بایرن‌مونیخ؛ فرو رفته در یک آشفتگی خودساخته/ بازگشت اف‌سی هالیوود

در سال 2020 و در اوج گمانه‌زنی‌ها پیرامون آینده داوید آلابا در بایرن‌مونیخ، از توماس مولر پرسیده شد که آیا احساس می‌کند مذاکرات طولانی در مورد مدت قرارداد بر عملکرد این بازیکن اتریشی تاثیر بگذارد؟ این مهاجم کهنه‌کار در مصاحبه با اسکای اسپورت تاکید کرد: «دیوید هنوز خودش در زمین است و تحت تاثیر این مساله نیست.» سپس مولر اعتراف جالبی کرد.

به گزارش روزنامه اعتماد، او گفت: «این برای تماشاگران نیز جالب است. وقتی در باشگاه کمی درام وجود دارد، خوب است. من قبلا از خواندن در مورد آن چیزها لذت می‌بردم -اف سی هالیوود- و اکنون می‌توانید آن را به صورت زنده تماشا کنید.»

آن قسمت خاص از درام برای بایرن پایان خوبی نداشت، زیرا آلابا درنهایت با انتقال آزاد راهی رئال‌مادرید شد. با این حال، در یک نگاه بزرگ‌تر جدایی مدافع اتریشی در نظم تیم اخلالی ایجاد نکرد. یا دست‌کم در مقایسه با هرج و مرج فعلی که باشگاه را فراگرفته، چیزی نبود.

از ابتدای سال، اخراج‌ها، گرد و خاک در رختکن و شکست‌های غم‌انگیز وجود داشته است که باعث شد صحبت از بازگشت واقعی اف سی هالیوود پس از سال‌ها ثبات نسبی مطرح شود.

در نتیجه، اکنون این ترس بسیار واقعی وجود دارد که فصلی که با صحبت از سه‌گانه آغاز شد، ممکن است با ناکامی بایرن برای اولین‌بار از سال 2012 در فتح بوندسلیگا به پایان برسد.

نام مستعار اف سی هالیوود در دهه 1990 ابداع شد. آن زمان به‌ طور قطع آشفته‌ترین دوره در تاریخ بایرن بود. زمانی که فوق ستاره‌هایی مانند لوتار ماتئوس، یورگن کلینزمن، استفان افنبرگ و ماریو باسلر در داخل و خارج از زمین خبرساز شدند. با این حال، بازیکن‌سالاری از دیرباز یکی از ویژگی‌های باشگاه بوده است.

در پایان اولین دوره طلایی باشگاه در دهه 1970، یک کودتا در رختکن منجر به برکناری مربی Gyula  Lorant شد. بازیکنان می‌خواستند دستیار او، پال سرنای، به صورت دایمی هدایت تیم را برعهده بگیرد، اما ویلهلم نودکر، رییس باشگاه، به مکس مرکل روی آورد. در نتیجه بازیکنان بار دیگر شورش کردند و به اتفاق آرا به انتصاب مرد اتریشی رای منفی دادند.

نودکر که تحقیر شده بود استعفا داد. هافمن در راس او قرار گرفت، در حالی که سرنای به عنوان مربی به کار ادامه داد. توماس هوتلین در کتاب خود به نام «گوته فروند» می‌نویسد: «برای اولین‌بار در تاریخ فوتبال آلمان، چند بازیکن کل یک باشگاه را تصاحب کردند.»

از آن زمان تاکنون هیچ تیمی از قدرت مشابهی برخوردار نبوده است، اما این باور وجود دارد که سرمربی ضعیف‌ترین فرد در بایرن است و رویدادهای اخیر کمک چندانی به تغییر این باور نکرده است.

اخراج یولیان ناگلزمن، دنیای فوتبال را شوکه کرد. این خبر اواخر پنجشنبه شب در تعطیلات بین‌المللی اخیر اعلام شد. مطمئنا، فرم بایرن در بوندسلیگا به طرز شگفت‌انگیزی متزلزل بود و آنها پس از باخت دو-یک مقابل بایرلورکوزن، در جدول رده‌بندی، پس از بوروسیا دورتموند، به رتبه دوم سقوط کرده بودند، اما باواریایی‌ها از 8 بازی در این فصل لیگ قهرمانان اروپا، به هشت پیروزی رسیده بودند. بردهایی همراه با شکست کامل پاری‌سن‌ژرمن در خانه و خارج از خانه و صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی.

