مسعود اقبالی، کارشناس فوتبال در گفت‌وگوی اختصاصی با «اعتماد»:
خیلی بد است که نیمار و رونالدو بگویند در استادیوم‌های ایران بازی نمی کنیم/ تنش یحیی فقط فنی نیست؛ او تنش‌های اجتماعی و فرهنگی هم دارد
مسعود اقبالی کارشناس فوتبال ایران می گوید ۶۰ سال است که یک استادیوم آزادی داریم و حالا فکر ترمیمش افتادند!
اواخر همین ماه، فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا برگزار می‌شود و تیم‌های پرسپولیس و سپاهان و نساجی سه نماینده از کشورمان در منطقه غرب قاره کهن به مصاف حریفان خود می‌روند.
به گزارش روزنامه اعتماد، در شرایطی که تیم‌های کشورهای عربی هزینه‌های زیادی برای جذب ستارگان فوتبال دنیا متحمل شدند و زیرساخت‌های‌شان هر سال بهتر و مدرن‌تر از سال قبل است، در کشور ما چندان به تیم‌های لیگ برتری بها داده نمی‌شود. در فوتبال ما پول بسیار زیادی بین بازیکنان و مربیان و دلال‌ها دست به دست می‌شود اما سوءمدیریت و نداشتن برنامه‌ریزی مناسب و از طرفی عدم درآمدزایی در فوتبالی که دولت روی آن نظارت دارد، شرایط را به اینجا رسانده که تیم بزرگی مثل استقلال به دلیل بدهی از حضور در این رقابت‌ها کنار گذاشته می‌شود یا پرسپولیس یک قطب بزرگ دیگر فوتبال ما هنوز نفرات کاملی برای شرکت در مسابقات ندارد. همین‌طور شرایط و امکانات نساجی هم نسبت به رقیبان آسیایی‌اش که دیگر قابل بحث نیست و آنها مجبور شدند در شهر دیگری میزبان رقبا باشند! اما در این بین سپاهان تاحدودی وضعیت بهتری دارد که آنها هم به لطف و حمایت کارخانه فولاد است که تا حالا سرپا مانده‌اند! برای بررسی وضعیت تیم‌های‌مان در بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا با مسعود اقبالی مدرس و کارشناس فوتبال تماس گرفتیم. شرایط زیرساخت‌ها در فوتبال ما به قدری به‌هم ریخته است که اقبالی در پاسخ به هر سوال خبرنگار «اعتماد» گریزی به این وضعیت نامطلوب می‌زد!
در ادامه ماحصل این گپ و گفت را می‌خوانید.
کم‌کم آماده شروع بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا می‌شویم. توصیف شما از بازی‌های پیش رو چیست؟
اگر بخواهیم بین تیم‌های ایرانی با دیگر تیم‌های آسیایی مقایسه‌ای داشته باشیم ما در شرایط خوبی قرار نداریم؛ باتوجه به کیفیت فوتبال کشورمان. در هر گروه که نگاه کنیم حداقل یک تیم قدرتمند در کنار تیم‌های ما هستند. در تیم‌های اماراتی و قطری و عربستانی بازیکنان تاثیرگذار زیادی هستند. از تیم‌های خوب کشورهای شرق آسیا که بگذریم غرب آسیا هم با حضور بازیکنانی مثل نیمار و رونالدو و... نشان دادند که در حال هزینه‌های زیادی هستند برای ایجاد انگیزه و ارتقای سطح‌شان. در صنعت فوتبال چنین چیزی انجام می‌شود و به نفع فوتبال آن مملکت است اما در ایران چنین امکاناتی نداریم و زیرساخت‌ها مشکل دارد و سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم و از نیروهای متخصص هم استفاده نمی‌کنیم و با فوتبال پایه هم کار نمی‌کنیم در نتیجه دستاوردمان همین است. باد بکارید توفان درو می‌کنید!
