آمریکا شاخه زیتون را به کره شمالی پیشنهاد بدهد/ فشار حداکثری جواب نمی‌دهد

فعالیت‌های نظامی کره شمالی در سال جاری این کشور را دوباره در کانون توجه بین‌المللی قرار داده است. این کشور منزوی که از اوایل سال 2020 در بن بست دیپلماتیک با ایالات متحده و قرنطینه خود تحمیلی کووید-19 گیر افتاده است، بیش از 60 آزمایش موشک بالستیک انجام داده است که بالاترین میزان آزمایش سالانه آن تا به امروز، از جمله بزرگترین و طولانی ترین پرتاب های آن تا به امروز است. در ماه سپتامبر، کره شمالی در یک قانون جدید حق استفاده از حملات هسته ای پیشگیرانه را برای محافظت از خود به رسمیت شناخت. نگرانی فزاینده ای وجود دارد که این کشور هفتمین آزمایش هسته ای را در آینده نزدیک انجام دهد که اولین آزمایش آن از سال 2017 خواهد بود.

به گزارش اعتمادآنلاین، رفتارهای تحریک کننده کره شمالی، ایالات متحده و متحدانش را وادار کرده است که برای اقدامات متقابل مناسب تلاش کنند. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، بر لزوم پیگیری تحریم‌های بیشتر و تقویت ظرفیت‌های دفاعی و بازدارندگی تاکید کرده وگفته ما در برابر این اقدام های پیونگ یانگ ساکت ومنفعل نخواهیم نشست. در این میان، ایالات متحده و کره جنوبی با افزایش تمرینات نظامی مشترک و نمایش توان  بازدارندگی خود به اقدام های تحریک کننده کره شمالی پاسخ داده اند.

این بحران باعث تحریک احساسات تند بسیاری از تحلیلگران در واشنگتن شده که ادعا می‌کنند سیاست "خلع سلاح هسته ای" - که در آن پیونگ یانگ موافقت می کند برنامه تسلیحات هسته ای خود را کنار بگذارد - شکست خورده است. به گفته این تحلیل گران  ایالات متحده باید کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته ای بپذیرد.

ضربه اول را محکم بزن

دولت جو بایدن به جای اینکه منفعلانه از آزمایش هسته ای به عنوان یک اتفاق انجام شده هراس داشته باشد، باید فعالانه اقدامات جسورانه ای را برای ترغیب کره شمالی به نشستن پای میز مذاکرات انجام دهد.مجموعه‌ای از تجربیات نشان می‌دهد که حرکات آشتی‌جویانه یک‌جانبه می‌تواند به رفع بی‌اعتمادی و ترغیب طرف مقابل به تعامل کمک کند، به‌ویژه زمانی که ابتدا کشور قوی‌تر پا پیش بگذارد.

چارلز کوپچان از پژوهشگران روابط بین الملل معتقد است که قدرت نسبی کشوری که  آغازگر آشتی می شود  آن را در موقعیت بهتری برای ایجاد تسهیلات قرار می دهد، زیرا طرف قوی تر اطمینان بیشتری دارد که در صورت عدم پاسخگویی مطلوب طرف مقابل ، می تواند از پس مدیریت هزینه ها برآید.

در مورد فعلی، ایالات متحده قوی‌ترین پایه دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی را در جهان دارد، به‌ویژه وقتی با کره جنوبی ترکیب شود. این موقعیت و برتری باید واشنگتن را قانع کند تا خطرات دیپلماتیک را بپذیرد.دولت بایدن می تواند با اعلام رویکرد جدیدی آغاز کند که به صراحت تعهد دو کشور در بیانیه سنگاپور برای برقراری روابط جدید آمریکا و کره شمالی را مورد تایید قرار می‌دهد. این سیاست باید با ژست‌های آشتی‌جویانه بدون ابهام همراه باشد .

