عباس عبدی:
دهه شصت بزک می‌شود چون نوستالژیست/ سختی و مشکلات دهه شصت هم برای مردم و هم مسئولان بود
عباس عبدی گفت: درباره داشتن تصویر مثبت از گذشته و دهه 60خورشیدی باید گفت که دلایل گوناگونی دارد. بخشی از آن نوستالژیک است. مردم چون از وضع موجود ناراضی هستند گذشته را آرمانی دیده و حتی آن را بزک می‌کنند.ولی آن زندگی در مقطع خودش هرچه بود یک چیز را داشت و آن عدالت نسبی و فقدان شکاف میان دولت و ملت بود.
مهدی بیک‌اوغلی- عباس عبدی در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد سیر تحول گروه‌های سیاسی را در دهه نخست انقلاب تحلیل کرده است.
به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- چپ‌گرایی دهه شصت محصول اراده زید و عمر نبود، بلکه یک مطالبه غالب بود، به همین علت بسیاری از کسانی که جلوی آن ایستادند، در عمل آب بر آسیاب آنان ریختند و کسانی که با آن همراهی متعادل کردند، بیشترین نقش را در جلوگیری از رشد جریاناتی چون مجاهدین و گروه‌های تندرو چپ مارکسیستی داشتند و الا آنان همه جامعه از جمله مدافعان کنونی لیبرالیسم را جارو کرده بودند.
- مساله چپ‌گرایی اقتصادی در ساختار حکومت در آن دوره در برابر سایر مسائل دیگر آن امری فرعی است. حتی به تعبیری ویژگی مثبت آن است که مردم و جوانان را از افتادن به دامن مجاهدین و چپ رادیکال مارکسیستی حفظ کرد.
- درباره داشتن تصویر مثبت از گذشته و دهه 60خورشیدی باید گفت که دلایل گوناگونی دارد. بخشی از آن نوستالژیک است. مردم چون از وضع موجود ناراضی هستند گذشته را آرمانی دیده و حتی آن را بزک می‌کنند.ولی آن زندگی در مقطع خودش هرچه بود یک چیز را داشت و آن عدالت نسبی و فقدان شکاف میان دولت و ملت بود.
- اگر در آن دهه سختی و مشکلات بود، کمابیش برای همه از جمله مسوولان هم بود. بسیاری از فرزندان مسوولان در جبهه‌های جنگ بودند و افراد زیادی از آنان از مجموعه جانبازان جنگ هستند. تفاوت حداکثر و حداقل حقوق حدود ۷ برابر بود، الان بعضا تا ۵۰ برابر نیز هست. به جز رانت و حواشی درآمدها که سر به فلک می‌زند. فساد به ویژه در سطوح بالا بی‌معنا بود. حقوق و دستمزدها اختلافات اندکی داشت. خیلی‌ها در این دهه صاحب خانه شدند و منتی هم بر سر مردم گذاشته نمی‌شد.
- اگر امروز وضعیت و مهمانی‌های فرزندان و نوه‌های برخی از این مسوولان را بدانید تعجب خواهید کرد. نه اینکه بخواهم زندگی آنان را محکوم کنم بلکه این واقعیت است هم به لحاظ سطح زندگی و هم به لحاظ ارزش‌های زندگی.
- برخی از این افراد که علیه چپ ها سخن می‌گویند در اوج بلوغ فکری‌شان در دهه60 جزو چپ‌های تندروی غیر مذهبی بودند.
- اگر آن رویکردهای متعادل شده چپ و سوسیالیستی دهه 60نبود، چه بسا رویکردهای بسیار رادیکال همچون رژیم مجاهدین خلق یا رژیم وابسته به شوروی سابق در ایران به قدرت می رسیدند.
- روحانیون هم که به‌صورت سنتی از نظر اقتصادی راست محسوب می‌شدند در سال‌های ابتدایی انقلاب غالبا گرایش چپ داشتند.
دیدگاه تان را بنویسید