المانیتور آینده روابط ایران، آذربایجان و ارمنستان را بررسی کرد
کریدور زنگزور؛ فاجعه ژئوپلیتیک برای ایران/باکو به پایگاه اسرائیل تبدیل شده است
آذربایجان در حال تبدیل‌شدن به یک پایگاه اسرائیلی در منطقه است. مستشاران اسرائیلی به‌طور دائم در باکو مستقر هستند
یک هتل کوچک در گوریس، یک تفرجگاه توریستی خواب‌آلود در منطقه سیونیک در جنوب ارمنستان، بهانه‌ای بعید برای مانورهای ژئوپلیتیکی بین قدرت‌های غربی، ترکیه، روسیه و ایران به نظر می‌رسد. اما هتل میرهاو، سه کلبه روستایی پر از گلیم‌های عتیقه و ظروف مسی، در میانه ترس از درگیری مجدد بین ارمنستان و جمهوری‌آذربایجان که ایران می‌تواند بزرگترین بازنده آن باشد، دقیقاً به بهانه‌ای تبدیل شده است.
روزنامه هم میهن به نقل از المانیتور می نویسد: از 12 دسامبر سال 202 یعنی زمانی که آذربایجان عملاً دسترسی به قره‌باغ را قطع کرد، خانواده‌های زیادی در سیونیک پناه گرفته‌‌اند و به گروهی از فعالان زیست‌محیطی که خود را «فعالان زیست‌محیطی» آذربایجانی می‌نامند، بدون سابقه حمایت از محیط‌زیست اجازه دادند از میان نیروهای حافظ صلح روسی عبور کنند تا مانع از ورود به این منطقه شوند. این منطقه با اکثریت ارمنی‌نشین در داخل مرزهای بین‌المللی به رسمیت شناخته‌شده آذربایجان قرار دارد، اما از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، تحت نام جمهوری آرتساخ اداره می‌شود.
با پیشروی قدرت‌های منطقه‌ای، یک بحران انسانی تمام‌عیار در حال رخ دادن است و شیر خشک، دارو و سایر لوازم حیاتی روزبه‌روز کمیاب‌تر می‌شود. مدارس تعطیل شده‌اند و 120 هزار نفر از ساکنان قره‌باغ کوهستانی کارت جیره‌بندی دریافت کرده‌اند زیرا جمهوری‌آذربایجان همچنان به اختلال در تأمین گاز و برق در میان دمای زیر صفر ادامه می‌دهد. رهبران ارمنستان، آذربایجان را متهم می‌کنند که به دنبال پاک‌سازی قومی قره‌باغ کوهستانی با گرسنگی دادن به مردم محلی و وادار کردن آن به ترک منطقه است. الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، در یک مصاحبه تلویزیونی در 10 ژانویه به همین موضوع اشاره کرد و گفت: «شرایط برای کسانی که می‌خواهند زیر پرچم آذربایجان در قره‌باغ کوهستانی زندگی کنند، ایجاد خواهد شد و مانند شهروندان آذربایجان حقوق و امنیت آنها تأمین خواهد شد. برای هرکسی که نمی‌خواهد شهروند ما شود، راه بسته نیست، بلکه باز است. آنها می‌توانند منطقه را ترک کنند. آنها می‌توانند خودشان بروند، یا می‌توانند با حافظان صلح روسی همراه شوند، یا می‌توانند با اتوبوس بروند. راه به سمت ارمنستان باز است.» انتقادهای اتحادیه اروپا و انتقادهای شدیدتر از سوی ایالات‌متحده تاکنون تأثیر چندانی نداشته است زیرا محاصره وارد پنجاه‌ویکمین روز خود شد. گروه بین‌المللی بحران، قره‌باغ کوهستانی را پس از اوکراین در میان 10 درگیری برتر در سال 2023 رتبه‌بندی کرد و در گزارش این هفته هشدار داد که «احتمال وقوع جنگ دیگری در جناح شرقی اروپا واقعی است.» اینا گاسپاریان، می‌گوید: «من با دو فرزندم اینجا گیر کرده‌ام. این وضعیت غیرقابل‌تحمل است و من نمی‌دانم چه زمانی به پایان می‌رسد. بچه‌ها به سبزیجات نیاز دارند. مغازه‌ها خالی است. دیگر چه بگویم؟»
