گزارش اختصاصی از جشنواره فیلم کن
خرماپزان کن
امسال فضا و اتمسفر جشنواره کن نسبت به دوره‌های قبل از آن خلوت‌تر است؛ از‌این‌رو دیدن فیلم‌ها ساده‌تر شده، ولی نقاب کهنه انسان هزاران سال است که بر چهره‌ها نمایان است که البته این روزها با نام ماسک بهداشتی زینت‌بخش هر کوی و محفلی شده است.
اعتمادآنلاین| سالی که گذشت «جشنواره بین‌المللی فیلم کن» با توجه به هم‌زمانی شیوع ویروس کرونا و برگزار‌نشدن فیزیکی آن، روزهای سختی را پشت‌سر گذاشت؛ اما امسال «هفتادوچهارمین نهال» خود را به دستان آقای «اسپایک لی» و تیم داوری او سپرده تا بتواند بعد از مدت‌ها، قامت این نخل را به بلندی روزهای اوج خود بازگرداند؛ البته کمی پوستر این دوره از جشنواره سؤال‌برانگیز شد که چرا تصویر رئیس هیئت داوران آن یعنی «اسپایک لی» روی آن نقش بسته است!
به گزارش روزنامه شرق، شاید این فرصت می‌توانست در اختیار هنرمندان فقید دیگری همچون عباس کیارستمی قرار گیرد که اتفاقا زمان این دوره جشنواره کن مصادف با پنجمین سالگرد کوچ این «شاعر- سینماگر» بزرگ شده است!
امسال فضا و اتمسفر جشنواره نسبت به دوره‌های قبل از آن خلوت‌تر است؛ از‌این‌رو دیدن فیلم‌ها ساده‌تر شده، ولی نقاب کهنه انسان هزاران سال است که بر چهره‌ها نمایان است که البته این روزها با نام ماسک بهداشتی زینت‌بخش هر کوی و محفلی شده است.
تردد به داخل کاخ جشنواره با اسکن بارکدی که نشان‌دهنده واکسینه‌شدن آدم‌هاست، شرایط را کمی مطمئن‌تر کرده است؛ اما چه کسی می‌داند که آیا شعار مراقبت و احتیاط، با دقت توسط همگان صورت می‌گیرد؟
امسال ایران حضور نسبتا خوبی در بخش‌های مختلف جشنواره دارد؛ آخرین حضور سینمای ایران در بخش رقابتی و نامزدی برای نخل طلا، به سه سال پیش بر‌می‌گردد که اصغر فرهادی با فیلم «همه می‌دانند» و جعفر پناهی با فیلم «سه‌رخ» در این رویداد بزرگ سینمایی حضور داشتند که پخش هر دو فیلم ذکر‌شده را کمپانی شهیر «ممنتو-Memento» بر عهده داشت و در انتها سهم ایران نه نخل طلا، بلکه بذر این نخل، یعنی فیلم‌نامه‌نویسی بود که نصیب جعفر پناهی و نادر ساعی‌ور شد.
تا به امروز فیلم «طعم گیلاس»، ساخته عباس کیارستمی، تنها فیلم تاریخ سینمای ایران است که با برنده‌شدن این نخل طلایی، عیار سینمای ایران را بالا برده است.
اصغر فرهادی نیز با فیلم جدید «قهرمان- Hero» با بازی محسن تنابنده و امیر جدیدی حضور دارد که پیش از این موضوع و تصاویر این فیلم با ظرافت خاصی در سکوت خبری پنهان شده بود؛ اما حالا در خرماپزان کن، همگان را مشتاق تماشای آن کرده است.
فرهادی پیش از این نتوانست با دومین تجربه فیلم‌سازی‌اش خارج از ایران، یعنی فیلم «همه می‌دانند»، نظر مخاطبان و داوران جشنواره کن را به خود جلب کند، شاید این‌بار مام وطن را بهترین سکو برای باقی‌ماندن در جایگاه یک قهرمان یافته است!
«جاده خاکی» فیلم دیگری از ایران با بازی «حسن معجونی» و «پانته‌آ پناهی‌ها» به کارگردانی «پناه پناهی» در برنامه نمایش جشنواره قرار دارد. این اولین فیلم بلند اوست که نشان‌دهنده جریان پویا و جدی خانواده پناهی در مقوله فیلم‌سازی است.
نمایش این فیلم در بخش «دو هفته کارگردانان» مرکز توجه تماشاچیان قرار گرفت؛ فیلمی جاده‌ای که درون‌مایه آن مهاجرت و جدایی فرزند از خانواده است تا راه و سرنوشت خود را در غربت جست‌وجو کند.
فیلم از یک‌سو دردناک و سوزنده است و از سویی دیگر با چاشنی طنز و موقعیت‌های غیر قابل پیش‌بینی ریتم خوبی پیدا کرده که داستان در انتها به گروتسکی تعمق‌برانگیز تبدیل می‌شود.
«پناه پناهی» نشان داد که در‌پی یافتن سینما و دغدغه‌های خویش است تا آنکه خواهان ادامه سینمای «جعفر پناهی» باشد که از این منظر می‌توان از او به‌عنوان یک پدیده نوظهور در سینمای ایران نام برد. موسیقی این فیلم بار نوستالژیک خوبی به حس‌و‌حال این فیلم داده و بازی‌های خوب با همراهی موقعیت‌های طنز در کنار عناصر شنیداری و دیداری، حس شاعرانه خوبی به زیر متن فیلم داده تا مخاطب مفاهیم کودکی، خاک، جاده، مرز، مهاجرت و غربت را با همراهی موسیقی‌های قدیمی دوباره‌شنوی کند.
محمد میقانی نیز با فیلم «ارتودنسی» دیگر شرکت‌کننده ایرانی این دوره است که با این اثر، نامزد نخل طلای فیلم‌های کوتاه شده است.
این فیلم‌ساز جوان و خوش‌آتیه سال پیش در «جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو» با نگارش فیلم‌نامه فیلم کوتاه «زرد خالدار» به کارگردانی باران سرمد حضور داشت که امسال در «هفتادوچهارمین جشنواره بین‌المللی کن» یکی از امیدهای سینمای ایران برای گرفتن نخلی کوتاه‌تر اما با هسته‌ای پر از امید و کامیابی به سوی ساخت فیلمی بلند است.
دیدگاه تان را بنویسید