برشی از هرج‌ومرج سازنده نوین در عراق رونمایی شد

سیدعماد حسینی- شماری از هوادران مقتدی صدر به شکلی کاملاً حساب‌شده با عبور راحت از میان نیروهای امنیتی و ضدشورش خود را به پارلمان عراق رسانده و برای ساعاتی آن را به تصرف خود در آوردند، آن هم در حالی که مصطفی الکاظمی، رئیس دولت پیشبرد امور، و محمد الحلبوسی، رئیس مجلس عراق، کیلومترها دورتر از بغداد در استان الانبار حضور داشتند.

این رخداد از هر منظری که به آن نگریسته شود، بیانگر اقدامی انتقام‌جویانه نه فقط از سوی جریان صدر بلکه از سوی بلوک مخالف چارچوب هماهنگی به دلیل بازگشت مجدد آنها به مسیر تشکیل کابینه خواهد بود.

به اعتقاد طرفداران چارچوب هماهنگی یا همان گروه‌های معترض به نتایج انتخابات اخیر مجلس عراق، جریان صدر و به تعبیری طراحان پیروزی جریان مقتدی صدر و احزاب همسو در آن انتخابات، وقتی رشته‌های خود را پنبه‌شده دیدند به صرافت تخریب کل بازی افتاده‌اند.

در توصیفی دیگر، طرف‌های متهم به دست بردن در نتایج انتخابات عراق معتقد بودند نتایج انتخابات باعث خروج قطار گروه‌های شیعه طرفدار مقاومت از ریل صحنه سیاسی عراق، حداقل برای دوره پیش رو، شده است اما بازگشت این قطار به ریل باعث شد تا آنها به فکر واکنش‌های دیگری در این رابطه بیفتند.

اینکه مقتدی صدر در توییت اخیر خود بعد از یورش به مجلس عراق از کشیدن گوش برخی افراد فاسد سخن گفت هم می‌تواند تعبیری از این اقدام یا تلاش برای بازگرداندن هیبت ازدست‌رفته‌اش بعد از آبستراکسیون‌های موفق ائتلاف مخالفان او در گذشته محسوب شود.

اینکه گفته می‌شود طرفداران مقتدی صدر به دنبال تحصن در مقابل ساختمان مجلس عراق برای جلوگیری از تشکیل جلسه انتخاب محمد شیاع السودانی، نامزد نخست‌وزیری، هستند نیز می‌تواند در چارچوب همین نظریه باشد، گرچه شخص سودانی تنها هدف این اعتراضات نیست.

در این بین مصطفی الکاظمی این‌بار هم- همچون حادثه هدف قرار گرفتن خانه‌اش در منطقه سبز عراق- در زمان وقوع حادثه در این منطقه حضور نداشت و با فراغ بال در آن سوی عراق در استان الانبار به تعبیری تهاجم را مدیریت کرده و به تماشای این جنگ گلادیاتوری نشسته بود، جنگی که برنده اصلی‌اش شخصی جز او نیست.

گرچه این تهاجم با عقب‌نشینی طرفداران مقتدی صدر به پایان رسید، اما در واقع می‌تواند شروع ماجرایی باشد که عراق را وارد دالانی از بحران کند که یافتن روزنه خروج از آن زمان و هزینه زیادی برای این کشور به همراه خواهد داشت.

قدم زدن نوری المالکی در منطقه سبز بغداد، آن هم سلاح به دست، گویای پافشاری او بر دفاع از اصولی است که برای خود ترسیم کرده، همان اصولی که احتمالاً آمادگی جنگیدن بر سر آن را هم دارد، گرچه احتمالاً رخداد اخیر محاسبات داخلی چارچوب هماهنگی را هم تا حدودی دچار مشکل می‌کند.