نگاهی به دو فیلم «قصیده گاو سفید» و «سه کام حبس»
برنامه‌ی اینترنتی سانس ویژه نگاهی کوتاه و منتقدانه به دو فیلم «قصیده گاو سفید» ساخته‌ی بهتاش صناعی‌ها و «سه کام حبس» ساخته‌ی سامان سالور داشته است.
اعتمادآنلاین| بهتاش صناعی‌ها پس از پنج سال با فیلم سینمایی «قصیده گاو سفید» به جشنواره فیلم فجر بازگشت. او پیش از این در سال 1393 با فیلم سینمایی «احتمال باران اسیدی» در جشنواره فیلم فجر حضور داشته و جایزه بهترین فیلمنامه را از آن خود کرد.
امیررضا تجویدی پس از اکران «قصیده گاو سفید» به نقد این فیلم در سانس ویژه نشست: «فیلم یک نمونه بسیار خوب و شاخص از آن جنس سینمای اجتماعی داستان‌گو است. در واقع سعی می‌کند به جای اینکه به یک بازتاب بی‌ظرافت از واقعیت پیرامون اجتماعی دست بزند، به اثری تبدیل می‌شود در بازنمایی هوشمندانه که ذهنیت انتقادی و پرسشگر مخاطب را به چالش می‌کشد.»
امیررضا تجویدی مهمترین دستاورد این فیلم را پیوند بازنمایی وضعیت حاد اجتماعی را باکشمکش‌های درونی شخصیت‌هایی که متلعق به ایران امروز ما هستند دانست و در ادامه گفت: «این فیلم تناقض‌هایی را که امروز انسان ایرانی در جامعه ما برای بقای اجتماعی دارند را به خوبی پوشش می‌دهد.»
تجویدی منتقد سینما در خصوص بازی مریم مقدم در این فیلم اشاره کرد: «بازی خانم مریم مقدم در این فیلم بسیار شاخص است. در نقش یک شخصیت بسیار درگیر پیچیدگی‌ها و نتاقضات درونی خودش، بسیار موفق عمل می‌کند و می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد.»
امیررضا تجویدی نظر به اینکه در این فیلم استفاده درست و منظقی فیلم‌ساز از میزانسن، نورپردازی و در انتخاب رنگ‌ها از پنج ستاره سه ستاره به این فیلم می‌دهد.
نیم ستاره آریا قریشی به «سه کام حبس»
سه کام حبس، فیلمی به کارگردانی و نویسندگی سامان سالور و بازی محسن تنابنده و پریناز ایزدیار است. فیلم «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین» سامان سالور مورد توجه بسیاری قرار گرفته بود اما فیلم جدید او نتوانست به خوبی این فیلم بدرخشد.
آریا قریشی، منتقد سینما در سانس ویژه در نقد این فیلم گفت: «روند فیلم‌سازی سالور را که نگاه می‌کنیم، به یک نتیجه‌ی ناامیدکننده می‌رسیم. یک جرقه‌ای که هیچوقت تکرار نمی‌شود.»
آریا قریشی درخصوص شخصیت‌پردازی این فیلم ادامه داد: «یک‌سری تیپ اولیه در این فیلم خلق می‌شود و در ادامه بلاهای به صورت متوالی بر سر شخصیت اصلی فیلم نازل می‌شود. در این فیلم عملا بعد از سی دقیقه چیزی به اسم شخصیت‌پردازی نداریم و فقط یک سری حوادث است که می‌توانست حذف شود یا ادامه پیدا کند. به عبارتی فیلمنامه‌ی این اثر قطب‌نامه ندارد. در ادامه فیلم حتی داستانی هم وجود ندارد.»
آریا قریشی اجرای فیلم را از فیلمنامه آن قوی‌تر دانست و گفت: «فیلمبرداری این فیلم یکی از نقاط قوت آن است. طیف خاکستری که در طول فیلم مشاهده می‌شود، حس و حال درونی شخصیت‌های فیلم را منتقل می‌کند.»
آریا قریشی در پایان برای تلاش بازیگرها و یک دست بودن رنگ‌آمیزی و تصاویر فیلم از پنج، نیم ستاره به این فیلم داد.
دیدگاه تان را بنویسید