پیش بازی رئال مقابل PSG/ تاکتیک های آلونسو مقابل ستارههای پاریس جواب می دهد؟
آرنولد و والورده امشب در نیمهنهایی، وظیفه دشواری برای مهار خطرناک ترین حملات از سمت چپ اروپا یعنی پاری سنژرمن خواهند داشت.
امشب دو تیم رئالمادرید و پاریسنژرمن در نیمهنهایی جام جهانی باشگاهها به مصاف هم میروند. پادشاه فوتبال اروپا امشب برابر تیمی قرار میگیرد که به تازگی به صف قهرمانان قاره اضافه شده است. یک تقابل جذاب که سویههای جالبی از جمله حضور امباپه مقابل تیم سابقش را هم در دل خود دارد.
به گزارش روزنامه اعتماد، سوال اساسی در مورد تقابل تاکتیکی دو مربی زیرک این است که رئال مادرید در بازیهای قبل از والورده برای ساپورت کردن الکساندرآرنولد استفاده کرده است، اما این تاکتیک مقابل پاری سنژرمن چطور جواب میدهد؟
در حالی که ژابی آلونسو ایدههای تاکتیکیاش را در رئال مادرید پیاده میکند، تغییرات ظریف و هوشمندانهای در ترکیب این تیم در طول تورنمنت دیده شده است. این روند در جریان پیروزی ۳-۲ مادرید مقابل دورتموند در ورزشگاه متلایف نیوجرسی نیز ادامه داشت؛ جایی که تیم آلونسو با شکلی سیال و منعطف بسته به داشتن یا نداشتن توپ، تغییر میکرد. با توجه به مشکلات رئال در پیشبرد بازی مقابل یوونتوس، آلونسو دوباره از سیستم چهار مدافع در زمان مالکیت استفاده کرد. اورلین شوامنی به جای بازی در نقش مدافع میانی در سیستم سه دفاعه، در پست همیشگیاش در خط میانی به میدان رفت. این تغییر باعث شد تا مادرید بتواند توپ را به صورت افقی و عمودی جابهجا کند و ساختار دفاعی دورتموند را به چالش بکشد.
در برخی مواقع آردا گولر برای ایجاد فضا و حفظ عرض زمین، بین مدافعان مرکزی یا حتی در موقعیت دفاع چپ عقب میکشید تا فران گارسیا بتواند جلو برود و عرض زمین را پوشش دهد. اما ساختار کلی تیم در مالکیت، از نظم مشخصی پیروی میکرد.
اما ساختار مادرید در زمان بدون توپ، بخش جالبتری داشت. ترنت الکساندر-آرنولد و دین هایسن، خریدهای جدید مادرید، به خوبی در خط دفاعی جا افتادهاند و آلونسو نیز از هماهنگی تیم در هفتههای ابتدایی ابراز رضایت کرده است. مادرید تنها تیمی در جام جهانی باشگاههاست که تاکنون در هیچ مسابقهای عقب نیفتاده است.
با توجه به اینکه الکساندر-آرنولد بیشتر به دلیل مهارتهای هجومیاش شناخته میشود تا دفاع نفر به نفر، آلونسو برای کاهش آسیبپذیری احتمالی در سمت راست دست به تغییرات ساختاری زده و این نقش را به فدریکو والورده سپرده است. این ملیپوش اروگوئهای بارها به عنوان دفاع راست برای مادرید بازی کرده، اما در دیدار مقابل دورتموند، نقش او در حمایت از آرنولد در سمت راست تیم بسیار برجسته بود. والورده طبق معمول در همه جای زمین حضور داشت؛ هم در حفظ توپ و هم در پیشبرد حمله نقشی کلیدی ایفا کرد. بدون توپ، او اغلب نقش یک وینگبک را بازی میکرد.
با توجه به اینکه کریم آدیمی از دورتموند مدام به سمت کنارهها متمایل میشد، آلونسو به خوبی از خطرات بالقوه این مهاجم سرعتی آگاه بود؛ مخصوصا زمانی که با وینگبک تیمش، دنیل سونسون، پشتیبانی میشد.
وظیفه والورده این بود که در دفاع، به خط پشتی اضافه شود و ساختار دفاعی را به شکل پنجنفره درآورد. گاهی این به معنی قرار گرفتن آرنولد در موقعیتی مرکزیتر به عنوان یکی از مدافعان میانی بود... و گاهی اوقات، آرنولد به موقعیت قبلیاش در کناره بازمیگشت تا آدیمی را دنبال کند، در حالی که والورده داخلتر بازی میکرد تا فضاهای قابل نفوذ را ببندد و پشت مهاجمان حریف باقی بماند.