روی میز مجاور در اتاق ناهارخوری میرهاو، گروهی از مردان و زنان با صدای بسیار کم با هم صحبت می‌کنند و با دقت از تماس چشمی با مهمانان دیگر خودداری می‌کنند. آنها اعضای هیئت ناظر غیرنظامی 40 نفره اتحادیه اروپا هستند که مقر آن در میرهاو است. پس از عبور نیروهای آذربایجان از مرز در 12 سپتامبر و تصرف مجموعه‌ای از ارتفاعات استراتژیک در داخل ارمنستان، آنها برای نظارت بر خط آتش‌بس 250 کیلومتری (155 مایلی) در این منطقه مستقر شدند. زمانی که روسیه آتش‌بس را میانجی‌گری کرد، حدود 300 نظامی از هر دو طرف کشته شدند، که این بزرگترین تشدید تنش از زمان جنگ ارمنستان و آذربایجان برای دومین بار بر سر قره‌باغ کوهستانی در سال 2020 بود. با حمایت ترکیه و اسرائیل، آذربایجان در این جنگ پیروز شد و تمام اراضی خود را که توسط ارمنستان در درگیری قبلی در نتیجه تجزیه اتحاد جماهیر شوروی و کوتاه شدن مرز واقعی ایران با ارمنستان، اشغال شده، پس گرفت. آذربایجان همچنین حدود یک‌سوم قره‌باغ کوهستانی را اشغال کرد. اکنون تصور می‌شود که حدود 200 کیلومترمربع (124 مایل مربع) از خاک ارمنستان تحت کنترل آذربایجان است، اما به نظر می‌رسد که حتی این مقدار هم برای باکو که شاخ‌وشانه می‌کشد، کافی نیست.
فاجعه برای ایران
نگرانی عمیق‌تر این است که علی‌اف با استفاده از فرصت مشغولیت روسیه در اوکراین و همچنین ناآرامی‌های داخلی ایران، به‌دنبال دستاوردهای بزرگ‌تر خواهد رفت. او قصد دارد یک کریدور زمینی و ریلی که جمهوری‌آذربایجان را از سیونیک، جنوبی‌ترین استان ارمنستان، به بزرگترین منطقه نخجوان و ترکیه متصل می‌کند، احداث کند. اگر این کریدور احداث شود، ایران را از تنها همسایه مسیحی‌اش و حلقه وصلی حیاتی به‌سوی بازارهای غربی، جدا می‌کند. ارمنستان نیز به‌نوبه خود عملاً از حمایت نظامی بالقوه همسایه خود، ایران محروم خواهد شد.
حمیدرضا عزیزی، پژوهشگر مهمان ایرانی در اندیشکده SWP مستقر در برلین، می‌گوید: کریدور زنگزور «یک فاجعه ژئوپلیتیکی برای ایران خواهد بود».
واهان کوستانیان، معاون وزیر امور خارجه ارمنستان در مصاحبه‌ای اختصاصی با المانیتور گفت: «آذربایجان سه هدف دارد: پاک‌سازی قومی قره‌باغ کوهستانی، ایجاد تنش نظامی در مقیاس وسیع در منطقه و در نهایت تحت فشار قرار دادن طرف ارمنی با کریدور فراسرزمینی.»
کوستانیان افزود: «ایران شریک مهمی است. مرز با ایران برای ما از اهمیت بالایی برخوردار است. ما دو مرز بسته با ترکیه و آذربایجان داریم، بنابراین ایران و گرجستان تنها دروازه ما به جهان خارج هستند.»
آذربایجان درخواست‌های ارمنستان برای اقدام بین‌المللی در این خصوص را با عصبانیت پاسخ داده و آن را تبلیغاتی خوانده و گفته است که صلیب سرخ و نیروهای حافظ صلح روسیه از جریان غذا و دارو به قره‌باغ کوهستانی اطمینان حاصل می‌کنند. در 23 ژانویه، اتحادیه اروپا اعلام کرد که در حال انجام یک مأموریت مشترک امنیت و سیاست دفاعی در ارمنستان است. قرار است 100 ناظر غیرنظامی برای اطمینان از برقراری خطوط آتش‌بس در امتداد مرز آذربایجان مستقر شوند. همان‌طور که شاهن زیتونچیان، جراح مغز و اعصاب ایرانی-ارمنی بازنشسته که هتل میرهاو را اداره می‌کند، اظهار داشت: «حضور ناظران کمی به من امنیت می‌دهد. فقط یک احمق می‌تواند به این قضیه پرخاشگری کند.»
