در گفت‌وگوی ویدئویی فریدون جیرانی با روح‌الله سهرابی، مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی در برنامه تصویری اعتمادآنلاین درباره شرایط ممیزی فیلم‌ها صحبت شده است. سهرابی در بخشی از این گفت‌وگو به حواشی فیلم «برداران لیلا» پرداخته است.
به گزارش اعتمادآنلاین، در ادامه توضیحات سهرابی را درباره حواشی این فیلم ببینید و بخوانید:
به نظرتان فیلم اوپنهایمر که تمام جشنواره‌های دنیا را چرخید قبل از فاینال شدن چه میزان اصلاحیه داشته است؟
*زمان پروانه نمایش دادن به فیلم‌ها برای جشنواره نیست. این فضا گذشته. وقتی فضای مجازی باز است، وقتی دموکراسی به شما تحمیل شده زمان گذشته. من عاشق فیلم خودتان هستم، اگر فیلم شما به ممیزی خورده بود این زیبایی و ظرافتی را که الان داشت نمی‌داشت. اجازه دهید فیلم‌ها برود والا سینمای زیرزمینی رشد می‌کند.
من یک سوال از شما می‌پرسم: فیلم اوپنهایمر که تمام جشنواره‌های دنیا را چرخید به نظرتان قبل از فاینال شدن چه میزان اصلاحیه داشته است؟
در شورا با وجود همفکر بودن بعضی اعضا، بعضاً به قدری اختلاف نظر هست که شاید نماینده صنوف هم تعجب کند
*مقایسه بین ایران و آمریکا اشتباه است. داستان ایران متفاوت است. آنجا به هر حال دموکراسی نهادینه است. اینجا که دموکراسی نداریم. نکته اینجاست ما با جامعه‌ای مواجه هستیم که پر از تناقض است. بین خودتان پنج‌تا لیست برای انتخابات درآمده است، شما همین لیست‌ها را که نگاه کنید متوجه اختلافات در اصولگراها می‌شوید. ما دیگر این‌قدر متوجه هستیم. با این میزان اختلافات و نگرش‌های متفاوت در این جمهوری و در عرصه فرهنگ، شما انتظار دارید... من می‌گویم اگر شما آزاد نکنید...
خوشحالم که شما پاسخ نقد اول خودتان را می‌دهید. به قولی «جانا سخن از زبان ما می‌گویی»؛ اتفاقاً همه مساله ما همین است به دلیل شرایط حاکم بر این مملکت، تنوع دیدگاه‌ها، فرهنگ‌ها، اقلیم، قومیت یا هر چیز دیگری...
*این تنوع نیست.
اتفاقاً لازمه‌اش یک مراقبت نسبی و اولیه است.
*این نبودِ آزادی است.
آنجا که می‌شود، می‌شود دموکراسی.
*وقتی می‌گویم لیست‌های اصولگراها با هم اختلاف دارد منظورم دموکراسی نیست.
اتفاقا این نشان می‌دهد که چقدر فضا باز و به قولی متنوع است که حتی در اصولگراها هم... بحث دیکتاتوری نیست که بگویند ما ۳۰ نفر یا ما پنج نفر هستیم، ولاغیر. یعنی غیر از ما کسی نیست. درباره شورا هم گفتم، در شورا با وجود همفکر بودن بعضی از اعضا، به قدری بعضاً اختلاف نظر هست که شاید نماینده صنوف هم تعجب کند. جایی که قرار است اصلاحیه به اوپنهایمر بدهند تا بشود فیلم ایدئولوژیک‌شان، شما می‌گویید چون آنجا دموکراسی است ربطی به فضای ما ندارد. من می‌گویم اتفاقاً این نشان می‌دهد آنجا دموکراسی نیست [با لبخند] چون اجازه نمی‌دهند فیلمساز آن چیزی را که ساخته بیرون بدهد و می‌گویند مواردی را حذف و اضافه کن و به جشنواره‌ها بده. اتفاقاً رویکرد ما حداقلی است. همین رویکرد حداقلی را شما چرا می‌خواهید از سیستم بگیرید تا فیلمی از جمهوری اسلامی بیرون نرود که چهار صباح دیگر چهار توریست که می‌خواهند به ایران بیایند، بارها بوده که گفته‌اند [طبق] چیزی که ما از فیلم‌های شما می‌بینیم تصورمان این بوده که جایی می‌آییم که با شتر تردد می‌کنند. چون فیلم‌هایتان به ما این را نشان داده. چرا ما نباید از این مراقبت کنیم؟
معتقدم درباره «برادران لیلا» بیشترین تعامل را کردیم/ به فیلم «مجبوریم» پروانه نمایش دادیم که سال‌ها توقیف بود
*داستان زمانه امروز متفاوت است. عصبانی نیستم و قصه‌ها در فستیوال جایزه گرفتند و اینجا هم اکران شدند. چه اتفاقی افتاد؟ ما تجربه کرده‌ایم. اولین بار است که برخورد با برادران لیلا را در دولت می‌بینیم. حتی در دوره اول آقای احمدی‌نژاد با فیلم سنتوری این برخورد نشد که با برادران لیلا شد. این خیلی تلخ است. مگر چه چیزی دارد؟
ترجیحم این بود که وارد خیلی مصادیق نشوم. ولی چون با آن دوستان مفصل جلسه داشتیم و صحبت کردیم و خودشان شرایط را می‌دانند می‌گویم. درباره برادران لیلا خودم معتقد هستم که بیشترین تعامل را کردیم. از هر دوره قبل از ما بیشتر تعامل کردیم. همین اسامی که بردید، مثلاً یک فیلم از فیلم فیلمساز «عصبانی نیستم» را پروانه نمایش دادیم به نام «مجبوریم» که سال‌ها توقیف بوده است و فیلم‌های دیگر. کسانی که برادران لیلا را نگه داشتند همان‌ها هستند که به «مجبوریم»، ابلق، روشن، قاتل وحشی پروانه نمایش دادند.
