آینده بدتر می شود. پزشکان و آنهایی که در کشور می مانند مجبورند پول اضافه، سکه و ارز بگیرند و قوانینی که وجود دارد را بشکنند. وقتی قوانینی که ما می نویسیم عادلانه نباشد انتظار تبعیت از آن قانون انتظار غیرواقعی است.
• مجلس، قوه قضاییه و دولت برای کارکنانشان با بیرون قرارداد بسته اند و پول های چند برابر می دهند. اگر قرار است آن پول ها را بدهند چرا به سیستم های دولتی و به همان هایی که کار می کنند نمی دهند.
• اگر سقف حقوقی وجود دارد که این آقایان ادعا می کنند از نظر عدالت و برابری باید آنرا برابر کنند چرا این را از کسانی که هیچ سقفی را مراعات نمی کنند و قوانین را زیر پا می گذارند نمی گیرند؟ چرا خودشان با آنها قرارداد بسته اند ‌و پول های چندین برابر می دهند؟
• سقف حقوق یک ماهه پزشکی که در دولت کار می کند به اندازه یک عمل جراحی پزشکی که خود اینها با آن قرارداد بسته اند نمی رسد. اگر راست می گویید و عدالت دارید این کار را نکنید و بروید سرسفره ای که پهن کرده اید بنشیند.
• با این بی عدالتی که وجود دارد امکان ادامه برای برخی پزشکان وجود ندارد طبیعتا عده ای ترجیح می دهند بروند عده ای هم که معتقد به انقلاب، مردم و کشور هستند می مانند و با سختی زندگی شان را می چرخانند. اگر من همین الان با همین حقوق پزشک می شدم دیگر نمی توانستم حتی خانه کرایه کنم و نمی توانستم ماشین بخرم و خیلی کارهای دیگر انجام دهم.
• در قدیم با همان پول های دولتی که گرفتم خانه و ماشین خریدم اما از این به بعد دیگر کاری نمی توانم انجام دهم. پزشک و استاد دانشگاهی که کارش را الان شروع می کند با این حقوق چگونه می خواهد خانه یا یک وسیله نقلیه بخرد یا فرزندشان را در این مدارسی که بزرگان ما درست کردند که پول ثبت نامش هشتاد میلیون تومان است ثبت نام کنند.
• الان از بسیاری از کشورها افراد برای درمان به کشور ما می آیند ولی در آینده مردم خودمان مجبورند برای درمان بسیاری از بیماری ها به خارج بروند. این چیزهایی که الان وجود دارد را ما درست نکردیم. از قبل از انقلاب وجود داشته اما آن چیزهای که بعدا قرار است درست شود بدتر می شود.