حضور زنان در دربی برای نخستین‌بار؛ اتفاق خوبی است ولی چرا سه هزار بلیط؟ چرا در دورترین نقطه؟

طبق گزارش رسانه‌ها ظرفیت درنظر گرفته شده برای زنان در دربی پیش رو 3000 نفر است. 1500 تا استقلالی و 1500 تا پرسپولیسی.

به گزارش روزنامه اعتماد، به این ترتیب اگر اتفاق خاصی نیفتد، نامه‌ای از جایی نرسد یا تذکری داده نشود زنان برای نخستین‌بار بعد از انقلاب می‌توانند دربی را از نزدیک ببینند؛ هرچند به صورت محدود. این اتفاق بسیار خوبی است.

سال‌ها طول کشید که مقامات قانع شوند مجوز ورود زنان به استادیوم صادر شود. البته شاید قانع هم نشده باشند و صرفا به خاطر فشار افکار عمومی و اولتیماتوم فیفا پذیرفته باشند. ولی در همین مسیر عده بسیار زیادی متحمل زحمت و خسارت شدند، وقت کشور گرفته شد و هزینه‌هایی به وجود آمد. همین چند وقت پیش سالگرد سحر خدایاری معروف به دختر آبی بود. دختری که فقط می‌خواست فوتبال ببیند ولی جانش را در همین راه گذاشت.

حالا در شرایط فعلی این سوال مطرح است که قرار است چند سال طول بکشد، چه هزینه‌هایی پرداخت شود و چه دردسرهایی به وجود بیاید تا برخی مشکلات در این راه از بین برود و پروسه ورود زنان به استادیوم شکل و شمایل درست‌تری به خود بگیرد. از نحوه ورود به ورزشگاه تا جایگاهی که برای زنان درنظر گرفته می‌شود و تعداد بلیت.

دخترانی که برای تماشای بازی پرسپولیس الدحیل به استادیوم آزادی رفتند همگی از نوع برخورد ماموران هنگام ورود، وضعیت پارکینگ و نحوه دسترسی گله داشتند. چند نفر از هواداران زن به خبرنگار «اعتماد» گفتند که یک پارکینگ کاملا خالی مسدود شده بود و اجازه نمی‌دادند زنان در آنجا پارک کنند بنابراین مجبور شدند ماشین‌های‌شان را در جای بسیاری دوری بدون امنیت بگذارند و با موتور به استادیوم بروند! برخی دیگر از اینکه محل نشستن‌شان در دورترین جا نسبت به زمین چمن درنظر گرفته شده بود، شاکی بودند. حق هم دارند به خاطر اینکه گوشه ورزشگاه در طبقه دوم واقعا بدترین نقطه برای تماشای بازی است. 

درنهایت می‌ماند تعداد! هیچ عقلی نمی‌تواند تحلیل کند که چرا عدد ورود زنان به استادیوم مثلا 3000تاست و 4000تا نیست؟ چرا 5000تا نه؟ اگر زنان وارد ورزشگاه شدند دیگر چه فرقی دارد چند نفر باشند؟ حضور 4 یا 5000 نفری زنان چه اتفاقی را رقم می‌زند که حضور 3000تایی آنها نمی‌زند؟ به همین دلیل شاید بهتر باشد حالا که اصل موضوع به هر دلیلی تا حدی برطرف شده در سیاستگذاری نحوه آن هم تجدیدنظر شود. واقعا نیاز نیست چند سال بگذرد تا این نتیجه حاصل شود که می‌شد یک جور دیگر رفتار کرد.