پاسخ مصطفی هاشمی طبا به جنجال پاداش تیم ملی 98؛ پاداش زمان ما خودروی داخلی بود نه حواله خودروِ خارجی!/ جدیدی گفت عوض پاداش یک قبض برای آخرت‌مان بدهید!

طی یکی دو روز گذشته ماجرای حواله خودرویی که بعد از صعود ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ به بازیکنان تیم ملی از سوی رییس‌جمهور وقت اهدا شد، سر و صدای زیادی به پا کرده است.

به گزارش روزنامه اعتماد، اولین‌بار علی دایی بود که در این باره اظهارنظر کرد و گفت پاداشی بابت صعود به جام جهانی نگرفتیم. داریوش مصطفوی رییس اسبق فدراسیون فوتبال که تیم ملی را به جام جهانی برده بود اظهارنظر دایی را تکذیب کرد و گفت بازیکنان حواله خودرو گرفتند. اما پس از آن افشین پیروانی با کمی تغییر مهر تاییدی بر صحبت‌های کاپیتان اسبق تیم ملی زد ولی باز در ادامه عباس ترابیان که سال‌ها در فدراسیون سمت‌های مختلفی را تجربه کرده و قبل از جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه ریاست کمیته روابط بین‌الملل فدراسیون را برعهده داشت و در جریان جزییات حواله‌های اهدایی به بازیکنان تیم ملی قرار داشت در مصاحبه‌ای با یکی از خبرگزاری‌ها گفت: «در آن دوره که آقای خاتمی رییس‌جمهور بود و بعد از صعود به جام جهانی ۹۸ به مقر ریاست‌جمهوری دعوت شدیم و در آن جلسه رییس‌جمهور یک حواله خودرو به بازیکنان تیم ملی اهدا کردند، همه بازیکنان وقت تیم ملی نیز این حواله را دریافت کردند. یادم نیست حواله چه خودرویی بود؛ درست در ذهنم نیست، اما فکر می‌کنم پژو بود. هرچه بود به قیمت روز آن زمان یک خودروی خوب دادند. البته حواله خودروی تولید داخل بود. در اصل حواله نبود، برگه‌ای بود که به کارخانه بروید و خودرو را تحویل بگیرید.» برای بررسی بیشتر و پیگیری‌های دقیق‌تر با سیدمصطفی هاشمی طبا رییس وقت سازمان تربیت‌بدنی تماس گرفتیم. هاشمی طبا در گفت‌وگو با «اعتماد» به ابهامات در این زمینه و مسائل روز پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید.

 

زمانی که تیم ملی به جام جهانی ۹۸ صعود کرد شما با رییس‌جمهور وقت جلسه گذاشتید تا درباره پاداش ملی‌پوشان صحبت کنید؟

ما با بچه‌ها رفتیم پیش آقای خاتمی اما یادم نیست با ایشان راجع به پاداش صحبتی کرده باشیم. ما به اتفاق فدراسیون قرارهایی داشتیم که به همان عمل می‌کردیم و چیز خاصی یادم نمی‌آید گرفته باشیم شاید آقای فائقی بیشتر یادش بیاید.

عباس ترابیان در مصاحبه‌ای گفته در ملاقات با آقای خاتمی حواله خودرو برای ملی پوشان گرفتید؟

یادم نیست اما یک بار آقای جدیدی در آنجا گفت یک قبض برای ما تهیه کنید برای آخرت‌مان! این را یادم می‌آید. در مورد آن مساله اگر آقای ترابیان گفته شاید ذهنش یاری کرده و گفته. زمان خیلی وقت پیش است و الان یادم نمی‌آید.

بله ماجرا برای خیلی سال پیش است و بحثی بود که علی دایی مطرح کرد و خواستیم به آن بپردازیم.

بچه‌های ما اصلا آن زمان پولی نبودند و همه روی وظیفه و عشق به مملکت کار می‌کردند. یادم می‌آید بعد از اینکه بچه‌ها از ملبورن به دوبی آمدند خودم رفتم به آنجا به استقبال‌شان و در آنجا به آنها پاداش نقدی دادم اما یادم نیست چقدر بود! چیز دیگری شاید بوده باشد که حضور ذهن ندارم.

در هر صورت این نبش قبر کردن سوژه‌ای شده برای اهالی فوتبال که آیا پاداش حواله خودرو بوده یا نه.

پاداش بردن برای بچه‌ها در دوبی را یادم هست اما حواله یادم نیست. نفی هم نمی‌کنم شاید آقای فائقی بهتر بتواند جواب شما را بدهند.

بنده خودم چند سال قبل با خدابیامرز مهرداد میناوند صحبت می‌کردم که گفت پس از صعود قطعه زمینی در کلاردشت به عنوان پاداش گرفتیم. از طرف تربیت‌بدنی بود؟

نمی‌دانم! شاید فدراسیون داده اما ما همیشه جایزه‌ها را آخر سال می‌دادیم. در آخر سال مراسمی می‌گرفتیم و یک بار جایزه اصلی می‌دادیم اما پای سکو یا در استقبال یک مبلغ نقدی پرداخت می‌کردیم. حواله ماشین یا زمین را یادم نمی‌آید.

درباره پاداش‌هایی که الان به فوتبالیست‌ها می‌دهند، مثل حواله خودرو چه نظری دارید؟

ما غیر از پاداش‌های مختصری که پای سکو می‌دادیم یا مثلا هر کشتی که یک کشتی گیر می‌برد 100 یا 200 دلار پاداش می‌دادیم اما جایزه اصلی که برای همه یکسان بود در آخر سال و با حضور رییس‌جمهور می‌پرداختیم. ما متفرقه جایزه نمی‌دادیم یعنی تا آنجا که من مسوول بودم به یاد ندارم به کسی جایزه متفرقه بدهم.

