غنیمتی برای سینما که از دست رفت...

مجتبی فرآورده در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: 

شخصیتی مثل حاج قاسم سلیمانی با آن ابعاد برجسته و شناخته شده را می‌توانیم آدم جامع‌الشرایط بدانیم از این منظر که او در حوزه فعالیتی خود هم استراتژیست لایقی بود، به همان میزان سیاستمدار بود و هم فرمانده و هم انسان والامقامی بود و هم پدری مهربان. حاج قاسم هم در خدمت خانواده و اهل و عیال بود و هم در خدمت مردم و کشورش ایران. استنباط و تحلیلش همواره این بود که به همان نسبت که در حوزه مقاومت و سیاست فعالیت و تمرکز بالایی صورت می‌گیرد حوزه فرهنگ نیازمند تلاش بسیاری است و باید به این بخش نگاه جدی و پرتلاشی داشت.  

من و گروه فیلم «23 نفر» این افتخار را داشتیم که روزی میهمان ایشان در پشت صحنه تولید این فیلم باشیم. خاطرم هست وقتی او به پشت صحنه آمد شور و شوق خاصی در میان گروه شکل گرفت و از همه بیشتر این 23 نوجوانی که ایفاگر نقش 23 رزمنده بودند بسیار خوشحال شده بودند. علاوه بر این 23 نفر رزمنده‌ای هم که شخصیت‌های اصلی و واقعی بودند هم آن روز سرصحنه بودند و از این دیدار دوباره با فرمانده سابق‌شان بسیار ذوق زده شده بودند. خلاصه اینکه از این حضور همه آن روز به وجد آمده بودیم و این برای من فراموش شدنی نیست. حاج قاسم جدای از اینکه به 23 نفر از رزمندگان جنگ علاقه ویژه داشت با آنها در جریان حضورشان در جبهه ارتباط مستقیم داشت و همان‌طور که می‌دانید خودش جلوی حضور بعضی از این جوان‌ها در جبهه را گرفته بود و بعضی از آنها را او به مناطق اعزام کرده بود و فرمانده آنها در بیت‌المقدس بود از این منظر بسیار با آنها همراه و همدل بود. 

اما باتوجه به فاصله‌ای که از دوران دفاع مقدس گرفته بودیم او بسیار تمایل داشت که در حوزه فرهنگ خصوصا سینما حضور فعال‌تری باید داشته باشیم. شما خودتان در نظر بگیرید شخصی مثل حاج قاسم فرمانده سپاه با این همه مشغله‌ای که دارد و در بحبوحه جنگ با داعش وقت می‌گذارد و به پشت صحنه فیلمبرداری فیلم 23 نفر می‌آید قطعا و یقینا از روی تفنن و سرگرمی نیست. این دقت نظر و وقت گذاشتن او از روی نیاز است. شخصیتی که مردم برای لحظه‌ای مصاحبت با او و از نزدیک دیدن او تلاش زیادی می‌کنند چند ساعت به صورت ویژه وقت می‌گذارد و از نزدیک در جریان روند تولید فیلم 23 نفر قرار می‌گیرد، با صبوری و متانت با عوامل فیلمبرداری و کارگردان صحبت می‌کند، بچه‌ها و نوجوانان را در آغوش می‌گیرد، اینها همه نشان‌دهنده ارج و قربی است که برای سینما قائل بود.

واقعا متاسفم که بگویم فعالیت‌های ایشان در حوزه فرهنگ و هنر نیمه‌کاره ماند و با تمام علاقه و پیگیری ادامه پیدا نکرد و از این بابت دلم بسیار سوخت. آن حرکت او که در حوزه فرهنگ شروع بسیار عالی داشت و می‌توانست مستمر و هدفمند ادامه داشته باشد به نیم بند هم نرسید. تفکر سردار سلیمانی در حوزه سینما و فرهنگ همان تفکری بود که در سیاست و حوزه مقاومت پیگیری می‌کرد. او به سینما و فرهنگ و هنر هدفمند نگاه می‌کرد. دوباره با تاکید می‌گویم وقتی چنین شخصیتی به پشت صحنه فیلمی می‌آید این یعنی آلارم و هشدار که قرار است از این بعد در حوزه سینما حرکت جدی شروع شود و قرار است اندیشه راهبردی به کار گرفته شود اما افسوس و صد افسوس که با شهادت ایشان ادامه این مسیر متوقف شد و نیمه‌کاره ماند. 

حاج قاسم آدم پخته دنیا دیده استراتژیستی بود که نه‌ تنها به سینما که به همه مقولات نگاه راهبردی داشت و نه از سر تفنن/ وقتی می‌گوییم همه مقولات یعنی در حوزه‌های اجتماعی سیاسی و... کلان و گسترده نگاه می‌کرد، حتی به خانم‌های کم‌حجاب هم نگاه پدرانه داشت و در تمام سخنرانی‌هایش چنین نکاتی مشهود است. از خصوصیات درجه یک دیگر او اینکه به همه ملت امت جامعه نگاه یکسان و جامع داشت و حزبی و قشری و گروهی و گروهکی به موضوعات نگاه نمی‌کرد. ما در سینما به این نگاه وسیع احتیاج داشتیم و با همین نگاه کلان و گسترده و جدی گام‌های مهم و بلندی برای سینما می‌توانستیم‌ برداریم و حرف‌های بزرگی می‌توانستیم بزنیم که متاسفانه نشد.  یادشان گرامی...