هوشمندی تاکتیکی بازیکنان آلونسو تا حدی بود که ساختار پنجنفره در دفاع، حتی با تغییر نفرات حفظ میشد.
برای مثال، در دقیقه ۲۳ بازی، زمانی که آنتونیو رودیگر به سمت کناره کشیده شد، آرنولد داخل آمد، هایسن به مرکز نزدیک و شوامنی به خط دفاعی اضافه شد تا خلئی به وجود نیاید. این ساختار دفاعی شناور، مزیت دیگری هم دارد: اینکه به مدافعانی مثل هایسن و رودیگر که سبک بازی تهاجمیتری دارند، اجازه میدهد به جلو بپرند و حملات را در مبدا خنثی کنند، چون میدانند که همتیمیهایشان جای خالی آنها را پوشش خواهند داد. والورده حتی زمانی که به عنوان دفاع راست استفاده نمیشود، سابقه حمایت از دنی کارواخال را در سیستم آنچلوتی دارد، اما در سیستم آلونسو، میزان مشارکت او در خط دفاعی بیشتر شده است. نمونهای عالی از هماهنگی آرنولد و والورده در نیمه دوم دیده شد؛ جایی که آرنولد جلو رفت تا با وینگبک چپ دورتموند، سونسون، مقابله کند و والورده عقب آمد تا فضای خالی پشت او را ببندد و جلوی نفوذ فیلیکس نمچا را بگیرد.
این هماهنگی مثل یک سیستم قرقرهای عمل میکرد که احتمالا به اندازه تمام گلها و سیوها، آلونسو را خوشحال کرده است. آلونسو پس از بازی گفت: «این یک تغییر تاکتیکی بود که میخواستیم انجام دهیم. او باید تصمیم میگرفت چه زمانی عقب بکشد و چه زمانی جلوتر پرس کند. ولی ما میدانیم که فده آنقدر بازیکن کاملی است که هر کاری از او بخواهی انجام میدهد. وقتی ترنت خسته بود، از فده به عنوان دفاع راست استفاده کردیم. خیلی خوشحالم که با او کار میکنم. او یکی از بازیکنان کلیدی ماست.»
اما چرا این موضوع اینقدر اهمیت دارد؟ چون آرنولد و والورده امشب در نیمهنهایی، وظیفه دشواری برای مهار خطرناکترین حملات از سمت چپ اروپا یعنی پاریسنژرمن خواهند داشت.
مهارتهای خویچا کواراتسخلیا خود به تنهایی چالش بزرگی است، اما اضافه شدن بازیکنان پشتیبان با حرکات زیرکانه از عمق، مثل نفوذهای بدون توپ، باعث میشود مادرید مجبور شود در کنارهها تمرکز فوقالعادهای داشته باشد. ممکن است این تهدید از سمت مدافع چپ نونو مندس باشد، یکی از مهاجمان PSG یا هافبک پشتیبان که اغلب فابیان رویس است، اما تیم لوئیز انریکه استاد کشیدن مدافعان از موقعیتشان است.
در دیدار یکچهارم نهایی مقابل بایرن مونیخ، این دویه بود که با یک حرکت بدون توپ، باعث شد کواراتسخلیا در خط دفاعی ناهماهنگ بایرن فضا پیدا کند. او توپ را به پشت محوطه رساند، جایی که رویس کاملا آزاد بود و اگر ضربهاش دقیقتر بود، PSG میتوانست بایرن را مجازات کند.
حتی وقتی این نفوذها منجر به دریافت پاس نشوند، به عنوان یک فریب تاکتیکی خطرناک هستند.
نمونهای عالی از این موضوع در بازی PSG مقابل اینتر میامی دیده شد. باز هم یک نفوذ زیرکانه از سوی دویه، اینبار کواراتسخلیا به درون محوطه زد و هیچ بازیکنی از میامی نتوانست بدون خطا جلوی او را بگیرد.
شاید بشود دفاع ضعیف را مقصر دانست، اما سرعت، قاطعیت و هماهنگی حرکات هجومی PSG برای کشیدن مدافعان و ایجاد فضا، در بالاترین سطح فوتبال هجومی قرار دارد. برای هواداران رئال مادرید، خبر خوب این است که انعطافپذیری و سیالیت تیم در فازهای دفاعی و هجومی، تحت هدایت آلونسو کمکم نمایان شده است. بازی چهارشنبه، بزرگترین آزمون تاکتیکی تیم او تا به امروز خواهد بود. اگر رئال میخواهد تهدیدات PSG از جناح چپ را مهار کند، باید بار دیگر شاهد همکاری موثر آرنولد و والورده باشیم.
دیدگاه تان را بنویسید