نمودارتان را آماده کنید...

اعتمادآنلاین| او با خطاب قرار دادن «انگلیس عزیز» (عزیز، لقبی است که برای گیرنده نامه قید می‌شود) از کرونا و مصیبت‌هایش و فداکاری‌ها و از دست‌دادن‌ها شروع به صحبت کرده و نوشته: «یک سال بسیار سخت را پشت‌سر گذاشته‌ایم. هر کسی در این کشور به‌طور مستقیم تحت‌تأثیر انزوا یا از دست دادن بود ولی ما همچنین شاهد انواع فداکاری‌های قهرمانان بودیم. همه اینها به ما این درک را داد تا متوجه شویم زندگی چقدر شکننده است. اگر برنامه‌های بزرگ زندگی را درنظر بگیریم، شاید فوتبال جایی در آن نداشته باشد. چیزی که امروز می‌خواهم با شما در میان بگذارم فراتر از فوتبال است.»

به گزارش همشهری، او سپس به تابستان امسال و هیجان یورو اشاره کرده و نوشته که همیشه به بازیکنانش می‌گوید: «وقتی شما این پیراهن را می‌پوشید و در یورو حاضر می‌شوید، فرصت آن را دارید لحظه‌هایی برای مردم خلق کنید تا آن را برای همیشه به‌خاطر بسپارند. شما بخشی از تجربه‌ای هستید که در کلکسیون خاطرات یک ملت باقی می‌مانند. در جام‌جهانی دیدیم که مردم چطور در خیابان‌ها به جشن می‌پرداختند و وقتی انگلیس بازی دارد تنها چند هزار نفر نیستند که درگیر ماجرا می‌شوند بلکه صحبت از بیش از 50میلیون نفر است. هر کسی این را در ذهنش ثبت می‌کند که در جریان آن مسابقات با چه‌کسی در حال تماشای بازی بوده یا کجا. خودم نخستین بازی تیم ملی را که یادم می‌آید مربوط به جام جهانی1982بود که 11سال داشتم. برای نخستین‌بار بود تیم ملی را دنبال می‌کردم و وسواس داشتم که هر نتیجه و گلزن و جزئیاتی را روی نموداری که روی دیوار گذاشته بودم یادداشت کنم. با عجله از مدرسه به خانه برگشتم برای تماشای بازی مقابل فرانسه در نخستین دیدار تا گل برایان رابسون را ببینم که در ثانیه27به ثمر رسید. به‌عنوان یک نوجوان هوادار این هافبک منچستریونایتد کاملا درگیر شدم. بعدا در همان سال دیدم که لوتر بلیست در پیروزی 9 بر صفر مقابل لوکزامبورگ هت‌تریک کرد. این نتیجه خاص ممکن است توسط بسیاری فراموش شده باشد اما واقعا مرا درگیر کرد. هر بازی بدون توجه به حریف، توانایی ایجاد یک خاطره مادام‌العمر را برای یک هوادار انگلیس دارد. چرا ما اینقدر اهمیت می‌دهیم؟ غرور یعنی چه؟ برای من - شخصاً - احساس هویت و ارزش‌هایم با خانواده و به‌خصوص پدربزرگم گره خورده است. او یک وطن‌پرست سرسخت و مغرور بود و یک نظامی که در طول جنگ جهانی دوم خدمت می‌کرد. به‌خاطر پدربزرگم همیشه تمایل به خدمت در ارتش داشتم و اعتقاد من این است که همه این غرور را دارند. و این شامل بازیکنان هم هست.»

