آیا می توان آرزوی علی نصیریان را برآورده کرد؟
علی نصیریان آرزویی دارد که معتقد است خودش نمی‌تواند آن را عملی کند.
هفتمین روز فروردین ماه روز جهانی تئاتر است و هر سال یکی از هنرمندان شناخته‌شده جهان پیامی را به مناسبت این روز منتشر می‌کند و از موهبت‌های تئاتر برای زندگی آدمیان می‌گوید.
شخصیت نمایشی «سیاه» برای هنرمندان تئاتر ما کاراکتری است قابل احترام. بازیگرانی که نقش این شخصیت را بازی کرده‌اند، آن را مایه مباهات خود می‌دانند و بعضی دیگر در آرزوی روزی هستند که به عنوان «سیاه» مقابل تماشاگران قرار بگیرند.
نصیریان نیز که به این شخصیت نمایشی باوری عمیق دارد، آرزو کرد که شخصیت سیاه از مرزهای ایران فراتر برود و در سطح جهان شناخته شود.
او از مسئولان درخواست کرد که از افراد بااستعداد در زمینه درام‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی دعوت کنند تا به شخصیت و کاراکتر مبارک فکر کنند و نمایشنامه‌هایی را درباره او بنویسند.
نصیریان گفت که آرزو داشته تا «مبارک» را به نمایشنامه‌نویسی و تئاتر امروز گره بزند اما دیگر توانش را ندارد ولی دلش می‌خواهد کاراکتر مبارک را با تکیه بر درام و مسائل روز اجتماعی دوباره در دنیا زنده کنیم و این شخصیت در مضمون و ساختار تئاتر امروز ما جلوه کند؛ چراکه دست و بال نویسنده برای نوشتن با محوریت شخصیت «مبارک» بسیار باز است و بعد از پژوهش درباره این شخصیت می‌توان آن را به تئاتر امروز گره زد.
دیدگاه تان را بنویسید