اما مأموریت این هیئت به قره‌باغ کوهستانی تعمیم نمی‌یابد و برای این کار آنها باید رضایت آذربایجان را به دست آورند. بعید به نظر می‌رسد که این اجازه صادر شود. وزارت خارجه روسیه این اقدام اتحادیه اروپا را به‌عنوان تلاشی ترکیبی با همکاری ایالات‌متحده برای به دست آوردن جایگاهی در منطقه، مورد انتقاد قرار داد. منتقدان می‌گویند که اتحادیه اروپا به‌دنبال اصلاح قرارداد گازی است که در ماه ژوئیه با آذربایجان امضا کرد تا واردات گاز را دو برابر کند تا در قبال از دست دادن گاز روسیه در نتیجه تحریم‌های مرتبط با اوکراین، نیاز خود را جبران کند. این معامله باکو را بیشتر جسور خواهد کرد.
ایران همیشه از حضور بازیگران خارجی بیشتر در حیاط‌خلوت خود نگران بوده است. بااین‌حال عزیزی می‌گوید: «اروپایی‌ها در آنجا می‌توانند آذربایجان را متعادل کنند و این در راستای منافع ایران است». هرچند روابط ایراان و اتحادیه اروپا در پایین‌ترین حد خود قرار دارد. علی‌اف طرح‌های خود را در مورد «کریدور زنگزور» پنهان نکرده و احداث این کریدور را یک «ضرورت تاریخی» خوانده و بارها تأکید کرده است که «چه ارمنستان بخواهد و چه نخواهد، این کریدور باز خواهد شد». اما ایران هرگونه تلاش برای تغییر مرزهایش را «خط قرمز» خوانده است.
تنش‌ها بین ایران و جمهوری‌آذربایجان که اکثریت جمعیت شیعه را در خود جای داده‌اند در حال شدت یافتن است. در 27 ژانویه، یک فرد مسلح به داخل سفارت جمهوری آذربایجان در تهران حمله کرد که منجر به کشته شدن رئیس امنیت مأموریت و زخمی شدن دو نگهبان شد. علی‌اف در بیانیه‌ای گفت: ما خواستار رسیدگی به این اقدام تروریستی و مجازات تروریست‌ها هستیم. مقامات ایرانی گفته‌اند، ضارب که یک مرد ایرانی است هیچ انگیزه سیاسی نداشته و این مسئله ریشه خانوادگی داشته است. اما آذربایجان این توضیح را نپذیرفته است. باکو اعلام کرده که سفارت خود را تعطیل می‌کند و تمام کارکنان دیپلماتیک خود را از تهران خارج می‌کند تا نتایج تحقیقات به‌دست آید. البته کنسولگری آذربایجان در تبریز به کار خود ادامه خواهد داد.
شنود اسرائیلی
برخی از مقامات آذربایجان ادعا می‌کنند که ایران این حمله را برای تنبیه باکو به‌دلیل فرستادن اولین سفیر خود به اسرائیل در ماه جاری انجام داده است. بنیامین پوغوسیان، کارشناس ساکن ایروان، می‌گوید: «آذربایجان در حال تبدیل‌شدن به یک پایگاه اسرائیلی در منطقه است. مستشاران اسرائیلی به‌طور دائم در باکو مستقر هستند.»
در خصوص حضور مقامات نظامی اسرائیل در آذربایجان، شایعات زیادی منتشر می‌شود اما اثبات آن غیرممکن است. بااین‌حال، همه می‌دانند که آذربایجان، یکی از تأمین‌کنندگان اصلی نفت اسرائیل است و مقادیر زیادی تسلیحات از دولت یهود خریداری کرده است. اطلاعاتی غیرمحرمانه نشان می‌دهد که هواپیماهای باری آذربایجان که در طول جنگ 2020 به اسرائیل رفت‌و‌آمد داشته‌اند، سلاح وارد و حمل می‌کردند. علاوه بر این کاملاً آشکار شده که اسرائیل مدت‌هاست از آذربایجان برای جاسوسی از ایران استفاده می‌کند.
ایران تلاش کرد برای جلب باکو به سمت خود، حداقل به‌صورت شفاهی، در آغاز جنگ 2020 از آذربایجان حمایت کند اما فکر نکرده بود که روسیه تا چه اندازه به آذربایجان اجازه می‌دهد پیش برود. ارمنستان نیز در محاسبات خود و اشتباهی مشابه، در سال 2020 تصمیم گرفت که اولین نمایندگی دیپلماتیک خود را در تل‌آویو باز کند تا به آذربایجان نزدیک‌تر شود. اخیراً نیروهای امنیتی آذربایجان به چندین سازمان رسانه‌ای در باکو که با تهران در ارتباط هستند یورش بردند و هفت نفر که به‌عنوان بخشی از «شبکه جاسوسی ایران» بودند، بازداشت کردند.
