افزایش زیان ایرانخودرو؛ نشانه ناکارآمدی یا نتیجه اصلاح ساختار مالی؟
در روزهای اخیر برخی رسانه.ها افزایش زیان ایرانخودرو را بهعنوان شکست خصوصیسازی تفسیر کردهاند، اما بررسی کارشناسی ترازنامه این شرکت نشان میدهد اعداد خام مالی بدون تفکیک اقلام سرمایهای از جاری، نمیتوانند معیار قضاوت درباره عملکرد مدیریتی باشند.
در همین دوره، درآمد عملیاتی شرکت نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد داشته و حاشیه سود ناخالص نیز بهبود یافته است، اما تأخیر در دریافت مجوزهای قیمتی و رشد نرخ ارز مانع انعکاس این بهبود در سود خالص شده است. علاوه بر آن، پروژههای جدید از جمله موتورهای نسل EF و گیربکس هیبریدی در مرحله سرمایهگذاری قرار دارند که طبق استانداردهای حسابداری ایران، هنوز درآمدزا محسوب نمیشوند و فقط در صورت هزینه ثبت میشوند.
تحلیلگران مستقل تأکید میکنند مقایسه میان ایرانخودرو و خودرو سازان دیگر بدون تعدیل اقلام غیرعملیاتی و لحاظ تفاوتهای حسابداری، گمراهکننده است.
در دادههای رسمی کدال و تحلیلهایی که بعضی از مؤسسات بورسی و رسانههای مالی از صورتهای مالی ششماهه ۱۴۰۴ یک خودرو ساز دیگر منتشر کردند، به این نکته اشاره شده که بخشی از بهبود ظاهری در سود ناخالص این شرکت ناشی از شناسایی درآمد ناشی از تسعیر داراییهای ارزی، فروش داراییهای سرمایهای و بخشی از سرمایهگذاریهای تودلی بوده است،
در حالی که ایرانخودرو در همان دوره این اقلام را بهصورت ذخیره یا دارایی بلندمدت نگه داشته و هنوز به درآمد تبدیل نکرده است.
در واقع آن خودرو ساز بخشی از زیان خود را از طریق تسعیر داراییها و فروش سرمایهگذاریها جبران کرده، در حالی که ایرانخودرو این اقلام را همچنان در تراز نگه داشته است.
افزایش زیان لزوما به معنای عملکرد ضعیف نیست. وقتی ساختار مالکیت، حسابها و پروژهها در حال بازچینی است، باید شاخصهای عملیاتی تعدیلشده ملاک قضاوت باشند.
به بیان دیگر ایرانخودرو در مسیر اصلاح مالی گام برداشته و نتایج آن در میانمدت آشکار خواهد شد.
دیدگاه تان را بنویسید