استقلال ارکان قضایی فدراسیون فوتبال؛ توهم یا واقعیت؟/ آقای ممبینی! مشک آن است که خود ببوید

اظهارات هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون فوتبال مبنی بر استقلال مطلق ارکان قضایی و عدم نفوذپذیری آنها از جانب هیچ فرد یا مجموعه‌ای آن‌هم برای چندمین‌بار در خوشبینانه‌ترین حالت آرزویی دست‌نیافتنی و در بدبینانه‌ترین حالت تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت‌های تلخ فوتبال ایران به نظر می‌رسد.

به گزارش روزنامه اعتماد، در حالی که اساسنامه فدراسیون فوتبال به استقلال این ارکان تاکید دارد اما عملکرد و شواهد موجود تصویری به مراتب پیچیده‌تر و نگران‌کننده‌تر را به نمایش می‌گذارند که با ادعای ممبینی در تضاد است. برای اثبات این ادعا هم نیازی به کندوکاو عمیق در تاریخ فوتبال ایران نیست و کافی است به چند پرونده و رویداد کلیدی در سال‌های اخیر نگاهی گذرا بیندازیم تا درستی یا نادرستی ادعای استقلال ارکان فدراسیون فوتبال آشکار شود.

پرونده بیرو! بالاخره چه کسی مقصر بود؟

یک سال است که پرونده شکایت باشگاه پرسپولیس از علیرضا بیرانوند به دلیل فسخ قرارداد یک‌طرفه در راهروهای فدراسیون فوتبال سرگردان است. این پرونده که به وضوح ابعاد حقوقی و قانونی مشخصی دارد به دلیل عدم قاطعیت و شاید نفوذپذیری کمیته‌های انضباطی و استیناف به رای عجیبی (جریمه مالی بدون محرومیت) منتهی شد؛ آن هم بعد از گذشت نزدیک به نصف سال. این تعلل و عدم شفافیت در رسیدگی به پرونده‌ای به این وضوح به‌شدت این فرضیه را تقویت می‌کند که ارکان فدراسیون فوتبال تحت تاثیر فشارهای بیرونی و ملاحظات غیرفوتبالی قادر به تصمیم‌گیری مستقل و عادلانه نیستند. بعد از آن هم ماجرای اظهارات بیرانوند و بحث شیرینی دادن به هیات‌مدیره پرسپولیس مطرح شد که کار به جریمه دو میلیاردی کشید و حالا مشخص نیست چطور کمیته انضباطی قانع شده که سازمان لیگ جریمه بیرانوند را پرداخت کرده است!

ادعای بسیار مهم کفاشیان

انتخابات فدراسیون فوتبال همواره محل مناقشه و اتهام بوده است. اعترافات علی کفاشیان رییس سابق فدراسیون مبنی بر اینکه کمیته‌های بدوی و استیناف تحت فشار و نفوذ قرار گرفته و به همین دلیل او را کنار گذاشته‌اند به مثابه پتکی بر پیکره ادعای استقلال این ارکان عمل می‌کند! او همچنین گفت کمیته اخلاق و استیناف هم سر پرونده «حق پخش» با فشار از بیرون او را محروم کرده و سپس بخشیده‌اند! کفاشیان که خود سال‌ها ریاست فدراسیون را برعهده داشته به خوبی از سازوکارها و روابط پشت پرده فوتبال ایران آگاه است. اعترافات او مبنی بر نفوذپذیری این کمیته‌ها نه تنها ادعای ممبینی را زیر سوال می‌برد بلکه نشان می‌دهد که ساختار فدراسیون فوتبال، به‌طور سیستماتیک، مستعد نفوذ و دستکاری است. اگر رییس سابق فدراسیون چنین ادعایی را مطرح می‌کند، چگونه می‌توانیم به استقلال کامل کمیته‌های انتخاباتی باور داشته باشیم؟ پیش از کفاشیان شهاب عزیزی خادم، رییس عزل شده فدراسیون هم گفته بود کمیته اخلاق دو بار تحت فشار او را محروم کرده است.

تبعیض در برخورد با تماشاگران، بازیکنان و مربیان تیم‌ها

نگاهی به محرومیت‌های اعمال شده برای تماشاگران، بازیکنان و مربیان تیم‌های مختلف به وضوح نشان می‌دهد که اصل بی‌طرفی و عدالت در ارکان قضایی فدراسیون فوتبال به درستی رعایت نمی‌شود. در بسیاری از موارد شاهد برخوردهای متفاوت و بعضا متناقض با تخلفات مشابه هستیم. تیم‌های پرطرفدار و دارای نفوذ اغلب از محرومیت‌های سنگین‌تر در امان می‌مانند درحالی‌که تیم‌های کم‌طرفدار و بدون پشتوانه به راحتی قربانی تصمیمات سختگیرانه می‌شوند. همین تبعیض در برخورد با مصاحبه‌های غیرحرفه‌ای و رفتارهای نامناسب بازیکنان و مربیان نیز مشهود است. برخی افراد به دلیل جایگاه و نفوذشان‌از مجازات‌های جدی معاف می‌شوند‌ درحالی‌که دیگران به خاطر تخلفات مشابه با شدیدترین برخوردها مواجه می‌شوند. این تبعیض آشکار به وضوح نشان می‌دهد که ارکان قضایی فدراسیون فوتبال، تحت‌تاثیر عوامل بیرونی و فشارهای غیرقانونی به صورت گزینشی و غیرعادلانه عمل می‌کنند. آیا کمیته‌های مستقل، چنین رفتارهای تبعیض‌آمیزی را توجیه می‌کنند؟ در آخر باید تاکید کرد که ادعای استقلال مطلق ارکان فدراسیون فوتبال در شرایط فعلی فوتبال ایران بیشتر به یک شوخی تلخ شباهت دارد. شواهد و مدارک موجود به وضوح نشان می‌دهند که این ارکان به جای استقلال و بی‌طرفی بیشتر تحت‌تاثیر نفوذ و فشارهای بیرونی و مصلحت‌اندیشی‌ها قرار دارند. در این شرایط اظهارات ممبینی و امثال او تنها تلاشی ناکام برای پنهان کردن واقعیت‌های تلخ و ناامیدکننده فوتبال ایران خواهد بود. برای بازگرداندن اعتماد عمومی به فدراسیون فوتبال، لازم است که استقلال ارکان نه فقط در اساسنامه بلکه در عمل نیز به اثبات برسد.