در بین سه نماینده ایران شرایط کدام تیم را بهتر می‌دانید؟
پرسپولیس باید مقابل النصر بازی کند که نه فقط رونالدو را دارد بلکه فوتبال آنها دگرگون شده و بچه‌های عرب‌زبان هم الان فوتبال را صحیح بازی می‌کنند و با برنامه هستند. نساجی که هیچ! در دور اول اوت می‌شود! پرسپولیس و سپاهان شاید صعود کنند اما در دوره بعدی اینها جایگاهی ندارند چون دیگر تیم‌ها بسیار قدرتمند شده و روی آنها کار شده است. هم بازیکن بزرگ می‌گیرند و هم بازیکنان خودشان را آماده می‌کنند. ژاپن و کره را دیدید که در جام جهانی چقدر خوب کار کردند و استرالیا هم جایگاه خاص خودش را دارد و اینها تیم‌های بزرگی دارند و من شخصا هیچ شانسی برای تیم‌های‌مان قائل نیستم!
اعتقاد دارید شرایط ما از سخت هم سخت‌تر است؟
فوتبال ما را ببینید! هیچ‌گونه برنامه‌ریزی نیست. به عنوان یک کارشناس بخواهم تحلیل دقیقی داشته باشم یک دفترچه پر می‌شود! در کار دفاعی و تهاجمی رندمی یا براساس تجربه غیراستاندارد و خلاقیت کار می‌کنیم. مربیان با این بچه‌ها چه کار می‌کنند؟ بچه‌ها به بلوغ تاکتیکی رسیدند که درک متقابلی داشتند؟ من چنین چیزی در فوتبال نمی‌بینم. شما تمام تیم‌های اماراتی و قطری و عربستانی را ببینید. اینها فوتبال را صحیح بازی می‌کنند. شاید تک‌تک بازیکنان قدرتمند نباشند اما کار تیمی را درک می‌کنند و نظم و دیسیپلین خاصی دارند اما در فوتبال ما نمی‌بینیم.
در فوتبال ما هوادار نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. به عنوان مثال پرسپولیس خیلی به هوادارانش متکی است اما در بازی‌هایی که میزبان است احتمالا نمی‌توانند از تمام ظرفیت استادیوم استفاده کنند.
خب این وضعیت استادیوم ما است. وقتی نیمار و رونالدو می‌گویند نمی‌آییم این خیلی بد است. از لحاظ جامعه‌شناسی و روانشناسی وقتی بررسی کنیم متوجه می‌شویم چقدر زشت است که بازیکن بگوید به آن استادیوم نمی‌آیم حالا به هر دلیلی! خب ببینید این وضعیت استادیوم ما است که درست ۱۰ روز مانده به مسابقات می‌آیند حالا به چه دلیلی خرابش می‌کنند. ما هنوز نتوانستیم یک استادیوم استاندارد داشته باشیم و این برای ورزش ما بد است و بازتاب بدی در دنیا دارد و درنتیجه فیفا و ای‌اف‌سی تصمیماتی می‌گیرند که به ضرر فوتبال ما است.
۶۰ سال است که یک استادیوم آزادی داریم و حالا فکر ترمیمش افتادند!
مشکل فقط استادیوم نیست! مثلا خیلی‌ها اعتقاد دارند پرسپولیس مهاجم می‌خواهد. نظر شما هم همین است؟
همان‌طور که تراکتور مقابل ۸۰ هزار تماشاگر باخت ثابت شده تماشاگران در دنیا دیگر چندان تاثیری ندارند و پارامترهای تیم‌سازی مهم است. محرک‌های خارجی و داور و زمین و... زیاد تاثیر ندارند، مخصوصا وقتی فوتبال را بلد باشیم. حالا پرسپولیس هم همین‌طور. اگر ۱۰۰ هزار هوادار هم بیایند برای این تیم بیشتر جنبه عاطفی دارد و منطقی پشت آن نیست. منطق زمانی وجود دارد که اگر بازیکنی‌خوب بازی نکرد آن بازیکن را تشویق نکنند یا اگر مربی نتیجه نگیرد باید جواب پس بدهد یا مدیریت مشکل پیدا می‌کند با تیم و نمی‌تواند سیاست‌های باشگاه را درست انجام دهد باید طرد شود! در دنیا همین است و چون تماشاگران سهامدار هستند نظرات‌شان تاثیرگذار است. حالا شما بروید ببینید بازیکن ایرانی ۲۰ یا ۱۵ میلیارد پول گرفته؛ آمار بگیرید بازیکنان تیم‌های بزرگ ما مثل سپاهان و پرسپولیس اگر این تیم‌ها وقتی صاحب توپ شدند و در زمین حریف و تحت فشار چهار تا پاس سالم به هم دادند من از کار خودم استعفا می‌دهم!
