فرمان عفو رهبری، به جا بود اما باید زودتر انجام می‌شد

غلامعلی رجایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره اعتراضات، راهپیمایی ۲۲ بهمن و اوضاع فعلی کشور گفت‌وگویی انجام داده است. 

به گزارش جماران، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:‌

• راهپمایی ۲۲ بهمن امسال، یک پیام بیرونی به کسانی دادند که اخیرا در دانشگاه جرج تاون نشستند و ترکیب عجیب و غریبی که ما دیدیم پشت آن میز نشسته بودند؛ که ۴۰ و چند سال است در مخالفت با جمهوری اسلامی مانده اند؛ وای به حال اینکه مراحل بعد از مخالفت برسند که مسأله براندازی و تأسیس یک نظام جدید است.
• در عین حال باید دقت کنیم منتقدینی که در این چند ماه معترض بودند، شعار دادند، مخالفت کرده اند و بعضا دستگیر شده اند، کماکان انتقادشان هم وارد و هم به جا است و هم درونشان این اعتراض وجود دارد.
• فرمان عفو رهبری، به جا بود؛ البته باید زودتر انجام می شد. واقعا باید به سمتی برویم که مقوله زندان را محدود کنیم و پیشنهاد من این است که کماکان دامنه عفو باز باشد و حتی به نظر من برای جشن های شعبانیه، ماه رمضان، نوروز یا ۱۲ فروردین قوه قضائیه ابتکاری به خرج بدهد که مرحله دوم و سوم عفو را داشته باشیم.
• البته من امیدوار بودم که قوه قضائیه در یک خیزش عمومی همه کسانی که گرفته اند، جز کسانی که دستشان به خون آلوده شده یا تخریب اموال عمومی کرده اند، بقیه را آزاد کند و مثل اینکه به آن مرحله نرسیده اند. از دولت و مجلس توقع می رفت که درخواست عفو داشته باشند، ولی ما دیدیم که تنها قوه قضائیه پیشنهاد کرد.
• دولت باید کارآمدی خودش را بالا ببرد و معیشت مردم را حل کند، روابط سیاسی که تعریفی ندارد را احیا کند، برجام را به جایی برساند و تکلیف FATF را مشخص کند؛ جامعه یک نفسی می کشد و باوری پیدا می کند که دولت دارد به سمت بهبود وضع موجود حرکت می کند. اما اینکه از رشد اقتصادی بگویند، «حرف درمانی» است. ما الآن می بینیم که پول ملی چه اوضاعی دارد و ریال همواره در برابر دلار مراتب پایین تری را طی می کند. در وضعیت مسکن هم عدم امنیتی وجود دارد و حتی بعضی ها بر اساس شایعات معتقدند که ممکن است ماه های آینده بدتر هم بشود.
• به نظر می رسد باید در بهبود روابط با غرب و قضیه برجام تعجیل کنند و کارآمدی را بالا ببرند. من چند بار در مصاحبه ها گفته ام وقتی حقوق کارمند و کارگر هفت هشت میلیون تومان است، دلار ۴۵ هزار تومانی از تیم اقتصادی دولت پذیرفتنی نیست. به نظر من دولت به یک جراحی نیاز دارد و آقای رئیسی از این قضیه واهمه دارد؛ چون کمترین تغییر را در این ۲۰ ماه داشته است.
• من فکر می کنم این نگاه پدرانه معطوف به کسانی بود که دستگیر شده بودند، اما به نظر من این نگاه پدرانه می تواند موارد دیگری را هم در بر بگیرد. کما اینکه ناصحین و منتقدین دلسوزی مثل آقای هاشمی و دیگران گفته اند حصر یک امر بیخود و بیهوده است و چیزی جز هزینه برای نظام نداشته و ندارد. به نظر من از این دست موارد باید انجام شود و قاعدتا حصر یک مسأله جدی است برای کسانی که در سپهر سیاست ایران نقش آفرین بوده اند و خدماتی داشته اند.
• به نظر من ماه های آینده منتهی به نوروز فرصت خوبی است تا این عفو پدرانه یا سیاست رحمانی پیگیری شود؛ چون معتقدم کسانی که در حصر هستند خطایی نکرده اند که مورد عفو واقع شوند. می شود به مناسبتی مثل نیمه شعبان یا ماه رمضان این را حل کرد و دیگر ما مسأله ای به اسم حصر نداشته باشیم.
• قاعدتا حضور انبوه مردم در راهپیمایی نباید باعث شود که اعتراض به حق نسل دهه ۷۰ و ۸۰ که به نحوه اداره کشور، گرانی و نداشتن آینده روشن معترض هستند، نادیده گرفته شود. به نظر من اگر بخواهند از این مسأله استفاده ابزاری کنند به خطا می روند. یعنی باید احساس کنند که اینها معتقدین به نظام هستند، پای کار نظام آمده اند، وفاداری خودشان را اعلام کرده اند و به خارج هم پیام داده اند اما کسانی که به نحوه اداره کشور معترض هستند، چه می شود؟ به نظر من اینها نباید جای همدیگر را اشغال کنند. کماکان نگرانی وجود دارد و باید برای این قضیه فکر اساسی شود.
•