استقلال در گرداب فشار هواداری/ مگر می شود در این شرایط کار کرد؟

روزنامه اعتماد نوشت: روز شنبه، بار دیگر تعدادی از هواداران استقلال مقابل ساختمان باشگاه تجمع کردند. تصاویر منتشر شده از این گردهمایی، حکایت از خشم و نگرانی عمیق آنها داشت. خواسته اصلی هواداران، روشن بود؛ تعیین تکلیف هر چه سریع‌تر کادر فنی و بازیکنان برای فصل آتی. حق هم با آنهاست؛ جایگاه نهمی در جدول لیگ برتر، برای تیمی با سابقه و اعتبار استقلال، نه تنها ناامیدکننده که غیرقابل قبول است و این نگرانی کاملا بجاست. 

ما در روزنامه اعتماد، بارها و بارها در گزارش‌ها و یادداشت‌های مختلف، به این وضعیت بغرنج و لزوم شفافیت در باشگاه استقلال اشاره کرده‌ایم. ما در چندین گزارش تاکید کرده‌ایم که اولین و مهم‌ترین وظیفه مدیران استقلال انتخاب سرمربی تیم است و مشخص نیست چرا مدام پشت گوش انداخته می‌شود. 

اما در پشت پرده، ماجرا پیچیده‌تر از آنچه به نظر می‌رسد در جریان است. گویا دعوایی بزرگ در سطوح مدیریتی باشگاه بر سر انتخاب سرمربی جدید وجود دارد. شنیده‌ها حاکی از آن است که برخی مدیران، به دنبال جذب «فابیو کاریله»، مربی برزیلی با دستمزدی نجومی هستند؛ دستمزدی که در شرایط اقتصادی فعلی فوتبال ایران، واکنش‌های زیادی را برانگیخته است. از طرف دیگر برخی مدیران هم دنبال گزینه موردنظر خودشان هستند. این افراد برای پیشبرد منافع خود از احساسات هواداران هم سوءاستفاده می‌کنند. 

اینجاست که به نکته اصلی و شاید دردناک‌ترین بخش این داستان می‌رسیم. با وجود اینکه هواداران استقلال و پرسپولیس، به عنوان دو قطب اصلی فوتبال ایران، حق مسلم دارند که نگران آینده تیم محبوبشان باشند و از مدیران مطالبه‌گری کنند اما واقعیت تلخ این است که در چنین فضای پرفشار و آشفته‌ای، کار کردن در این دو باشگاه عملا نشدنی و غیرممکن شده است.  بسیاری از مسائل حیاتی، ازجمله برنامه‌ریزی بلندمدت، جذب بازیکنان باکیفیت و انتخاب کادر فنی متخصص، به دلیل فشار بی‌امان و گاه بی‌منطق هواداران پیش نمی‌رود. نمونه بارز این وضعیت، اتفاقی است که پس از انتشار خبر توافق اولیه مدیران باشگاه با کاریله رخ داد. 

هجوم سازمان ‌یافته تعداد زیادی از هواداران به زیر پست‌های این مربی برزیلی در شبکه‌های اجتماعی و درخواست از او برای نیامدن به ایران، حرکتی بود که نه تنها آماتور و غیرحرفه‌ای به شمار می‌رود، بلکه به‌شدت زشت و مخرب است.  اگر این مربی با وجود این هجمه تصمیم به آمدن بگیرد، از همان روز اول ورودش با چالش و فضایی مسموم روبه‌رو خواهد شد که قطعا بر عملکرد او تاثیر منفی می‌گذارد و اگر هم نیاید، فشار بر مدیریت دوچندان می‌شود و آنها در یک سردرگمی کامل قرار می‌گیرند که برای ساکت کردن هواداران و فرو نشاندن خشم آنها چه باید بکنند. 

این وضعیت، منجر به آن می‌شود که مدیران باشگاه اصلا نتوانند برای آینده برنامه‌ریزی کنند و تنها دغدغه‌شان، جلب رضایت آنی هواداران و ساکت کردن آنها باشد.  

و متاسفانه این اتفاقی است که پیش از این هم رخ داده. 

بارها و بارها در دو باشگاه سرخابی شاهد تصمیماتی بوده‌ایم که هدفش تنها ساکت کردن هوادار بوده است. 

نکته دردناک‌تر و قابل تأمل اینجاست که شاید 90درصد از همین هوادارانی که زیر پست کاریله کامنت منفی گذاشته‌اند و او را از آمدن به ایران منع کرده‌اند، حتی کوچک‌ترین شناختی از کارنامه و سبک مربیگری او ندارند. آنها صرفا گوش به فرمان پیج‌های مجازی بی‌نام و نشان و کانال‌های تلگرامی‌ای هستند که بدون هیچ مسوولیت‌پذیری و تنها با تحریک احساسات هواداران، در کار مدیریت باشگاه دخالت می‌کنند و فضایی مه‌آلود و مسموم را به وجود می‌آورند. 

این پیج‌ها، بدون هیچ برنامه و چشم‌انداز مشخصی، تنها به دنبال ایجاد جنجال و تحت‌تاثیر قرار دادن افکار عمومی هستند.  اما هدف این مطلب، به هیچ عنوان دفاع از مدیران باشگاه استقلال نیست. نقد زیادی به عملکرد آنها در فصول اخیر و به ویژه در فصل جاری وارد است و ما هم بارها به این نقدها پرداخته‌ایم، اما باید پذیرفت که این حجم از فشار هواداری، این بی‌ثباتی و این دخالت‌های بی‌جا، کار را برای هر مدیری حتی اگر بهترین نیت‌ها را هم داشته باشد، به‌ شدت دشوار و حتی غیرممکن می‌سازد. 

استقلال در گردابی از انتظارات، فشارها و تصمیمات لحظه‌ای گرفتار شده است. تا زمانی که این چرخه معیوب ادامه دارد و هواداران اجازه نمی‌دهند فرآیندهای حرفه‌ای به درستی پیش برود، نمی‌توان انتظار ثبات، پیشرفت و بازگشت به دوران اوج را برای این تیم پرطرفدار داشت.