بعضی‌ها می‌گویند با غیرت و تعصب بازیکنان می‌توانیم از پس ستارگان تیم‌های عربی بربیاییم. شما قبول دارید؟
تعصب و غیرت اصلا در فوتبال معنی ندارد، پشت تعصب و غیرت باید علم و دانش باشد. وقتی علم نباشد و مدیریت اشتباه است، تعصب معنا ندارد. این فقط یک شعار است، شعاری غلط‌انداز و برای انحراف اذهان!
در مجموع شانس کدام تیم را بیشتر می‌دانید؟
پرسپولیس و سپاهان که هم حمایت مردمی می‌شوند و هم پول خوبی می‌گیرند. یحیی شاگرد من بوده و تاحدودی تجربه خوبی دارد اما وقتی ابزار را ندارید و وقتی تنش و درگیری است، چه تنش‌های فنی و چه تنش‌های اجتماعی و چه تنش‌های فرهنگی و روانی که وجود دارد اصولا مربی نمی‌تواند کار خودش را درست انجام دهد.
پیش رو چیست؟
اگر بخواهیم بین تیم‌های ایرانی با دیگر تیم‌های آسیایی مقایسه‌ای داشته باشیم ما در شرایط خوبی قرار نداریم؛ باتوجه به کیفیت فوتبال کشورمان. در هر گروه که نگاه کنیم حداقل یک تیم قدرتمند در کنار تیم‌های ما هستند. در تیم‌های اماراتی و قطری و عربستانی بازیکنان تاثیرگذار زیادی هستند. از تیم‌های خوب کشورهای شرق آسیا که بگذریم غرب آسیا هم با حضور بازیکنانی مثل نیمار و رونالدو و... نشان دادند که در حال هزینه‌های زیادی هستند برای ایجاد انگیزه و ارتقای سطح‌شان. در صنعت فوتبال چنین چیزی انجام می‌شود و به نفع فوتبال آن مملکت است اما در ایران چنین امکاناتی نداریم و زیرساخت‌ها مشکل دارد و سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم و از نیروهای متخصص هم استفاده نمی‌کنیم و با فوتبال پایه هم کار نمی‌کنیم در نتیجه دستاوردمان همین است. باد بکارید توفان درو می‌کنید!
در بین سه نماینده ایران شرایط کدام تیم را بهتر می‌دانید؟
پرسپولیس باید مقابل النصر بازی کند که نه فقط رونالدو را دارد بلکه فوتبال آنها دگرگون شده و بچه‌های عرب‌زبان هم الان فوتبال را صحیح بازی می‌کنند و با برنامه هستند. نساجی که هیچ! در دور اول اوت می‌شود! پرسپولیس و سپاهان شاید صعود کنند اما در دوره بعدی اینها جایگاهی ندارند چون دیگر تیم‌ها بسیار قدرتمند شده و روی آنها کار شده است. هم بازیکن بزرگ می‌گیرند و هم بازیکنان خودشان را آماده می‌کنند. ژاپن و کره را دیدید که در جام جهانی چقدر خوب کار کردند و استرالیا هم جایگاه خاص خودش را دارد و اینها تیم‌های بزرگی دارند و من شخصا هیچ شانسی برای تیم‌های‌مان قائل نیستم!
اعتقاد دارید شرایط ما از سخت هم سخت‌تر است؟
فوتبال ما را ببینید! هیچ‌گونه برنامه‌ریزی نیست. به عنوان یک کارشناس بخواهم تحلیل دقیقی داشته باشم یک دفترچه پر می‌شود! در کار دفاعی و تهاجمی رندمی یا براساس تجربه غیراستاندارد و خلاقیت کار می‌کنیم. مربیان با این بچه‌ها چه کار می‌کنند؟ بچه‌ها به بلوغ تاکتیکی رسیدند که درک متقابلی داشتند؟ من چنین چیزی در فوتبال نمی‌بینم. شما تمام تیم‌های اماراتی و قطری و عربستانی را ببینید. اینها فوتبال را صحیح بازی می‌کنند. شاید تک‌تک بازیکنان قدرتمند نباشند اما کار تیمی را درک می‌کنند و نظم و دیسیپلین خاصی دارند اما در فوتبال ما نمی‌بینیم.