با این حال، برای کسانی که بایرن را از نزدیک دنبال می‌کردند، واضح بود که همه ‌چیز در پشت صحنه خوب نیست. ناگلزمن هرگز تمایل خود را برای مربیگری در بایرن پنهان نکرده بود. حتی در زمان هدایتش در هوفنهایم اعتراف کرد که این شغل رویایی او بوده است. این یک نمایش چشمگیر از جاه‌طلبی بود. شواهدی وجود داشت که نشان می‌داد او احساس می‌کرد با هیچ مشکلی برای پیشرفت در چنین محیط پرفشاری روبه‌رو نخواهد شد. 

با این حال، در بایرن، در میان برخی چهره‌ها این احساس وجود داشت که ناگلزمن بیش از حد از بودن در کانون توجهات لذت می‌برد. آنها فکر می‌کردند او معتقد است که خودش ستاره نمایش است.

برخی بازیکنان بر این عقیده بودند که سرمربی تنها برای خودش اعتبار کسب می‌کند نه برای همکاران و اعضای تیم. 

علاوه بر این، ناگلزمن رابطه خوبی با جاشوا کیمیچ -که مسلما مهم‌ترین بازیکن در پازل تاکتیکی او بود - برقرار کرد. اما از آن سمت رابطه مشابهی با مانوئل نویر، کاپیتان باشگاه نداشت که این خود به محل اختلاف تبدیل شد. در واقع، تصمیم ناگلزمن برای اخراج تونی تاپالوویچ، مربی دیرینه دروازه‌بان‌های نویر، تنش زیادی ایجاد کرد.

بیلد حتی ادعا کرد که اخراج مربی در ژانویه که بلافاصله انجام شد و توسط نویر به عنوان «وحشیانه‌ترین چیزی که در دوران حرفه‌ای خود تجربه کرده‌ام» توصیف شد، به این باور مربوط می‌شود که بحث‌های خصوصی بین اعضای تیم به بیرون درز می‌کند. 

ناگلزمن در ماه مارس پس از انتشار برگه‌های تاکتیکی‌اش در مطبوعات به خبرنگاران گفت: «این خیلی مرا آزار می‌دهد. کسی که چنین چیز ی را لو می‌دهد به تک تک بازیکنان آسیب می‌رساند. کسی که این را درز می‌دهد به دنبال چیست؟ چه انتظاری دارد؟ من نمی‌دانم انگیزه او چه می‌تواند باشد، جز اینکه کار را برای حریف آسان کند. من همیشه سعی می‌کنم با بازیکنانم و مربیانم خوب رفتار کنم. امیدوارم این فرد بتواند در آینه به خودش نگاه کند. چون کاری که انجام داده، عادلانه نیست.» در آن مرحله، مشخص بود که ناگلزمن فشار را روی خودش احساس می‌کرد.

پس از شکست 3-2 مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ در ماه فوریه، ناگلزمن یک جنجال فوق‌العاده علیه مسوولان مسابقه به راه انداخت. درست بیش از یک ماه بعد او در لورکوزن، بازیکنانش را به «تنبلی» و «نرخ بهره‌وری صفر درصد» متهم کرد.

حسن صالح‌حمیدزیچ، مدیر ورزشی بایرن نیز تیم را مورد هدف قرار داد و اعتراف کرد: «من به ندرت چنین چیزی را دیده بودم. تمرکز کم، درگیری کم و این‌قدر جرات کم را تجربه نکرده بودم.»

اما چیزی که او در آن زمان نگفت این بود که احساس می‌کرد ناگلزمن مقصر است. در واقع، باخت لورکوزن به عنوان میخ پایانی بر تابوت او تلقی می‌شد. دلیلی قطعی که نشان می‌دهد سرمربی قادر به ایجاد انگیزه در بازیکنانش برای عملکرد چشمگیر در بوندسلیگا مانند اروپا  نیست.