او در ادامه نامه به حضور بازیکنان در شبکه‌های اجتماعی هم پرداخته و نوشته: «اکنون در دوره‌ای هستیم که فوتبالیست‌ها مانند گذشته برای هواداران قابل‌دسترسی نیستند. آنها از طریق بازی با همان اتوبوس به خانه نمی‌روند یا در بار با دیگران بر سر مسابقه‌ای که انجام شده هم‌صحبت نمی‌شوند اما این نظریه که برخی بازیکنان نمی‌دانند بازی در انگلیس به چه معناست یا اهمیتی برای آنها ندارد درست نیست. برای درک این موضوع نیازی به کالبدشکافی ندارید. وظیفه آنها ادامه تعامل با مردم در مورد مسائلی مانند برابری، فراگیری و بی‌عدالتی نژادی است. با وجود شبکه‌های اجتماعی احساس می‌کنم این نسل از بازیکنان ما نسبت به گذشتگان بیشتر به هواداران نزدیکند. من آنقدر بزرگ شده‌ام که می‌توانم پدر بسیاری از بازیکنانم باشم! من بازیکنانی را می‌بینم که بعد از سوت پایان بازی مستقیما روی گوشی‌هایشان می‌افتند و من به این فکر می‌کنم که آیا این رفتار خوبی است؟ به‌نظرم خواندن نظرات توهین‌آمیز در توییتر یا اینستاگرام هرگز به عملکرد کمک نمی‌کند. خطرات واقعی برای بازیکنان ما به‌صورت آنلاین وجود دارد و من همیشه می‌خواهم از آنها محافظت کنم اما هرگز قوانینی در مورد نحوه یا زمان استفاده آنها از صفحه‌های خود وضع نمی‌کنم. من به آنها اعتماد دارم و می‌دانم که آنها به اندازه کافی بالغ هستند که می‌توانند خودشان تصمیم بگیرند و آنچه را که برای سلامت روانی آنها مناسب است انجام دهند. من می‌دانم که 18‌ماه گذشته فشار بیشتری بر همه وارد کرده است. با این حال مواردی وجود دارد که هرگز درک نخواهم کرد. چرا کسی را تگ می‌کنیم تا او را به دردسر بیندازیم؟ چرا ترجیح می‌دهید به کسی به‌خاطر رنگ پوستش توهین کنید؟ برای چنین افرادی خبر بدی دارم؛ اینکه شما در دسته بازنده‌ها هستید. برایم روشن است که جامعه به سمتی می‌رود که مدارا و درک بیشتر خواهد شد و می‌دانم فرزندان ما بخشی از آن جامعه خواهند بود. من اطمینان دارم که بچه‌های جوان امروز با نگرش و طرز فکر قدیمی گیج خواهند شد. برای بسیاری از آن نسل جوان تصور شما از انگلیسی بودن کاملا متفاوت است. درک می‌کنم که در این جزیره، ما تمایل داریم که از ارزش‌ها و سنت‌های خود محافظت کنیم اما نباید اینها مانعی برای پیشرفت باشد. آنچه واضح است این است که ما ملتی باورنکردنی هستیم - نسبت به اندازه و جمعیت خود - که به هنر، علوم و ورزش خدمات زیادی کرده‌ایم. مضحک است که انگلیسی بودن را طرفداران معترض به سوپرلیگ می‌بینند. ما در مورد موضوعاتی که برای ما مهم است صحبت می‌کنیم و از این بابت افتخار می‌کنیم.»

او از قهرمانی هم حرف زده و گفته: «مطمئناً من و بازیکنانم در مسابقات برنده خواهیم شد. فقط یک تیم می‌تواند یورو را از آن خود کند. ما قبلا هرگز چنین کاری نکرده‌ایم و به انجام این کار برای نخستین بار خوش‌بین هستیم. اما واقعیت این است که نتیجه فقط قسمت کوچکی از آن است. من به همه بچه‌ها و جوانانی فکر می‌کنم که این تابستان فوتبال تماشا کرده‌اند و نخستین نمودارهای روی دیوار خود را پر می‌کنند. هر اتفاقی بیفتد، من فقط امیدوارم که والدین، معلمان و مدیران باشگاه آنها به آن مراجعه کنند و بگویند نگاه کنید. این راهی است که از طریق آن می‌توانید کشورتان را نمایندگی کنید. اگر بتوانیم چنین کاری انجام دهیم، تابستانی خواهد بود که می‌توانیم به آن افتخار کنیم.»
ارادتمند؛ گرت ساوت گیت