اگر از این پیچ سخت و کمرشکن عبور کنیم آینده درخشانی در انتظار کشور است
روزنامه اعتماد نوشت: اگر بتوانیم از پیچ سخت و کمرشکن کنونی عبور کنیم که عبور خواهیم کرد، آیندهای درخشان در انتظار کشور خواهد بود.
«دوراهی بزرگ!» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم جعفر گلابی است که در آن آمده؛ قرائن و شواهد متقن و آشکار زیادی نشان میدهد که ایران در برابر یک دوراهی بزرگ تاریخی قرار گرفته است. «ازدیاد فشار بیگانگان ایرانستیز که تا تحمیل جنگ هم پیش رفتند و وجود و بروز انواع ناترازیها در بخشهای مهم از جمله حوزه آب و از همه بدتر اختلافات داخلی و منفعتپرستیها و ترجیح منافع و مصالح فردی بر منافع و امنیت ملی» از طرفی و «وجود ظرفیتهای عظیم مادی و معنوی و آگاهی و احساس مسوولیت مردمی و گذشت و فداکاری ایراندوستان» از طرف دیگر دو راه کاملا مشخص را جلوی کشور قرار داده است. اگر عوامل منفی کم سابقه مورد اشاره بتواند مقاومت و آگاهی و آیندهنگری مردم و خواص را بشکند، آرزوی دیرینه اغیار بیگانه و حتی رقیبان منطقهای برای حذف کشور از معادلات جهانی با تجزیه و تضعیف ایران برآورده خواهد شد.
دیگر دیرباوران خوشبین به غرب هم احتمالا باید درک کرده باشند که مشکل اصلی مخالفان جهانی ایران پرونده هستهای و حتی رفتار و نوع حکومت ایران نیست. آنها بهتر از ما ظرفیتهای گوناگون و عظیم ایران را میشناسند و میدانند با اندکی غفلت و مسامحه شاهد پیوستن یک قدرت تاثیرگذار در باشگاه کشورهای مطرح دنیا خواهند بود و استقلال چنین کشوری هرگز با منافع آنها در کانون جغرافیایی مهم جهان یعنی غرب آسیا سازگار نیست.اگر از چنین زاویهای به انواع حوادث کوچک و بزرگ منطقه نگاه کنیم، این نتیجهگیری که امتیاز دادن به طرفهای مقابل رافع همه مشکلات و اصطکاکهای میان ایران و غرب خواهد شد، رنگ میبازد.بله ما میتوانستیم بدون برانگیختن حساسیتها و پرهیز از بهانه دادن و تمهید استحکام داخلی از طریق محوریت واقعی انتخابات با هزینههای بسیار کمتر و در امنیت کامل به اهداف توسعه همهجانبه ایران دست پیدا کنیم و بر مانعتراشیها غلبه کنیم ولی اکنون که به هر دلیل خطاهای استراتژیک طمع بیگانگان را برانگیخته است نباید از هدف مهم و راهبردی خود دست برداریم. نکته مهم اینکه استقلال و اقتدار کشور یک گزینه در کنار انواع گزینههای دیگر در اختیار انتخاب ما نیست. ایران به دلیل موقعیت ممتاز جغرافیایی و فرهنگ عمیق و ریشهدار خود همواره میان اوج و حضیض در نوسان بوده و کمتر حالت میانهای به خود دیده است.
شاید برای مردم ما راحت بود که در گوشهای از جهان قرار داشتیم و سالی یکبار هم تیتر یک روزنامهها و خبرگزاریهای دنیا نمیشدیم و احتمالا کسی هم مزاحممان نمیشد ولی بخواهیم یا نخواهیم ما ناچار به بزرگی و اقتداریم و توسعه کشور نیازمند امنیت همهجانبه است. اگر بتوانیم از پیچ سخت و کمرشکن کنونی عبور کنیم که عبور خواهیم کرد، آیندهای درخشان در انتظار کشور خواهد بود. اگر ظرفیتهای ایران با هر زحمتی شکوفا شوند، زرق و برقهای وارداتی کشورهای حاشیه خلیجفارس در برابر آن به چشم نخواهند آمد. برای عبور از ناهمواری و بحرانهای طبیعی و غیرطبیعی کنونی آگاهی و احساس مسوولیت همه مردم خصوصا دارندگان علم و دانش و ثروت و مکنت و موقعیت ضرورت حیاتی دارد.مسوولانی که به میزهای ریاست چنگ انداخته و حتی هنگام شکست در مسوولیتهایشان حاضر به کنارگیری نیستند و در اوج مسکنت محرومان حقوق و تسهیلات نجومیشان افزایش پیدا میکند، ثروتمندانی که با رانت به داراییهای افسانهای رسیدهاند و هنوز کاخ به کاخها و کشتی به کشتیهای خود اضافه میکنند، افراطیونی که از هر سو در انشقاق جامعه شب از روز نمیشناسند و در جناحهای مختلف مشغول خشک کردن ریشههای اعتماد و بر باد دادن سرمایههای اجتماعی هستند تهدیدهای اساسی کشورند و اگر خدای ناکرده روزی در دوراهی پیش رو خود را در سراشیبی از دست رفتن همه چیز دیدیم، مقصران اصلی اضمحلالند.در گناه تاراندن مردم از ارزشهای نیکو و هنجارهای دیرپا تندروهای متعصب و لجوج همانقدر مسوولند که سیاهنمایان اوضاع کشور امید مردم را نشانه رفتهاند و کوچکترین عیبها و نقصها را برای خالی کردن دل خلق خدا فرو نمیگذارند. بگذار نوشته باشیم که همه ما بیش از پیشینیان در عظمت یا ضعف و حتی بر باد رفتن یک تاریخ افتخار سهیم هستیم و هیچ کس با ادعاهای پرطمطراق نمیتواند پز عقل کل بگیرد و خود را از دخالت در تمهید آینده مبرا کند.کاش هیچگاه اوضاع حساس نبود یا ما حساسش نمیکردیم، کاش ما با قلم و بیان و عمل خود تا این اندازه در خیر و شر یک کشور عزیز مختار نبودیم. کاش روزی فرا رسد که خیلی معمولی زندگی کنیم و عالمی متاثر از رفتار به ظاهر ساده ما نباشد. گاهی همه ما در موقعیت آن چوپان بیخبر در راهگشایی برای دشمنی به اندازه اسکندر قرار میگیریم .
دیدگاه تان را بنویسید