سرنوشت متهم به قتل، در گرو سوگند ۵۰ نفر

سرنوشت مرد ضایعات جمع‌کن، که متهم است دوستش را به خاطر ضایعات به قتل رسانده است، با قسامه مشخص می‌شود.

به گزارش اعتمادآنلاین، این مرد ضایعات جمع‌کن سه سال قبل متهم به قتل دوستی شد که او هم ضایعات جمع‌کن بود. او پای میز محاکمه رفت اما با رأی دیوان عالی کشور حکم نقض شد و پرونده دوباره به جریان افتاد.

جسد چطور پیدا شد

خانواده مردی به نام سهیل به پلیس خبر دادند فرزندشان گم شده است. آنها گفتند پسرشان ضایعات جمع‌کن بود و از وقتی از خانه خارج شده خبری از او ندارند. چند روز بعد از طرح این شکایت جسد سهیل در رودخانه‌ای اطراف تهران پیدا شد. با پیگیری‌های انجام‌گرفته پلیس متوجه شد سهیل روز گم‌ شدن با دوستش سعید برای جمع‌ کردن ضایعات به منطقه‌ای رفته بوده. با بازداشت سعید او متهم به قتل سهیل شد اما اتهام قتل را رد کرد و گفت: من و سعید برای جمع کردن ضایعات رفتیم، زمانی که به محل رسیدیم با فردی که قرار بود با هم ضایعات جمع کنیم درگیر شدیم و با هم فرار کردیم و داخل کانال آب افتادیم. من خودم را نجات دادم اما سهیل نتوانست خودش را نجات دهد و من هم دیگر او را پیدا نکردم.

با تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست با توجه به درخواست اولیای دم پرونده برای رسیدگی به دادگاه ارسال شد.

متهم در شعبه ۲ دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت.

محاکمه به اتهام قتل عمد

در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. سپس اولیای دم در جایگاه ایستادند و خواستار صدور حکم قصاص شدند. پدر مقتول گفت: پسر من با سعید به محل رفته بود. اگر سعید او را نمی‌برد، قطعاً او زنده بود. سعید با پسر من سر مسائل مالی اختلاف داشت و پسرم به من گفته بود برای گرفتن پولش می‌رود، اما سعید حالا ادعای دیگری را مطرح می‌کند. این گفته‌ها درست نیست، پسر من به عمد کشته شده و من خواستار قصاص هستم.

وقتی متهم در جایگاه قرار گرفت، اتهام قتل را رد کرد و گفت: من سهیل را نکشتم. یک کارگاه می‌شناختم که مقدار زیادی ضایعات داشت. وقتی رفتیم تا ضایعات را جمع کنیم نگهبان گفت اجازه نداریم لوله‌های پولیکا را ببریم و او خودش می‌خواهد آنها را بفروشد. ما یواشکی داشتیم لوله‌ها را برمی‌داشتیم که نگهبان دید و دنبال‌مان کرد. حین فرار داخل کانال آب افتادیم. آب خروشان بود، کمی جلوتر من خودم را بیرون کشیدم اما دیگر سهیل را ندیدم که به او کمک کنم.

متهم در پاسخ این سوال که چرا به خانواده مقتول چیزی نگفته توضیح داد: من ترسیده بودم، به همین خاطر هم چیزی نگفتم ضمن اینکه فکر می‌کردم سهیل خودش برمی‌گردد.

در پایان هیات قضات شعبه ۲ وارد شور شدند و متهم را از اتهام قتل عمدی تبرئه کردند، اما به دلیل اینکه او سهیل را به محل برده و سهیل آنجا فوت کرده بود او را به پرداخت دیه محکوم کردند.

محاکمه دوباره متهم

با اعتراض اولیای دم پرونده به دیوان عالی کشور رفت و حکم صادره نقض شد. دیوان عالی کشور پرونده را از موارد لوث تشخیص داد و متهم را مشمول قانون قسامه دانست. به این ترتیب پرونده به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری استان تهران رفت. در جلسه رسیدگی به این پرونده اولیای دم نتوانستند ۵۰ نفر فامیل نسبی را برای قسامه به دادگاه بیاورند، اما حاضر نشدند قسم را به متهم واگذار کنند. آنها از دادگاه فرصت خواستند تا ۵۰ نفر را به دادگاه معرفی کنند. به این ترتیب سرنوشت متهم با قسامه به زودی روشن می‌شود.