عراقچی: ایالات متحده ایدههای خوب ایران برای مذاکره را رد کرده است/فناوری هستهای ایران پابرجا است و با بمباران از بین نمیرود
سیدعباس عراقچی گفت: واقعیت این است که تأسیسات ما آسیب دیدهاند؛ آن هم بهطور جدی. اما واقعیت دیگری هم وجود دارد و آن این است که فناوری ما همچنان پابرجاست، و فناوری را نمیتوان بمباران کرد.
سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان که هفته گذشته به مسکو سفر کرده بود، در گفتوگویی اختصاصی با برنامه «worlds apart» شبکه راشاتودی به سوالات مجری این برنامه پاسخ داد.
به گزارش ایرنا، متن مصاحبه وزیر امور خارجه به شرح زیر است:
میتوانم درباره همین رویکرد از شما سؤال کنم؟ چون شنیدهام که پس از حملات ژوئن به تأسیسات هستهای ایران گفتهاید که ایران به تهدید و فشار پاسخ مثبتی نمیدهد، اما به احترام و کرامت پاسخ میدهد. آیا فکر میکنید دولت فعلی آمریکا هنوز قادر است چنین رویکردی را ارائه دهد؟
این بستگی دارد به اینکه آیا آنها به این نتیجه برسند که مذاکره با دیکته کردن تفاوت دارد یا نه. ما برای یک توافق عادلانه و متوازن که از طریق مذاکره حاصل شود آمادهایم، اما برای پذیرش دیکته آماده نیستیم. اگر آنها با یک ایده عادلانه و متوازن برای یک راهحل مذاکرهشده، مبتنی بر منافع متقابل هر دو طرف، به سراغ ما بیایند، آنگاه ما آن را بررسی خواهیم کرد. در واقع، همانطور که میدانید، حتی در همین سال ۲۰۲۵ نیز تجربههای تلخی داشتهایم، چه برسد به سالهای قبل. ما مذاکره کردیم، اما در همان زمان به ما حمله شد. بار دیگر، در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل وارد مذاکره شدیم تا برای مسئله موسوم به «اسنپبک» راهحلی پیدا کنیم. ما ایدههای خوبی ارائه دادیم، اما همه آنها رد شد. پس از آن به این نتیجه رسیدیم که دیگر کافی است. آنها آمادگی یک توافق عادلانه را ندارند. بنابراین باید صبر کنیم تا زمانی که به آن نقطه برسند و آنگاه بتوانیم گفتوگو کنیم.
در مورد زمان صحبت کردید. شش ماه از حملات آمریکا به تأسیسات هستهای ایران در نطنز و فردو میگذرد و میزان خسارات همچنان موضوع بحث و گمانهزنی است. برای مثال، پنتاگون در ارزیابی خود اعلام کرده که برنامه هستهای ایران بین یک تا دو سال عقب افتاده است. آیا این ارزیابی از نظر شما معتبر است؟
واقعیت این است که تأسیسات ما آسیب دیدهاند؛ آن هم بهطور جدی. اما واقعیت دیگری هم وجود دارد و آن این است که فناوری ما همچنان پابرجاست، و فناوری را نمیتوان بمباران کرد. عزم و اراده ما نیز همچنان وجود دارد. ما حق کاملاً مشروعی برای استفاده صلحآمیز از فناوری هستهای، از جمله غنیسازی، داریم و میخواهیم از این حق استفاده کنیم. این فناوری را خودمان توسعه دادهایم. دانشمندان ما برای آن فداکاری کردهاند. مردم ما فداکاری کردهاند؛ آنها از تحریمها و اکنون از یک جنگ بسیار ویرانگر رنج بردهاند. بنابراین ما نمیتوانیم از حقوق خود صرفنظر کنیم. اما در عین حال، ما آمادهایم اطمینان کامل بدهیم که برنامه ما صلحآمیز است و برای همیشه صلحآمیز باقی خواهد ماند. دقیقاً همین کاری است که در سال ۲۰۱۵ انجام دادیم. در آن زمان، ما پذیرفتیم که در ازای رفع تحریمها، اعتمادسازی درباره ماهیت صلحآمیز برنامه خود انجام دهیم. این روند موفق بود. آمریکا، سه کشور اروپایی، روسیه و چین با زبان احترام با ما وارد تعامل شدند. آنها خواستار یک توافق عادلانه شدند؛ اعتمادسازی در برابر رفع تحریمها و ما نیز پاسخ مثبت دادیم. نتیجه فوقالعاده بود. ما به توافق دست یافتیم و تمام جهان آن را بهعنوان یک دستاورد دیپلماسی جشن گرفت. بنابراین ما این تجربه را داریم و تجربه دیگری هم داریم؛ تجربه عملیات نظامی. این تجربه نتوانست به اهداف خود دست یابد، اما آن تجربه دیپلماسی، تجربهای موفق بود. پس ما دو گزینه پیش رو داریم. انتخاب با ایالات متحده است.
دیدگاه تان را بنویسید