ناصر فیض، شاعر و طنزپرداز در گفت‌و‌گو با اعتمادآنلاین:
نوعی از طنز مطبوعاتی ما مدیون زرویی نصرآباد است/ زرویی در شعر سعدی را الگوی خود می‌دانست
ناصر فیض گفت: نوعی از طنز مطبوعاتی ما مدیون او است. ابتکار و روشی که در سالهای گذشته و امروز به کار برد به نوع خود مرجع و قابل اتکا است. او از همه ظرفیت‌های زبان استفاده کرد تا بتواند اصلاحات درستی را در حوزه مدنظرش پیاده کند. زبان سهل و ممتنع خاص خود او بود و هیچگاه در دامن ابتذال نیفتاد. نکته ویژه او این بود که با تمام قشر‌های جامعه در ارتباط بود.
اعتمادآنلاین| ابوالفضل زرویی نصرآباد شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز در سال 1348 در شهر تهران به دنیا آمد. او بعد از تحمل دوره بیماری طولانی در 49 سالگی درگذشت. این شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز ایرانی، از نویسندگان مجله طنز «گل‌آقا» بود.
ناصر فیض شاعر و طنزپرداز در واکنش به درگذشت ابوالفضل زرویی نصرآباد به اعتمادآنلاین گفت: «خاصیت اصلی ابوالفضل زرویی و کارهایی او این بود که برای تمام اقشار جامعه ویژه و مورد توجه بود. مردم با آثار او ارتباط ویژه‌ای برقرار می‌کردند. شاید به جرات بتوانم بگویم که او باعث آشتی مردم با طنز شد. ابولفضل زرویی دنباله روی جریان مرحوم «گل آقا» بود. «گل آقا» و آن جریان اتفاقاتی به وجود آورد در نوع خود بی نظیر بود. زیرا آن مجموعه در کمال احترام و ادب نقد درست در جامعه را به وجود آوردند و به نوعی جامعه را در این زمینه با سواد کردند.»
فیض ادامه داد: «ابوالفضل زرویی کسی است که عرض اندام زبان فارسی را به درستی نشر داد و با شعر‌ها و طنزهایش آن را گسترش داد. نمونه این شاعر را در جامعه نداریم. او اولین کسی بود که محفلی بزرگ را برای دور هم جمع شدن طنزپردازان به وجود آورد. او به نوعی بنیان گذار جریان طنز در ایران بود که این راه هنوز ادامه دارد و پیش می رود. طنزپردازانی که از حوزه هنری بیرون آمدند تاثریشان به خوبی در جامعه مشهود است و دیده می‌شود.»
ناصر فیض درباره نوع طنزپردازی ابوالفضل زرویی گفت: « نوعی از طنز مطبوعاتی ما مدیون او است. ابتکار و روشی که در سالهای گذشته و امروز به کار برد به نوع خود مرجع و قابل اتکا است. او از همه ظرفیت‌های زبان استفاده کرد تا بتواند اصلاحات درستی را در حوزه مد نظرش پیاده کند. زبان سهل و ممتنع خاص خود او بود و هیچگاه در دامن ابتذال نیفتاد. نکته ویژه او این بود که با تمام قشر‌های جامعه در ارتباط بود و عوام ابوالفضل زرویی را دوست داشتند. »
فیض درباره علاقه ابوالفضل زرویی به سعدی گفت: «او به نوعی سعدی را الگوی خود می‌دانست. او عکس سعدی را در خانه داشت تا در زمان انجام کار گاهی به او نگاه کند و به یاد داشته باشد که الگویش در شعر و نوشتن چه کسی است. اغلب مثال‌های او از سعدی بود زیرا عقیده داشت زبان صریح و ساده او می‌تواند به ادبیات و شعر زمانه‌اش کمک‌ساز باشد. شیرین کاری‌هایی را از سعدی کشف کرده بود که می‌توانم به جرات بگویم که کسی از آن خبر نداشت. تاثیر نظم و نثر گذشته در زندگی زرویی بی بدیل بود. نثر سنگین و با صلابتش خبر از سواد و مطالعه‌اش نسبت به ادبیات گذشته و متون مهم ما بوده است.»
دیدگاه تان را بنویسید