با این وجود، بایرن انتقادات زیادی را به خاطر نحوه برخورد با خروج ناگهانی ناگلزمن تحمل کرده است. ایجنت‌های او مدعی شده‌اند که موکل آنها فقط از طریق رسانه‌ها متوجه شده که اخراج شده است و درحالی که بایرن همچنان برخلاف آن تاکید می‌کند، آنها اذعان کرده‌اند که قبل از اعلام تصمیم هیچ ملاقاتی حضوری شکل نگرفته، زیرا مربی سابق تیم در آن زمان در یک سفر اسکی حاضر بوده است.

علاوه بر این، در حالی که هم صالح‌حمیدزیچ و هم مدیرعامل باشگاه الیور کان اصرار دارند که این تصمیم صرفا به خاطر کسب نتایج بهتر گرفته شده است، علاقه تاتنهام، رئال‌مادرید و پاری‌سن‌ژرمن برای به خدمت گرفتن توماس توخل هدف دیرینه باواریایی‌ها نیز نقش مهمی در تغییر ناگهانی مربیان بایرن داشت.

با این حال، در حالی که توخل به لطف پیروزی 4-2 مقابل دورتموند در اولین بازی خود، حداقل بایرن را در صدر بوندسلیگا قرار داده بود، آمدنش کمک چندانی به فرو نشاندن ناآرامی‌های رختکن نکرده است. همان‌طور که در درگیری بین سادیو مانه و لروی سانه ثابت شد. درگیری که باخت تیم در سه‌شنبه شب در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچسترسیتی را تحت‌الشعاع قرار داد.

مانه به اتهام ضربه زدن به هم‌تیمی خود در جریان درگیری پس از بازی جریمه و محروم شده است و تا آنجا که به بایرن مربوط می‌شود، پرونده اکنون بسته شده است. با این حال، گمانه‌زنی‌ها در مورد آینده مهاجم سابق لیورپول در این باشگاه همچنان ادامه دارد.

مانه اولین فصل را به سختی در مونیخ پشت سر گذاشته است. گزارش‌هایی وجود دارد که او برای تسویه‌حساب با مشکل مواجه شده است و دستمزد بالای او، همراه با عملکرد ضعیفش، به نقطه بحث در میان هم‌تیمی‌هایش تبدیل شده است.

همچنین ادعا شده بود که او درست قبل از اخراج ناگلزمن با این مربی مشاجره شدیدی داشته و درحالی که توخل اکنون روی نیمکت تیم قرار گرفته است، هیچ تضمینی وجود ندارد که مانه به ‌طور ناگهانی به یک بازیکن محوری در زمان رییس جدید تبدیل شود. در واقع اینکه او در بازی مقابل دورتموند و سیتی از روی نیمکت بازی را شروع کرد، گویای این شرایط جدید است.

صالح‌حمیدزیچ برای یک بار در تابستان گذشته به دلیل عملکردش در بازار نقل و انتقالات مورد تحسین قرار گرفت، اما ماتییس دی لیخت تنها خرید تابستانی او است که در حال حاضر می‌درخشد. رایان گراونبرخ در آلیانز آرنا حتی بدتر از مانه بوده است، علاوه بر این، یان زومر، جانشین نویر مصدوم در ژانویه، در باخت 3-صفر هفته گذشته تیم در اتحاد مقصر بود.

جایگاه پست مدیر ورزشی تیم در حال حاضر کاملا امن است، اما مسوولیت اکنون برعهده صالح‌حمیدزیچ و کان است تا بتوانند موقعیتی را که به راحتی از کنترل خارج شده را کنترل کنند.

زمانی که سرژ گنابری در پایان ژانویه، پس از بازگشت از هفته مد پاریس در تساوی یک -یک مقابل کلن عملکرد تکان‌دهنده‌ای را به نمایش گذاشت، حمیدزیچ رفتار وینگر را «آماتورانه» خواند.

او در Sport1 با عصبانیت به گنبری تاخت. اتفاقی که در واقع، بیشتر شبیه یک قسمت قدیمی اف سی هالیوود بود. البته اکنون این سوال مطرح می‌شود که در ادامه چه اتفاقی می‌افتد؟ اما با اف سی هالیوود، پیش‌بینی آن غیرممکن است. تنها چیزی که ما با اطمینان می‌دانیم این است که می‌توانید چهارشنبه‌شب تمام درام را به صورت زنده در آلیانز آرنا تماشا کنید.

منبع: سایت گل