واشنگتن همچنین می تواند به طور موقت رزمایش های نظامی را کاهش دهد، تمایل خود را برای اعلام پایان جنگ کره نشان دهد، در ازای اقدامات متناسب خلع سلاح هسته ای، کاهش تحریم ها را ارائه دهد، به ممنوعیت سفر شهروندان آمریکایی به کره شمالی پایان دهد، و کمک های بشردوستانه و واکسن های COVID-19 را به کره شمالی ارائه کند.

در عین حال، بایدن می تواند حسن نیت خود را منتقل و در نامه ای به کیم، پیشنهاد نشست سران را مطرح کند. بسیاری از این اقدامات قبلاً در جریان مذاکرات ترامپ اجرا شده یا روی میز بوده است و هیچ کدام به لحاظ مادی امنیت ملی ایالات متحده را تضعیف نمی کند. این رویکرد همچنین خلع سلاح هسته‌ای را به عنوان یک هدف بلندمدت ایالات متحده حفظ می‌کند، اما نیازی به آن به عنوان امتیازی فوری که باید از کره شمالی گرفته شود وجود ندارد.

این حرکت ها خطرات خود را دارد، اما می توان تبعات آنها را کاهش داد. استفاده از مقررات به اصطلاح بازگشت فوری یا همان اسنپ بک - بندهایی که در صورت عدم رعایت یک توافق، تحریم‌ها را دوباره اعمال می‌کنند - هنگام ارائه تخفیف تحریم‌ها، از خطر عدم پایبندی محافظت می‌کند.

رزمایش‌های نظامی آمریکا و کره جنوبی را می‌توان برای کاهش جنبه‌های تحریک‌آمیز آن‌ها بدون صرفنظرکردن از آمادگی نظامی برای مقابله احتمالی ، کاهش داد. اما در نهایت، واشنگتن باید برای فرار از باتلاق فعلی، ریسک های حساب شده ای را بپذیرد.

ژست های یکجانبه ایالات متحده که منجر به تنش زدایی می شود، سابقه دار هستند. در اوایل دهه 1990، ایالات متحده تسلیحات هسته‌ای را از کره جنوبی خارج کرد، تمرین‌های نظامی مشترک را به حالت تعلیق درآورد و مذاکراتی در سطح عالی با کره شمالی انجام داد که همه این‌ها باعث شد پیونگ یانگ موافقت‌نامه‌های بزرگ دیپلماتیک، خلع سلاح هسته‌ای و پادمان هسته‌ای را امضا کند.

در سال 2018 نیز دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت ایالات متحده  با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی  دیدار کرد و تمرینات نظامی ترکیبی را به حالت تعلیق درآورد. هر دو تصمیم به عنوان امتیازات بزرگ تلقی شدند، اما در عوض مقدمات به دست آمدن  بیانیه سنگاپور را فراهم کردند.

دولت بایدن باید به کره شمالی یک شاخه زیتون کاملتر و راهکارهایی شفاف تر  پیشنهاد کند تا چرخه باطل تحریک را به یک چرخه سازگاری و تعامل تبدیل کند. خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی ممکن است یک هدف غیرممکن باشد، اما اگر قرار به تحقق این امر هم باشد با اجبار حاصل نخواهد شد.

در این میان باید توجه داشت که کره جنوبی علیرغم موضع تند اما قبلاً نیاز به درخواست جسورانه‌تر از کره شمالی از طریق ارائه  مشوق‌ها را تشخیص داده  و طرحی «جسورانه» به کیم ارائه کرده که مشوق‌های اقتصادی و امنیتی قابل توجهی را در ازای پیشرفت  پروژه خلع سلاح هسته‌ای ارائه می‌کند.البته کره شمالی این پیشنهاد را به تمسخر گرفت و به درستی تشخیص داد که تنها واشنگتن، نه سئول، می تواند ارائه آنچه را که پیونگ یانگ واقعا می خواهد تضمین کند.

ایالات متحده فرصتی برای ارائه چیزی دارد که هم واقعاً جسورانه است و هم در جهت منافع خودش: فشار برای صلح با کره شمالی.