بحث ما این است اگر حواله هم در آن زمان داده شده مثل حواله ماشین‌های امروز نیست که سود چند صد میلیاردی برای بعضی از بازیکنان داشته باشد. این طور نیست؟

شاید حواله ماشین‌های داخلی بوده اما نه این جور. این یک تبعیض است. مثلا یک کشتی‌گیر قهرمان جهان شده و بعد یک تیم یک مسابقه برده یا مساوی کرده این جوایز را در نظر بگیرند روش خوبی نیست یعنی تبعیض بین فدراسیون که نباید باشد. نه من موافق این جوایز نیستم.

چطور می‌شود یک کشتی‌گیر سلامتش را برای پاداش 900 میلیونی به خطر بیندازد؟

خب نمی‌رفت هم باید عمل می‌کرد اما مسائل زندگی آدم‌هاست دیگر. آنقدر این مسائل بولد می‌شود که شرایط دگرگون می‌شود. حالا ممکن است شرایطی برای یک نفر پیش بیاید و یک کمک ویژه‌ای انجام شود اما اینکه مثلا یک تیم به جام جهانی برود و پاداش دلاری‌اش را گرفته و بعد حذف شوند بیایند پاداش بگیرند و در آن سمت ورزشکاری پاداش کمتر بگیرد درست نیست. باید برای آدم‌ها تناسب رعایت شود. بعضی وقت‌ها فدراسیون‌هایی از این کارها می‌کنند مثلا وزارت ورزش یا سازمان تربیت‌بدنی خودشان یک کارهایی برای ورزشکاران خودشان می‌کنند یا یک امتیازاتی از جاهای مختلف می‌گرفتند یا مثلا آقای مهندس علیمرادی بود که از عشاق کشتی بود و در خارج از ایران زندگی می‌کند و در زمان مسابقات جهانی یا المپیک می‌رفت به بچه‌ها پاداش یا هدیه می‌داد که این یک بحث دیگر است. اما مسوولان کشور در این کار باید عدالت و تناسب را رعایت کنند.

به نظر شما مثلا اگر فردی در خارج از کشور به یک باشگاه مثلا فوتبال ما کمک کند ایرادی ندارد، اما همین امسال از باشگاه پرسپولیس به دلیل کمک گرفتن از یک هوادار ایراد گرفتند؟

اینها حرف بی‌خودی است. یک هواداری دلش خواسته یک کمکی به باشگاه مورد علاقه‌اش کند ربطی به مسوولان دولتی و مسوولان ورزشی ما ندارد و نمی‌شود جلوی آد‌م‌های علاقه‌مند را گرفت. آن فرد دلش می‌خواهد هدیه به بچه‌های تیم‌ مورد ‌علاقه‌اش بدهد کما اینکه می‌تواند به آدم‌های دیگری که دوست دارد هم‌ هدیه بدهد؛ خب مشکل چیست؟ اینها حرف‌های بی‌خودی است که می‌زنند.

در بین صحبت‌های خود گفتید آن زمان فوتبالیست‌ها برای مردم بازی می‌کردند و نه برای پول. فکر می‌کنید چرا آن نسل نسبت به نسل فعلی محبوب‌تر است؟

در فوتبال حرکات نادرستی انجام گرفته در این مدت. پول‌های بی‌خودی هزینه شده است. شما الان ببینید مثلا همین باشگاه پرسپولیس بازیکنی آورده که من خودم در زمان بازی تعقیبش می‌کنم اصلا توپ به پایش نمی‌خورد. علی دایی در پیشانی تیم ‌ملی بود اما در یک نیمه شاید 50 بار لمس توپ‌ داشت. این نیست که بگویند به آن بازیکن پاس نمی‌دهند که گل بزند، اصلا لمس توپ ندارد! پاس هم بدهند او‌ نمی‌تواند گل بزند! بعد چنین بازیکنی را می‌آورند کلی هزینه‌اش را می‌دهند خب مردم هم ناراحت می‌شوند. یا آن مربی، ویلموتس را می‌آورند با آن همه فضاحت هزینه می‌دهند. خب مردم این چیزها را می‌بینند و دلزده می‌شوند و فکر می‌کنند کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه ‌است! بازیکنان را هم می‌بینند اگر به عدالت رفتار شود همه دوستدار مملکت‌شان هستند. ببینید بعضی از چیزها ذاتی است و این نیست که بخواهد تلقینش کرد و اگر کسی دلزده شود دیگر نمی‌شود کاری کرد. نباید این دلزدگی را ایجاد کنند. باید ورزشکاران احساس کنند عدالت وجود دارد و پول مملکت توی جیب یک عده خاص نمی‌رود. خب اینها همه شرط است. وقتی این اتفاقات رخ می‌دهد مردم دلزده می‌شوند و بازیکنان هم همین‌طور انگیزه‌شان را از دست می‌دهند. بعضی از مربیان‌ هم‌ حاضر نیستند بازیکن کم‌ انگیزه را کنار بگذارند. اینها کارهایی است که باید انجام شود اما به نظرم انجام نمی‌شود.

خواست رهبر انقلاب هم برخورد با باند بازی در ورزش است.

از ابتدا فضا نباید خراب شود. اما وقتی خراب شد آن وقت است که گفتند: سرچشمه شاید گرفتن به بیل، چو پر شد نشاید گذشتن به پیل. باید حواس جمع باشد. اتفاقا توجه به مسائل کوچک خیلی مهم است چون مسائل کوچک یواش یواش مسائل بزرگ را از خودش بیرون می‌دهد. متاسفانه ‌توجه نمی‌شود که اینطور می‌شود‌.‌