جمله آقای نعمت‌الله است که گفت ما صد سال مدیون شما هستیم/ قرار بود در کن درباره فیلم «برادران لیلا» جوری رفتار شود که این فیلم پروانه نمایش دارد، ولی نه‌تنها در این باره سکوت نشد، بلکه با صدای بلند اعلام شد که ما بدون پروانه نمایش آمده‌ایم
*قاتل وحشی که هنوز پروانه نمایش ندارد.
اصطلاحاً تدبیری بود که این مرحله را عبور کنیم، یک اکران بین‌الملل بدهیم و دوباره وارد مذاکره شویم. فیلمی که مطلقاً امکان نمایش نداشت، لااقل فضایی را باز کردیم؛ جمله آقای نعمت‌الله است که گفت ما صد سال مدیون شما هستیم. حالا امیدوارم که هنوز بر همین اعتقادشان باشند. برای اکران در بین‌الملل. می‌خواهم بگویم اینکه چه اتفاقی می‌افتد، یک جریانی که شروع کرده تک‌تک مشکلات فیلم‌ها را حل می‌کند، چطور می‌شود که در یک جا می‌ایستد و اتفاقاً مر قانونی رفتار می‌کند. مراوده‌ای با دوستان برادران لیلا داشتیم، مفصل هم صحبت کردیم. ابتدای امر هم اعلام آمادگی کردند. منتها اصلاحات انجام نشد یعنی گفتند زمان نداریم، اصلاحاتی که باید، انجام نشد. به کن رفتند، حواشی پیرامون فیلم در کن به گونه‌ای بود که به‌کل مغایر با توافقات و تفاهمات ما بود. یعنی قرار بود جوری رفتار شود که این فیلم پروانه نمایش دارد. ولی نه‌تنها در این باره سکوت نشد، بلکه با صدای بلند اعلام شد که ما بدون پروانه نمایش آمده‌ایم. اصطلاحاً این کار خط و نشان کشیدن یا هر چیزی اسمش را بگذاریم است. آقای جیرانی، یک مدیر سینما چطور می‌تواند یک سینما با این همه مسائل را مدیریت کند؟ دوستان حی و حاضر هستند، تمام شرایط حضور در جشنواره را برایش فراهم کردیم. نگفتیم که شما نمی‌توانید بروید. سه مورد اصلاح دادیم که جمعش به سه دقیقه نمی‌رسید از کل ۱۰۶ دقیقه فیلم.
معتقد هستیم فیلم کتاب رسالت یک فیلمساز است/ نسخه فیلم را به فلان جشنواره و شبکه تلویزیونی می‌دهیم، طبیعی است که از دل یکی از این جاها فیلم بیرون بیاید
*به صحنه سیلی اصلاحیه دادید.
بله من که بشخصه معتقد بودم به آقای روستایی هم گفتم، بحثم فنی و سینمایی نبود. یک گپ درددلانه بود و مدل خودم به ایشان گفتم. دوست دارم اینجا هم بگویم شاید برای فیلمسازان دیگر هم خوب باشد. گفتم سعیدجان، ما که معتقد هستیم فیلم کتاب رسالت یک فیلمساز است و اگر این پیش‌‌فرض را قبول داشته باشیم که، نمی‌خواهم بگویم ۱۰ میلیون نفر، بگوییم یک میلیون نفر، نه بگوییم ۱۰۰ هزار نفر یا هزار نفر، فیلم شما را ببینند و بابت این پلان از فیلم شما تاثیر بگیرند برای اسائه ادب به ساحت و جایگاه پدر؛ گفتم بشخصه معتقدم که نه به تو، به خانواده و زندگی یک فیلمساز برمی‌گردد به دلیل اینکه یک خطی را شکسته که نه الان نه قبل از انقلاب، از نیاکان ما نه حتی از دوره بعد از اسلام، مساله بوده و اصطلاحاً خط قرمز بوده. که ایشان هم پذیرفت و گفت از این منظر نگاه نکرده بودم و منطقی است و اصلاحش می‌کنم. آخرین دیالوگ‌های ما بود و قرار بود بعد از کن اصلاح شود. و قرار بود بعد از این اصلاحات فیلم به اکران برسد. یعنی همه کارهایش انجام شد. دوستان اگر این مصاحبه را بشنوند می‌توانند تصدیق کنند. الان هم دیده‌ایم باب شده بعضی از فیلم‌ها قاچاق می‌شوند، نقدی به سازمان سینمایی هست که چه اتفاقی می‌افتد که فیلم قاچاق می‌شود. مگر امروز بردن فیلم به جشنواره خارجی دست سازمان سینمایی است؟ مگر مثل قدیم مهر و موم می‌شود؟ با یک لینک می‌توانید بفرستید. خب این اتفاقاً نشان می‌دهد که به همان میزان باید حساسیت روی فیلم‌ها زیاد باشد. منی که نسخه فیلمم را به فلان جشنواره، به شبکه تلویزیونی فلان می‌دهم، طبیعی است که ممکن است از دل یکی از این جاها فیلم بیرون بیاید. ما در آخرین مراوده و مذاکرات با عوامل برادران لیلا، حتی به اولین اکران بعد از نوروز ۱۴۰۲، فکر می‌کردیم که متاسفانه فیلم قاچاق شد.
*مشروح گفت‌وگو را اینجا ببینیم و بخوانیم.
دیدگاه تان را بنویسید