درد دل‌های شریعتی با طالقانی

اعتمادآنلاین| 29 خرداد که از راه می‌رسد، یاد و خاطره علی شریعتی دوباره در ایران زنده می‌شود. مردی که هر چند 43 سال پیش در لندن چشم از جهان فروبست و در دمشق به خاک سپرده شد، اما تاثیر اندیشه‌هایش و نزاع بر سر به دست دادن روایت‌های موافق یا مخالف با او همچنان فضای اندیشه و سیاست در ایران را در خود گرفته است.

در سالروز مرگ علی شریعتی، اعتمادآنلاین خاطره‌نگاری‌هایی از یاران، نزدیکان، علاقه‌مندان و منتقدان شریعتی، منتشر می‌کند. در ادامه خاطره‌نگاری مهدی طالقانی، فرزند آیت‌الله طالقانی از علی شریعتی را خواهید خواند.

***

دلیل اینکه عده‌ای شریعتی را به طور دائم و با هر بهانه‌‌ای تخریب می کردند،‌ حسادت بود. یعنی به همان مقدار که دوستداران و پامنبری‌های دکتر بیشتر می‌شد و بعدها کتاب‌هایش در عدد بالایی به فروش می‌رسید، حسادت بدخواهانش به قدری زیاد می‌شد که نمی‌توانستند حسودی‌شان را پنهان کنند. این هم دلیلش این بود، هر زمان که اعلام می‌­شد دکتر شریعتی در حسینیه ارشاد سخنرانی دارد، جمعیتی انبوه به آنجا می‌آمد، به طوری‌که در سالن اصلی حتی برای یک نفر هم جایی برای نشستن نمی­‌ماند. آن هم در حالی بود که دوستدارانش هم از قشر دانشجو، هم از میان روشنفکران و البته مردم عادی بودند. بنابراین طبیعی بود که از حسد، به تخریب وجهه شریعتی اصرار کنند.

بنده به شخصه بیشتر با استاد محمدتقی شریعتی آشنا بودم و خاطره دارم. اما از آنجایی که پدر اصرار داشت فرزندانش در جلسه‌های حسینیه ارشاد شرکت کنند، من در آنجا با افکار و کردار دکتر شریعتی آشنا شدم. البته آن مرحوم علاقه‌ای ویژه به پدر داشتند و گاهی برای درد دل کردن می‌آمدند که باعث شد،‌ با شریعتی آشنایی بیشتری پیدا کنم.

یادم می‌‌آید در یکی از روزهایی که آقا زندانی بودند، مخالفان هجمه‌های زیادی وارد می‌کردند و سعی داشتند مرام و مسلک طالقانی را در بین مردم خراب کنند. یک روز دکتر شریعتی به من گفت، اگر آیت­‌الله طالقانی زندانی نبودند، مخالفانش تا به این حد اجازه زورآزمایی پیدا نمی­‌کردند. او همچنین به من گفت، به پدرتان سلام برسانید و بگویید، تا شریعتی زنده است اجازه نمی‌دهد آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی روی زمین بماند.

در پایان لازم می‌دانم به واکنش آیت‌الله طالقانی به درگذشت دکتر شریعتی اشاره کنم. پدر تا روزهای آخر زندگی‌ با غمی سنگین از دکتر یاد می‌کرد و می‌گفت، سخنرانی‌هایش در شور انقلابی نقش مهمی داشتند.