در فوتبال ما هوادار نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. به عنوان مثال پرسپولیس خیلی به هوادارانش متکی است اما در بازی‌هایی که میزبان است احتمالا نمی‌توانند از تمام ظرفیت استادیوم استفاده کنند.
خب این وضعیت استادیوم ما است. وقتی نیمار و رونالدو می‌گویند نمی‌آییم این خیلی بد است. از لحاظ جامعه‌شناسی و روانشناسی وقتی بررسی کنیم متوجه می‌شویم چقدر زشت است که بازیکن بگوید به آن استادیوم نمی‌آیم حالا به هر دلیلی! خب ببینید این وضعیت استادیوم ما است که درست ۱۰ روز مانده به مسابقات می‌آیند حالا به چه دلیلی خرابش می‌کنند. ما هنوز نتوانستیم یک استادیوم استاندارد داشته باشیم و این برای ورزش ما بد است و بازتاب بدی در دنیا دارد و درنتیجه فیفا و ای‌اف‌سی تصمیماتی می‌گیرند که به ضرر فوتبال ما است.
۶۰ سال است که یک استادیوم آزادی داریم و حالا فکر ترمیمش افتادند!
مشکل فقط استادیوم نیست! مثلا خیلی‌ها اعتقاد دارند پرسپولیس مهاجم می‌خواهد. نظر شما هم همین است؟
همان‌طور که تراکتور مقابل ۸۰ هزار تماشاگر باخت ثابت شده تماشاگران در دنیا دیگر چندان تاثیری ندارند و پارامترهای تیم‌سازی مهم است. محرک‌های خارجی و داور و زمین و... زیاد تاثیر ندارند، مخصوصا وقتی فوتبال را بلد باشیم. حالا پرسپولیس هم همین‌طور. اگر ۱۰۰ هزار هوادار هم بیایند برای این تیم بیشتر جنبه عاطفی دارد و منطقی پشت آن نیست. منطق زمانی وجود دارد که اگر بازیکنی‌خوب بازی نکرد آن بازیکن را تشویق نکنند یا اگر مربی نتیجه نگیرد باید جواب پس بدهد یا مدیریت مشکل پیدا می‌کند با تیم و نمی‌تواند سیاست‌های باشگاه را درست انجام دهد باید طرد شود! در دنیا همین است و چون تماشاگران سهامدار هستند نظرات‌شان تاثیرگذار است. حالا شما بروید ببینید بازیکن ایرانی ۲۰ یا ۱۵ میلیارد پول گرفته؛ آمار بگیرید بازیکنان تیم‌های بزرگ ما مثل سپاهان و پرسپولیس اگر این تیم‌ها وقتی صاحب توپ شدند و در زمین حریف و تحت فشار چهار تا پاس سالم به هم دادند من از کار خودم استعفا می‌دهم!
بعضی‌ها می‌گویند با غیرت و تعصب بازیکنان می‌توانیم از پس ستارگان تیم‌های عربی بربیاییم. شما قبول دارید؟
تعصب و غیرت اصلا در فوتبال معنی ندارد، پشت تعصب و غیرت باید علم و دانش باشد. وقتی علم نباشد و مدیریت اشتباه است، تعصب معنا ندارد. این فقط یک شعار است، شعاری غلط‌انداز و برای انحراف اذهان!
در مجموع شانس کدام تیم را بیشتر می‌دانید؟
پرسپولیس و سپاهان که هم حمایت مردمی می‌شوند و هم پول خوبی می‌گیرند. یحیی شاگرد من بوده و تاحدودی تجربه خوبی دارد اما وقتی ابزار را ندارید و وقتی تنش و درگیری است، چه تنش‌های فنی و چه تنش‌های اجتماعی و چه تنش‌های فرهنگی و روانی که وجود دارد اصولا مربی نمی‌تواند کار خودش را درست انجام دهد.
دیدگاه تان را بنویسید