بی‌برنامگی و سرگیجه دولت در واگذاری سرخابی‌ها/ از تامین اجتماعی و پتروشیمی تا بانک!
در فرایند عجیب واگذاری سهام سرخابی‌ها برند دو باشگاه بسیار آسیب دیده است.
در حالی که همین چند روز پیش نامه رسمی معاون اول رییس‌جمهور در مورد واگذاری 80 درصد سهام پرسپولیس به تامین اجتماعی منتشر شد و همه انتقال سهام تیم را قطعی می‌دانستند، روز گذشته ابتدا سخنگوی دولت و سپس وزیر ورزش اعلام کردند مساله منتفی است! مدیران ارشد دولت از دو بانک خصوصی به عنوان مالکان آینده دو باشگاه پرسپولیس و استقلال نام بردند.
به گزارش روزنامه اعتماد، وزیر ورزش در گفت‌وگوی تلفنی با یک برنامه تلویزیونی سعی کرد، نشان دهد اقدامی که در حال حاضر توسط دولت انجام می‌شود، اقدامی شجاعانه، درست و بی‌سابقه است. او گفت وعده واگذاری سرخابی‌ها شعار همه دولت‌ها بوده، اما در این دولت در حال عملی شدن است. جدا از اینکه همه می‌دانند بحث استقلال و پرسپولیس به دلایل گره خوردن با مسائل امنیتی اجتماعی از سطح دولت‌ها فراتر است و ضمنا اگر ای‌اف‌سی در این سه سال در مورد مالکیت مشترک سرخابی‌ها فشار نمی‌آورد هنوز هم در بر همان پاشنه سابق می‌چرخید، باید از کیومرث هاشمی پرسید آیا واقعا از روند واگذاری دو باشگاه رضایت دارید؟
جواب باید یک نه قاطع باشد! اما قطعا وزیر و سایر اعضای دولت آن را به زبان نمی‌آورند. به دلایل مختلفی با وجود موافقت همه با نفس عمل یعنی جدا شدن سرخابی‌ها از وزارت ورزش، مسیر واگذاری استقلال و پرسپولیس به هیچ عنوان شفاف، درست و امیدوارکننده پیش نمی‌رود.
ابتدا با فروش 10 درصد سهام دو باشگاه به مردم صدها میلیارد تومان از سرمایه هواداران رسما دود هوا شد. در نهایت هم آن مسیر سهام‌فروشی به صورت کامل متوقف شد. حالا شاید مسوولان وقت وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی از جمله حسین قربانزاده نپذیرند، اما واقعیت این است که سهام‌فروشی 10 درصدی سرخابی‌ها یک خرابکاری بزرگ بود.
بعد هم که هیچ کدام از شرکت‌های خصوصی حاضر نشدند در مزایده‌های برگزار شده برای فروش سهام دو باشگاه سرکت کنند. حتی پیشنهادات دولت به چهره‌های اقتصادی سرشناس و متمول هم راه به جایی نبرد. در حقیقت هیچ سرمایه‌گذاری پیدا نشد که آنقدر بی‌فکر باشد که بخواهد سرمایه‌اش را در معرض نابودی کامل قرار دهد.
در نهایت دولت تصمیم گرفت به صورت تکلیفی و دستوری سرخابی‌ها را به شرکت‌های خصولتی واگذار کند. آن هم عوض رد دیون خودش! بعد از مدتی کشمکش اسم سازمان تامین اجتماعی و پتروشیمی خلیج‌فارس از تخم‌مرغ شانسی‌های دست‌اندرکاران واگذاری بیرون آمد. ابتدا اعلام شد شستا خواهان پرسپولیس است. بعد از مدتی روزنامه اعتماد خبر داد تامین اجتماعی مایل نیست سهام پرسپولیس را در اختیار بگیرد و همان شب یکی از مدیران کل این سازمان با تایید خبر در تلویزیون از دلایل مایل نبودن باشگاه‌داری گفت. در روزهای بعد اما دولت، مدیران و برخی وزرا اصرار ورزیدند که تامین اجتماعی و صندوق‌های بازنشستگی مالکان بعدی پرسپولیس خواهند بود و آن نامه معروف هم منتشر شد که نشان می‌داد با دستور معاون اول سهام سرخ‌پوشان در ازای دیون دولت واگذار می‌شود. این مورد حتی در سامانه کدال هم به ثبت رسید هرچند با یک خط توضیحات عجیب! باشگاه پرسپولیس جهت افشای اطلاعات در خصوص تغییر سهامدار عمده، نامه‌ای را در سامانه کدال بارگذاری کرد که طی آن آمده بود: «این واگذاری طبق مصوبه هیات محترم دولت و ابلاغیه معاون اول محترم رییس‌جمهور می‌باشد که در سایت‌های خبری منتشر شده و تاکنون رسما به این شرکت ابلاغی صورت نگرفته است.»!