از سال 2021، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رزمایش‌های نظامی گسترده‌ای را انجام داده است که آخرین آن در ماه اکتبر در امتداد مرز ایران با جمهوری آذربایجان برگزار شد. در آخرین رزمایش پل‌های پانتونی روی ارس قرار گرفت و نیروهای ایرانی از رودخانه ارس عبور کردند.
حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران در مصاحبه‌ای با خبرگزاری دولتی ایرنا در 19 اکتبر گفت: «ایران اجازه مسدود شدن مسیر ارتباطی خود با ارمنستان را نخواهد داد و برای تأمین این هدف، جمهوری اسلامی ایران یک مانور نظامی در منطقه برگزار کرده است.»
آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر عالی ایران نیز در پیامی توئیتری در سوم اکتبر هشدار داد: «کسانی که برای برادران‌شان چاله حفر می‌کنند، اولین کسانی هستند که در آن می‌افتند».
سفیر ایران در ارمنستان در 20 ژانویه از نمایندگی تازه‌تأسیس کشورش در پایتخت اداری سیونیک، یعنی کاپان، بازدید کرد. عباس بدخشان ظهوری در گفت‌وگو با خبرنگاران در کاپان گفت: «امنیت ارمنستان، امنیت ایران است. پرچم غول‌پیکر ایران که بر فراز کنسولگری بی‌نظیر به اهتزاز درآمده، قرار است برای نیروهای آذربایجانی که در کوه‌های مجاور کمین کرده‌اند، پیام ارسال کند.»
ارمنی‌ها از این موضع ایران استقبال می‌کنند. کوستانیان، معاون وزیر امور خارجه، به المانیتور گفت: «ما اطلاعاتی داشتیم مبنی بر اینکه آذربایجان در سپتامبر گذشته هنگام حمله به ارمنستان، آماده حملات بزرگتری بود اما اقدامات و اظهارات ایران به جلوگیری از وخامت بیشتر وضعیت کمک کرد.» برخی دیگر معتقدند که این آمریکا بوده که مانع حملات بیشتر آذربایجان شده است.
در شهر کوچک مغری که در نواحی مرزی ایران واقع شده، آسیا سرکیسیان، در زمانه‌ای که خطر جنگ افزایش یافته، یک رستوران را اداره می‌کند. او می‌گوید: «من نمی‌خواهم از اینجا بروم اما باید به فکر فرزندانم باشم. اینجا در مغری امید ما به ایران است. اما مسلماً آنها هم به نفع خود عمل خواهند کرد.»
سیونیک دارای پیوندهای فرهنگی و تاریخی قوی با ایران است که قدمت آن به اوایل قرن شانزدهم بازمی‌گردد. در آن زمان بیشتر ارمنستان کنونی تحت حکومت پارس بود. این پیوند‌ها در نقاشی‌های دیواری که به سبک مینیاتوری نفیس ایرانی در کلیسای سنت هوهانس قرن هفدهم در مغری کشیده شده، دیده می‌شود.
واردان وسکانیان، مدیر بخش ایران در دانشکده شرق‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان، به المانیتور گفت: «ما تأثیرات زیادی چیزهای زیادی از ایران گرفتیم. ارمنستان موزه ایران باستان در قرون‌وسطی است.» وسکانیان یادآور شد: «ایران تنها کشوری است که زمانی که ترکیه مرزها را بست، از نظر اقتصادی از ما حمایت کرد. شما نمی‌توانید به غرب اعتماد کنید. آنها تنها زمانی به ارمنستان کمک خواهند کرد که ارمنستان به اوکراینی دیگر برای روسیه تبدیل شود. آنها فقط در صورتی به ما کمک خواهند کرد که ارمنستان ضدایرانی شود.»
در ماه نوامبر، ارمنستان و ایران در جریان سفر نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان به تهران، توافقنامه‌ای برای دو برابر کردن میزان گاز طبیعی صادراتی ایران به ارمنستان در ازای برق صادراتی این کشور، امضا کردند. تجارت طرفین در سال گذشته 43 درصد افزایش یافته است.
دیدگاه تان را بنویسید