آنچه ترامپ به عنوان صلح روسیه و اوکراین مطرح می‌کند بیشتر توافق ترک مخاصمه است تا آتش‌بس پایدار

روزنامه اعتماد با هدف بررسی تحولات دیپلماتیک اخیر و تاثیر آن بر روابط بین‌الملل، با دکتر سید علی منوری، دانشیار روابط بین‌الملل دانشگاه خوارزمی گفت‌وگوی اختصاصی داشته است.

به گزارش اعتماد، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

•  این دیدار ابعادی خاص داشت و بخشی از آن به روان‌شناسی فردی دونالد ترامپ به عنوان رهبر یک ابرقدرت بازمی‌گردد. از نمایش قدرت نظامی ایالات‌متحده در سرزمینی که پیش‌تر متعلق به روسیه بود، تا اسکورت هوایی رییس‌جمهور روسیه در پایان سفر، همگی نشان‌دهنده تمایل ترامپ به قدرت‌نمایی در عرصه بین‌المللی است. 
• صلح برای او نه به عنوان هدف ذاتی، بلکه به‌مثابه ابزاری برای نمایش قدرت اهمیت دارد، بنابراین متغیرهای فردی ترامپ در تحلیل این روند نقش تعیین‌کننده ایفا می‌کنند. 
• آنچه ترامپ به عنوان «صلح» مطرح می‌کند، بیشتر به یک توافق ترک مخاصمه شبیه است تا یک آتش‌بس پایدار. هدف او این است که دستاورد مذکور به نامش ثبت شود و به عنوان میراث سیاسی‌اش باقی بماند، حتی اگر به دولت بعدی منتقل شود.
• بهترین سناریو برای کی‌یف آن است که بخش غربی این کشور -آنچه می‌توان از آن به عنوان «اوکراین غربی» یاد کرد- مسیر عضویت در اتحادیه اروپا و سپس ناتو را در پیش گیرد. چنین روندی، هر چند اندوه از دست دادن سرزمین‌های شرقی را به ‌طور کامل جبران نمی‌کند، اما می‌تواند تا حد زیادی به بازسازی موقعیت دفاعی و امنیتی اوکراین یاری رساند.
•  باتوجه به احتمال وجود توافق‌های پنهانی میان پوتین و ترامپ، اروپایی‌ها ترجیح می‌دهند که تضمین‌های امنیتی نه بر پایه توافق‌های فردی و موردی، بلکه در قالب سازوکارهای نهادی و براساس اصل دفاع دسته‌جمعی در چارچوب پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) شکل گیرد.
• شخصا احساس می‌کنم روسیه همان مسیری را طی می‌کند که شوروی در جنگ جهانی دوم پیمود؛ یعنی هنگامی که بحران تخلیه ایران مطرح شد و نیروهای شوروی از آذربایجان ایران خارج شدند، این اقدام نه صرفا به دلیل اولتیماتوم ترومن به استالین، بلکه به دلیل اولویت استالین برای منطقه شرق اروپا بود که توان عملیاتی خود را در آنجا متمرکز کرد. 
• به نظر می‌رسد ایران نیز در آینده، به هر شکلی، در پازل متحدان غرب جای خواهد گرفت. شاید یکی از مرزهای جدید جنگ سرد نوین، در منطقه خاورمیانه و آسیای میانه، به‌ ویژه در مرز ایران و افغانستان، شکل گیرد. ایران و افغانستان ممکن است نقشی مشابه کشورهای بلوک شرق و غرب در همسایگی یکدیگر در اروپا، در دوران جنگ سرد، ایفا کنند.