این اتفاقات عصبانیت بیمه‌شدگان و بازنشسته‌ها را به دنبال داشت و حتی تجمعاتی هم صورت گرفت. سوال اصلی این بود که چرا یک مجموعه بدهکار باید وبال گردن بازنشستگان آن هم در این شرایط اقتصادی بشود؟ به بیان دیگر همه می‌پرسیدند مگر می‌شود دولت بدهی‌اش را با بدهی تسویه کند؟ به این معنا که مثلا دولت چند هزار میلیارد تومان به تامین اجتماعی بدهی دارد و عوض پرداخت بدهی‌ها مجموعه‌ای با بدهی نزدیک به هزار میلیاردی بدهد و در نتیجه ضرر سازمان بشود چند هزار میلیارد به اضافه بدهی جدید!
از آن طرف در مورد واگذاری استقلال به پتروشیمی خلیج‌فارس هم سوالات زیادی به وجود آمد. هیچ کس در مورد این مساله حرف نزد که سهامدار پتروشیمی خلیج‌فارس وزارت نفت است و رییسش را هم وزیر نفت انتخاب می‌کند. کسی نگفت مگر وزارت نفت با ادعای خروج از تیم‌داری در فوتبال باشگاه‌های نفتی را به حال خود رها نکرد تا نفت تهران نابود شود، نفت مسجد سلیمان به دسته پایین‌تر برود و صنعت نفت هم به این حال و روز بیفتد؟ دو، سه سال پیش در حالی که صنعت نفت به شدت به منابع مالی احتیاج داشت، وزارت نفت پایش را کرد توی یک کفش که ریالی به این باشگاه کمک نخواهد کرد تا جایی که سعید محمد، رییس مناطق آزاد و عزیزی‌خادم، رییس وقت فدراسیون فوتبال پا پیش گذاشتند و منطقه آزاد اروند که می‌خواست با ده میلیارد تومان اسپانسر صنعت نفت شود را راضی کنند 20 میلیارد پول بدهد تا باشگاه تعطیل نشود! سوال اینجاست چرا کسی در مجموعه دولت نگفت آقای وزارت نفت بهتر نیست اگر می‌خواهید در حوزه تیم‌داری ورود کنید به تیم‌های آبادان و مسجد سلیمان برسید؟ تیم‌های پرطرفداری که نماد منطقه خودشان، نماد جنگ هشت ساله و چهره مردمان آن دیار هستند.
احتمالا پاسخ دولت این خواهد بود که قرار شده سرخابی‌ها به بانک‌های خصوصی واگذار شوند برای حل شدن همین مشکلات! آن وقت باید از دوستان پرسید به نظر شما کمی دیر نیست؟ روز نهم فروردین باید مدارک حل شدن مالکیت مشترک دو باشگاه به ای‌اف‌سی تسلیم شده باشد. با توجه به اینکه کشور از هفته بعد وارد تعطیلی می‌شود و از آن طرف هم تعطیلات فروردین را داریم چه زمانی قرار است این نقل و انتقال صورت بگیرد؟ یا شاید هم فقط قرار است چند نامه صوری و سرهم‌بندی شده امضا و با یک صورت‌جلسه تکلیف باشگاهی با چند ده میلیون هوادار مشخص شود؟ از متخصصان و مدیران هیات واگذاری باید پرسید مواردی که در بالا گفته شد الفبای قوانین تجاری و تیم‌داری بودند، چطور این همه طول کشید تا متوجه‌شان بشوید؟ آیا بابت چنین وضعیتی به خودتان افتخار می‌کنید؟
از همه بدتر با خراب شدن جایگاه، چهره و برند دو باشگاه چه کار می‌کنید؟ وزیر ورزش می‌گوید حمایت‌های معنوی دولت از دو باشگاه همیشه وجود داشته، پس چطور با این دو تیم که می‌توانند سالانه صدها، بلکه هزاران میلیارد درآمد داشته باشند به عنوان یک چیز زائد که باید از شرش خلاص شد، برخورد کردید؟ کالایی که همه از آن فراری هستند. نه بخش خصوصی حاضر است آنها را گردن بگیرد و نه خصولتی‌ها!
به این سرگیجه در مورد واگذاری دو باشگاه خاتمه دهید! اگر در توان خودتان نیست از متخصصان بیرون از حلقه خودی‌ها بهره ببرید. آدم‌هایی هستند که هم از صنعت و اقتصاد و فوتبال سررشته دارند و هم از قوانین تجارت.
دیدگاه تان را بنویسید