حق با اسکوچیچ بود آقای طارمی!

دیدار دو تیم تراکتور و سپاهان در رقابت‌های لیگ برتر که هفته گذشته در یادگار امام تبریز برگزار شد می‌توانست به صورت نمادین اعتبار فوتبال باشگاهی ایران شود اما در حالی که همه‌چیز مهیای چنین اتفاقی بود شرایط به صورت دیگری رقم خورد. 

به گزارش روزنامه اعتماد، انبوه هواداران مشتاق که جای سوزن انداختن در استادیوم باقی نگذاشته بودند، چمن به نسبت با کیفیت ورزشگاه، دو سرمربی خارجی صاحب سبک و انبوهی از ستاره‌های به خدمت گرفته شده توسط دو تیم نوید یک بازی باکیفیت و در سطح بین‌المللی را می‌داد. اما آنچه در نهایت علاقه‌مندان به فوتبال دیدند یک تقابل فیزیکی همراه با اشتباهات تمام‌نشدنی بازیکنان بود که به جز سپاهانی‌ها و تراکتوری‌ها که طبیعتا هیجان داشتند بقیه را ناامید کرد.

با توجه به تکرار مدام پدیده «بازی‌های بی‌کیفیت در رقابت‌های بزرگ لیگ» جا دارد این سوال را مطرح کنیم که واقعا تقصیر چه کسی است که بازی‌ها اینقدر کم گل و بی‌کیفیت می‌شوند؟

در مورد استقلال و پرسپولیس می‌گویند حساسیت‌ها و فشار هواداران باعث چنین شرایطی است. مربیان می‌روند که نبازند و شانس خود را در بازی‌های دیگر جست‌وجو کنند. در مورد سپاهان و تراکتور چی؟ پاکو خمس و ژوزه مورایس چه فشار و حساسیتی روی خودشان حس می‌کنند که تیم‌شان این شکلی بازی می‌کند؟ یا شاید هم واقعا تقصیر آنها نیست. 

تماشای رفتار خمس و مورایس کنار زمین در بازی تراکتور و سپاهان به صورت شهودی نشان می‌داد که این دو مربی به خاطر اشتباهات مدام و تکراری بازیکنان و سردرگمی‌ آنها حسابی کلافه‌اند. این دو مربی بالا و پایین می‌پریدند، فریاد می‌زدند، به سر خودشان می‌کوبیدند و گاهی با دست اشاره می‌کردند که «این فقط یک پاس ساده بود»! ولی بازیکنان در بیشتر دقایق بازی از انجام همین کار ساده عاجز بودند. حتی ستاره‌هایی مثل ریکاردو آلوز که به عنوان بهترین پاسور لیگ شناخته می‌شود بارها و بارها در ارسال پاس‌های کوتاه به بازیکن کنار دستش دچار اشتباه می‌شد. این به نوعی آن جمله جنجالی دراگان اسکوچیچ سرمربی پیشین تیم ملی را به ذهن متبادر می‌کند که گفت: «بازیکنان ایرانی تاکتیک‌پذیر نیستند.» و با واکنش تند مهدی طارمی روبه‌رو شد.

صدور حکم کلی و نهایی سخت است اما بیایید بپذیریم خمس و مورایس از حداقل دانش فوتبالی برخوردار هستند. آن قدری که بتوانند استانداردها را رعایت کنند. هواداران هم گرچه پرفشار تشویق می‌کردند اما شرایط بدی برای بازیکنان به وجود نیاوردند. زمین هم بد نبود. داوری هم مشکل خاصی نداشت. در نتیجه می‌ماند کیفیت بازیکنان یا مهم‌تر از آن تمرکز آنها. 

به دلایل گوناگون بازیکنان حال حاضر لیگ ایران کیفیت خوبی ندارند. رقم دستمزدها سر به فلک می‌‌کشد اما بازدهی ندارد. در زمین مسابقه آنچه می‌بینیم مجموعه‌ای نامنظم از حرکات بازیکنانی است که انگار ذهن‌شان جای دیگری است. نتیجه می‌شود همین که در بازی تراکتور و سپاهان یا در بازی‌های دیگر می‌بینیم. در همه جای دنیا بازیکنان روز خوب و روز بد دارند. بسیار طبیعی است که برخی ستاره‌ها در برخی بازی‌ها نتوانند عملکرد صددرصدی نشان دهند. اما اینکه 22 بازیکن که همگی جزو تاپ‌ها هستند، همزمان در یک بازی ناامیدکننده ظاهر شوند امر چندان رایجی نیست.