به وقت بدرقه در را به روی مهمان می‌بندیم

اعتمادآنلاین| منیژه موذن- وینفرد شفر از ماشین پیاده می‌شود و به همراه پسرش به سمت محل تمرین استقلال می‌رود. دوربین آنها را دنبال می‌کند. نگهبانان در ورودی به او اجازه داخل شدن نمی‌دهند. پیرمرد آلمانی با نگهبانان صحبت می‌کند و آنها تلاش می‌کنند قانعش کنند. دوربین هم همه این لحظات را ثبت می‌کند. شفر بعدها با این فیلم می‌تواند حق و حقوق خود را کامل از استقلال بگیرد، اما اکنون فیلم ممانعتش از ورود به زمین تیمی که تا چند ساعت قبل از آن مربی‌اش بوده حکم سیلی‌ای را دارد که ناگهان بر وجدان جمعی ما فرود آمده است. گویی ما ایرانیان در خوشامدگویی سنگ تمام می‌گذاریم، اما به وقت بدرقه در را به روی مهمان می‌بندیم.

مانوئل ژوزه، سرمربی پرسپولیس، هنوز حکم اخراج خود را نگرفته بود که هیات رئیسه به یحیی گل‌محمدی دستور داد تیم را تمرین دهد. ژوزه به دلیل درگیری‌هایی که با رویانیان و مسئولان باشگاه پرسپولیس داشت از تیم شکایت کرد و پرسپولیس به دلیل شکایت او تا مرز سقوط به دسته یک پیش رفت.

سوبل مربی دیگری بود که به دلیل درگیری با علی پروین از پرسپولیس اخراج شد. اخراج او همانند ژوزه داستانی دنباله‌دار نشد، اما سوبل هم با احترام از ایران نرفت.

رولاند کخ، مربی استقلال، نیز سرنوشتی مشابه ژوزه و سوبل داشت با این تفاوت که کنار گذاشتن او، به گفته یکی از سردبیران رسانه‌های ورزشی، کار بازیکنان بود.

اما تلخ‌ترین اخراج مربی خارجی برمی‌گردد به تومیسلاو ایویچ. مردی که تیم ملی فوتبال ایران را تغییر داد و بازیکنان را با سطح جدیدی از فوتبال حرفه‌ای آشنا کرد. تیم ایویچ مردم ایران را پس از 20 سال با فوتبال آشتی داد. پس از بازی دوستانه مقابل رم آماده آن روزها و شکست 7-1 به ناگهان مربی‌ای که تیم را آماده صعود به جام جهانی کرده بود، بدون اینکه ثمره تلاش خود را ببیند برکنار شد. او دلشکسته بود. تیمی را که ساخته بود دیگر نمی‌توانست هدایت کند، آن هم به دلیل نتیجه یک بازی دوستانه با یکی از بهترین تیم‌های جهان. ایویچ چنان دلبسته تیم ملی بود که چند هفته بعد از اخراجش به اتوبوس تیم ملی ایران رفته و به بازیکنانی که خود تعلیم داده بود و به آن نقطه رسانده بود، دلداری و روحیه داد.

در میان ایرانیان بسیار متداول است که از نحوه فوتبال و تغییرهای مداوم سرمربی در تیم‌های حوزه خلیج‌فارس انتقاد کنند. اما با نگاهی دقیق‌تر به رفتار ایرانیان با مربیان خارجی به سادگی می‌توان دریافت آن که مستحق انتقاد است در واقع ما هستیم. در کشور قطر، قهرمان جام ملت‌های آسیا، هیچ مربی‌ای بدون برگزاری مراسم خداحافظی و پرداخت تمام و کمال قرارداد کشور را ترک نمی‌کند.

باشگاه‌های ما حرفه‌ای نیستند. شرایط بد اقتصادی و بالا بودن قیمت ارز باعث شده پرداخت دستمزد مربیان خارجی برای باشگاه‌ها دشوار باشد، اما با در نظر گرفتن تمام این مسائل همه تیم‌ها قانوناً موظف‌اند حقوق مربی را کامل پرداخت کنند و تا لحظه آخر و فارغ از نتیجه، با احترام او را بدرقه کنند.

ما ایرانیان در خوشامدگویی سنگ تمام می‌گذاریم، اما به وقت بدرقه در را به روی مهمان می‌بندیم.