مربی پروازی در تیم ملی زنان؟/ مرضیه جعفری در دوراهی
در حالی که مرضیه جعفری از حضور همزمان در خاتون و تیم ملی می گوید، فدراسیون جعفری را به عنوان یک سرمربی تمام وقت در نظر دارد.
با پایان یافتن مرحله انتخابی جام ملتهای آسیا بحث نحوه ادامه همکاری مرضیه جعفری، سرمربی موفق تیم ملی و سابق خاتون بم بسیار جدی شده است.
به گزارش روزنامه اعتماد، در پس جشن صعود، زمزمههایی به گوش رسید که طعم شیرین این موفقیت را کمی تلخ کرد. فدراسیون فوتبال، حالا که تیم ملی به یک تورنمنت مهم راه یافته، به فکر ادامه همکاری تمام وقت با سرمربی فعلی تیم ملی زنان افتاده است. فدراسیونی که چند ماه پیش به زور بیخیال مریم آزمون، سرمربی ناکام تیم ملی شد و پذیرفت تا موفقترین سرمربی تاریخ فوتبال زنان ایران در عرصه باشگاهی را روی نیمکت تیم ملی بنشاند. این یعنی مرضیه جعفری باید بین عشق دیرینهاش و فرصت تاریخی جدیدش یکی را انتخاب کند!
در دو روز گذشته دو طرف یعنی مرضیه جعفری و فریده شجاعی، نایبرییس زنان فدراسیون فوتبال در دو اظهارنظر جداگانه مواضع خود را در این رابطه مشخص کردهاند.
مرضیه جعفری در این رابطه به ورزش سه گفت: «اگر قرار باشد خاتون در لیگ برتر بدون مربی باقی بماند، هم من از مسابقات دور میمانم و هم اینکه برای تیم خوب نیست. همین که من در لیگ حضور داشتم خیلی به تیم ملی کمک کرد و وقتی در جام باشگاهها حضور داشته باشم، خودش میتواند سه، چهار بازی تدارکاتی برای تیم ملی باشد چون چند بازیکن ملی همراهم هستند. وظیفه اخلاقی من حکم میکرد که اجازه ندهم در اردوی تیم ملی، اسمی از تیم باشگاهی برده شود.»
با این حال نایبرییس فدراسیون با تاکید بر تماموقت بودن نوع همکاری با جعفری اظهار داشت: «براساس سیاستگذاری فدراسیون فوتبال و در راستای حفظ تمرکز و تماموقت بودن سرمربی تیم ملی مرضیه جعفری از این پس تنها در تیم ملی فعالیت خواهد داشت و با هیچ باشگاهی قرارداد ندارد. ما به او اعتماد کامل داریم و قاطعانه پشتسرشان ایستادهایم.»
با توجه به این دو اظهارنظر متفاوت به نظر میرسد اوضاع به سادگی ختم بهخیر نخواهد شد و یکی از طرفین باید از مواضع خود عقبنشینی کند.
خاتون، نامی است که برای مرضیه جعفری فراتر از یک باشگاه است. خاتون، خانه دوم او، خانوادهاش و جایی که از یک مربی جوان به یک رهبر توانمند تبدیل شده به حساب میآید. رها کردن خاتون برای مرضیه جعفری آنهم در شرایطی که تیم در لیگ قهرمانان آسیا با فرمت جدید حضور دارد شاید به معنای بریدن ریشههای خود باشد. به طور کل مشخص است که سرمربی فعلی تیم ملی زنان عاشق هدایت هر دو تیم است.
اما سوال اینجاست که آیا تمرکز روی دو تیم، آنهم در سطح ملی و باشگاهی کار هر کسی است؟ آیا این تصمیم میتواند به قیمت افت کیفیت و به خطر افتادن کارنامه درخشان او تمام شود و منافع ملی را به خطر بیندازد؟ اینها سوالاتی است که ذهن همه را به خود مشغول کرده است. همه میدانند که مدیریت زمان، برنامهریزی تمرینات و حفظ انگیزه در هر دو تیم، انرژی و تمرکز بیاندازهای میطلبد. کوچکترین لغزش میتواند موفقیتهای آینده را تحتالشعاع قرار دهد.
از طرفی، واقعیت تیم ملی زنان ایران نیز باید درنظر گرفته شود. برخلاف تیمهای ملی مردان یا باشگاهی، تیم ملی زنان ما شاید سالی یک بار هم به میدان نرود یا اردوهای آمادگیشان تنها هر چند ماه یکبار برگزار شود. این عدم پایداری در برنامهریزی، یک شمشیر دو لبه است. از یکسو، ممکن است فرصت بیشتری برای مرضیه جعفری فراهم کند تا بتواند هر دو تیم را مدیریت کند، چراکه تداخل زمانی کمتری وجود دارد. ازسوی دیگر، همین عدم فعالیت منظم، نیاز به یک مربی تماموقت را زیر سوال میبرد و شاید فدراسیون صرفا به دنبال تضمین حضور و تعهد کامل مربی در زمانهای محدود اردوها و مسابقات باشد.
حالا توپ در زمین فدراسیون و البته خود مرضیه جعفری است. باید دید چه شرایطی پیش خواهد آمد. آیا راهحلی میانه وجود دارد که هم تیم ملی از دانش و تجربه جعفری بهرهمند شود و هم خاتون از حضور او محروم نگردد؟ آیا میتوان با یک برنامهریزی دقیق، تعهدی دوگانه را پذیرفت و در هر دو جبهه موفق بود؟ تاریخ نشان داده چنین چیزی امکانپذیر نیست و این مورد هم نمیتواند استثنا باشد. با این حال باز هم باید صبر کرد و دید شرایط چطور پیش خواهد رفت.
دیدگاه تان را بنویسید