پیشنهاداتی به پژمان بازغی برای تاثیرگذاری صنف بازیگران

میثم محمدی -همین چند روز پیش بود که خبر ریاست پژمان بازغی در انجمن صنفی بازیگران سینما منتشر شد. انجمنی که در زیرمجموعه خانه سینما به فعالیت می‌پردازد. اما هر چه به ماهیت وجودی این انجمن و از طرفی مشکلات گوناگون موجود در این حرفه نگاه می‌کنم، اثرگذاری و نقشی پررنگ را شاهد نیستم. نکته‌ای که می‌تواند در این سال‌ها و با مدیریت جدید خانه سینما نمود پیدا کند و این انجمن را با همان خط و مشی مطرح شده در ماده4 اساسنامه خانه سینما که شامل وظایفی چون ایجاد امنیت شغلی، فراهم کردن امکانات رفاهی و خدمات درمانی، برقراری استانداردهای حرفه‌ای در تولید و نمایش، ترغیب و حمایت از فعالیت‌های خلاق، حفظ شان فرهنگی و هنری اعضاء و … پویاتر و مفیدتر از همیشه کند.

به گزارش سینما اعتماد، اما آیا واقعا اراده‌ای وجود دارد که این اتفاق صورت بگیرد؟ آیا موانع و پتانسیل‌های پیش روی این صنف مورد بررسی قرار گرفته است؟ در واقع برای یکبار هم که شده آیا ما می‌توانیم برنامه‌ای مشخص و مدون و فعالیتی غیرنمایشی و خنثی که فراتر از بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها برود را شاهد باشیم؟ قطعا که نیاز به تشریح نیست و کسانی که در آن صنف مسئولیت پذیرفته‌اند، از کم و کیف و حال و روز حرفه بازیگری در سینمای ایران مطلع هستند. اما لازم می‌بینم موضوعاتی را مطرح کنم که شاید در صورت اراده اعضاء و رییس جدید صنف، اقداماتی هم در این راستا صورت گیرد.

شکستن انحصار بازیگری در آثار سینمایی با فراهم ساختن فضا و حضور نسل جدید و پوست‌اندازی بدنه بازیگری کشور، تلاش برای حضور موثر بازیگران توانمند و پیشکسوتی که همچنان می‌توانند رنگ و بوی دیگری به آثار بدهند. کمک به ساماندهی دستمزدهایی که این روزها به‌عنوان یکی از موانع بزرگ در راه فیلمسازی بسیاری از کارگردانان و تولیدکنندگانی است که سرمایه‌های بادآورده و بی‌هدف ندارند. برنامه‌ریزی در جهت ارتقاء سطح کیفی و به روزرسانی علمی بدنه بازیگران کشور و چندین و چند مساله و موضوعی که باید برای آنها تلاش و مساعدت صورت پذیرد. این یک واقعیت مشخص است که انجمن بازیگران سینما در تمام سال‌های فعالیت خود، نتوانسته به صنفی قابل اتکاء و اعتماد برای بازیگران سینما تبدیل شود، در حالی که با یک همیت و نگاه خیرخواهانه، می‌تواند از پتانسیل‌های خود بهره برده و به عنصری با نفوذ و قدرتمند در این حرفه خطیر و حساس تبدیل شود.

در انتخابات اخیر و با انتخاب پژمان بازغی به عنوان رییس انجمن بازیگران، در ظاهر یک پوست‌اندازی صورت گرفته است، همانطور که با انتخاب مرضیه برومند به عنوان مدیرعامل خانه سینما چنین ذهنیتی شکل گرفت، اما این کفایت نمی‌کند و انتظار این است که نه تنها انجمن بازیگران خانه سینما، بلکه دیگر صنوف نیز برنامه مشخصی داشته باشند و خروجی آن به شکلی ملموس در جامعه سینمایی کشور احساس شود. اگر قرار بر این است که انجمن بازیگران باز هم در بیشتر مواقع در حد همدردی و همراهی شفاهی و بیانیه‌دادن و بروکراسی‌های منفعلانه، پیش رود، این تغییر چهره‌ها هم دردی را دوا نخواهد کرد. صحبت از دردها و مشکلات و مصائب جمع کثیر بازیگران سینمای ایران که شامل آن اقلیت کلیشه‌ای و تکراری فاتح پروژه‌ها نیستند، در مقابل پژمان بازغی که خود در نزدیک‌ترین نماها شاهد مناسبات موجود در سینما است، زیره به کرمان بردن است، پس انتظار می‌رود از همین ابتدای امر، رییس انجمن بازیگران سینما برنامه‌های خود را اعلام کند تا به مرور به اقدام عملی با مدیریت و هماهنگی دیگر واحدهای مربوطه منجر شود.