آیا العبادی نامزد خط‌شکن آمریکا بود؟

اعتمادآنلاین| حیدر العبادی، نخست‌وزیر عراق و یکی از رهبران برجسته حزب الدعوه اعلام کرد دوره این حزب در قبضه کردن نخست‌وزیری به پایان رسیده و پایان آن را هم ناامیدکننده توصیف کرد.

به گزارش گروه بین‌الملل اعتمادآنلاین ، روزنامه لبنانی الاخبار به نقل از العبادی که در جلسه قطب‌های مختلف حزب الدعوه حضور داشت اعلام کرد اوضاع سیاسی عراق بسیار ناامیدکننده است. وی که تمایل شدیدی برای تجدید نخست‌وزیری خود داشت بعد از اطمینان از مخالفت اکثریت حزب الدعوه با ادامه حضورش در این پست خطاب به آنها گفت: باید اعتراف کنیم که دوره حزب الدعوه در عراق به‌طور بالفعل به پایان رسیده است.

العبادی که بعد از مالکی، سلفش در نخست‌وزیری مرد شماره 2 حزب الدعوه به شمار می‌رود افزود: بیانیه مرجعیت درباره اهمیت عدم سپردن رهبری عراق به افرادی که تا به امروز در مسند قدرت حضور داشته (و در امتحان خود مردود شدند)، به معنی پایان امیدهای ما برای تصدی مسند نخست‌وزیری است و در آینده نزدیک نباید به فکر در اختیار گرفتن این مقام باشیم.

از سوی دیگر مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا به‌عنوان چندمین مسئول دولتی عالیرتبه آمریکایی دو روز پیش با نخست‌وزیر منطقه کردستان عراق در رابطه با سمت و سوی کابینه در شرف تشکیل در عراق دیدار و گفت‌وگو کرد.

حال اگر سکوت کردهای عراقی در مشخص کردن موضع خود نسبت به ائتلاف‌های شکل گرفته را از یک‌سو و حضورکمرنگ اهل تسنن به‌عنوان دیگر متحدان سنتی عربستان (و به تبع آن آمریکا) در صحنه عراق در مقابل جریان شیعی که به طرفداری از تهران متهم است را در کنار این امر قرار دهیم می‌توان به شمه‌هایی از طرح بزرگ‌تری که به شکل منطقه‌ای و حتی فرامنطقه‌ای برای عراق تدارک دیده شده، رسید.

گرچه برخی روزنامه‌نگاران خروج العبادی از گردونه رقابت برای نخست‌وزیری را در راستای اهداف جریان ضدآمریکایی توصیف می‌کنند اما شمار دیگری از تحلیلگران نسبت به وجود نخست‌وزیری که آمریکا او را در سایه العبادی نگه داشته و از این طریق او را از گزند تمامی ضربات و انتقادات رقبا در امان نگه داشته هشدار می‌دهند. شخصیتی که گفته می‌شود قرار است در پایان راه و با ناامید شدن رقبا به عنوان شخصیت مورد توافق تمامی طرف‌ها به عنوان یک ناجی وارد صحنه شود.

رسانه‌های عراقی حتی تخمین می‌زنند این فرد شخصیت تکنوکرات و سرمایه‌داری است که سابقه مدیریت شرکت‌های چندملیتی در داخل و خارج عراق را داشته و احتمالا به عنوان ناجی اقتصاد عراق، خارج کردن این کشور از گردابی که در آن گرفتار شده با هیاهویی بزرگ و البته همراه کردن گسترده رسانه‌ای و به‌تبع آن افکار عمومی قدرت سیاسی کشور به او سپرده شود.

تحقق این امر که بیانگر تکرار سناریوی (سعودی ـ امریکایی) در چند کشور از جمله لبنان بعد از طایف است، نشان می‌دهد مراکز تصمیم‌گیری در آمریکا برنامه نوینی برای تعامل با خاورمیانه نداشته و شاید به تعبیری دیگر همچنان همان برنامه‌های قدیمی برای تحقق اهداف واشنگتن در منطقه خاورمیانه کارساز و راهگشاست.