به یاد مردی که استاد همه چیز بود!
برلوسکونی برای فوتبال خوب بود و فوتبال برای سیاست او
سیلویو برلوسکونی پایه‌گذار دوران باشکوه میلان درگذشت.
غم و اندوه امروز لحظات خوشی را که با هم گذرانده‌ایم، پاک نمی‌کند. این بخشی از بیانیه‌ای است که کارلو آنچلوتی در مراسم خاکسپاری سیلویو برلوسکونی قرائت کرد. او ادامه داد: «قدردانی بی‌نهایتی از او به عنوان نخست‌وزیر وجود دارد، اما مهم‌تر از همه اینها او مردی کنایه‌آمیز، وفادار، باهوش و صمیمی بود که در ماجراجویی من به عنوان یک بازیکن فوتبال ابتدا و سپس به عنوان یک مربی نقش اساسی داشت. متشکرم رییس!» در فوتبال، همان‌طور که ادای احترام عمیقی به چهره‌های برجسته ایتالیا در پیشرفت فوتبال سرازیر می‌شود، دوران طلایی برلوسکونی نیز به عنوان دوران پیشرفت و مدرن‌سازی به یاد آورده می‌شود. این شاید با دورانی که در حوزه‌های سیاسی وجود دارد، متفاوت باشد. از بسیاری جهات، «دون سیلویو» برای فوتبال خوب بود، اما فوتبال هم به همان اندازه برای او نیز خوب بود و سکوی پرتابی برای جاه‌طلبی‌های گسترده‌تر او فراهم کرد.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، با این حال، شک و تردید کمی در مورد اینکه برلوسکونی یک مرد فوتبالی است یا نه، وجود دارد. حتی با کاهش افق‌های سلامتی و سیاسی او، پول و نفوذ این مرد ایتالیایی به تبدیل شدن مونزا به یک باشگاه سری آ برای اولین‌بار کمک کرد.
دسامبر گذشته فیلمی از او منتشر شد که دارد به بازیکنان مونزا قول می‌دهد: «حالا شما با میلان و یوونتوس بازی خواهید کرد. اگر در مقابل یکی از این تیم‌های قدرتمند پیروز شوید، من اتوبوسی از فاحشه‌ها را به رختکن می‌آورم!» این ویدیو نشان داد او که در سطح جهانی از بعضی جهات بدنام بود اصلا تغییر نکرده است.
فوتبال شهرت جهانی برلوسکونی را تثبیت کرد، زیرا سرمایه‌دار رسانه‌ای که در سال 1986 یک میلان بیمار را خرید با انتخاب آریگو ساکی به عنوان مربی خود، به زودی سلسله‌ای را تاسیس کرد. ساکی بدون اینکه بازیکن فوتبال قابل توجهی باشد درحالی که تنها سابقه هدایت پارما را در کارنامه داشت خیلی زود به عنوان یک نیروی رو به رشد انتخاب شد. پیروزی پارما در دو بازی مقابل میلان در کوپا ایتالیا در سال 1987 باعث شد برلوسکونی او را برای سرمربیگری تیمش انتخاب کند.
ساکی روز دوشنبه به یاد «دوست باهوش» خود گفت: «وقتی مرا سوار کرد، به او گفتم: تو یا دیوانه‌ای یا نابغه.» کفش‌فروش سابق برای هدایت میلان یک انتخاب الهام‌بخش بود. تیمی که آنچلوتی را به عنوان یک هافبک تهاجمی در خود داشت و ترکیبش شامل سه هلندی درخشان به نام‌های رود گولیت، مارکو فان باستن و فرانک رایکارد بود، آن‌هم در زمان محدودیت جذب بازیکنان خارجی. تیمی که توسط دفاع‌هایی با نام‌های فرانکو بارزی و الساندرو کوستاکورتا حمایت می‌شد و پائولو مالدینی جوان هم در آن حضور داشت. سه بازیکن که همگی محصول جوانان میلان بودند.
یک عنوان سری آ در پایان فصل 1988-1987 قبل از دو قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا در سال‌های 1989 و 1990 به دست آمد. میلان حریفان خود را تحت فشار قرار می‌داد و حمله ستاره‌های روسونری ازجمله فان باستن که البته به خاطر مصدومیت دوران اوج کوتاهی داشت موفقیت‌ها را رقم می‌زد. در فصل 1992-1991، درحالی که فابیو کاپلو جایگزین ساکی خسته شده بود که آتشش دیگر هرگز به روشنی روزهای اول نمی‌سوخت، میلان فصل لیگ را بدون شکست پشت سر گذاشت. روندی که درنهایت بعد از 58 مسابقه به پایان رسید. میلان چارچوبی را برای تیم‌های بزرگ ارایه کرد: از مجموعه فوق ستاره‌های کهکشانی رئال‌مادرید تا بارسلونا تحت هدایت پپ گواردیولا. مربی پیروز منچسترسیتی بیشتر پرسینگ ساکی را براساس توتال فوتبال هلندی انتخاب کرده است. تمریناتی در سالن بدنسازی که شبیه به یک قفس ساخته شده شبیه به مجموعه تمرینی میلانلو که به گفته ساکی «مثل حضور در زندان با حداکثر تدابیر امنیتی» است. گواردیولا هرگز تاثیر ساکی بر مربیگری خود را پنهان نکرده است. این دو با هم محرم و شریک ناهارخوری معمولی هستند.در همین حال، برای برلوسکونی، موفقیت در تجارت و فوتبال او را در مسیر تبدیل شدن به یک سیاستمدار حرفه‌ای قرار داد. حرکت او به خط مقدم سیاست در سال 1994 درحالی اتفاق افتاد که او به عنوان مالک باشگاه شناخته شده و به عنوان بزرگ‌ترین و بهترین باشگاه در جهان شناخته می‌شد. در ماه مه، میلان بارسلونای یوهان کرایف را در فینال لیگ قهرمانان در آتن با نتیجه 4-صفر شکست داده بود و هلندی‌ها از صحنه خارج شده بودند.، دژان ساویچویچ، زوونیمیر بوبان و مارسل دسایلی رهبران جدید به حساب می‌آمدند. کسانی که از حضور بیش از حد جغرافیای سیاست در فوتبال معاصر ابراز تاسف می‌کردند ممکن است فراموش کرده باشند که رهبر ایتالیا، در چهار بار نخست‌وزیری ایتالیا، درست در زمان حضور کشورش در مذاکرات قبل از جنگ عراق، اتفاقا مالک میلان نیز بود. باشگاهی که پنج جام اروپایی را تحت مالکیت او به دست آورد. تسلط سری آ بر رقابت‌های اروپایی و جذب هواداران جهانی به سمتی که استعدادهای اصلی جهان در آن جمع‌آوری شده‌اند، الگویی بود که پس از آن لیگ اسپانیا و لیگ برتر انگلیس پیش روی خود قرار دارند. میلان در خانه از یوونتوس و اینتر و باشگاه‌های انگلیسی و اسپانیایی به معنای قاره‌ای پیشی می‌گرفت و بعد تحت مربیگری آنچلوتی، با آندره‌آ پیرلو، آندری شوچنکو و کاکا، دو تاج اروپایی دیگر در سال‌های 2003 و 2007 به دست آمد.
برلوسکونی در نظرات خود صریح بود و از عواقب تماس‌های بزرگ نترسید. او در مه 2009 گفت: «ما به خاطر اشتباه آنچلوتی عنوان قهرمانی را از دست دادیم.»
در سال 2017 بود که شرکت هلدینگ برلوسکونی Fininvest کنترل میلان را رها کرد. پس از آن بازدهی کاهش یافت و سه دهه شکوه معمول پایان پذیرفت. میلان به کنسرسیومی چینی فروخته شد.
اما عشق او به فوتبال به زودی برلوسکونی را سال بعد به مونزا برد، در کنار آدریانو گالیانی، دست راست او در میلان از سال 1986. مردی که روز دوشنبه جملاتش انعکاس بسیار زیادی در فوتبال ایتالیا داشت. او گفت: «ویران، بی‌زبان، با درد بسیار زیاد. من سوگوار دوستم هستم، استاد همه چیز.»
دیدگاه تان را بنویسید