وقتی حتی میانجی ترسیم مرزها میان لبنان و اسرائیل هم به موفقیت آن اطمینان ندارد

سید عماد حسینی- چندی پیش به نقل از یائیر لاپید نخست‌وزیر اسرائیل اعلام شد امضای توافق می‌تواند احتمال وقوع درگیری با حزب‌الله را به شدت کاهش دهد.

حتی برخی از رسانه‌های اسرائیلی و نیز عربی تا آنجا پیش رفتند که اعلام کردند، این توافق به نحوی به معنای این است که نه تنها لبنان بلکه حزب‌الله نیز اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد.

اما این ادعا نه تنها از سوی حزب‌الله رد شد بلکه میانجی آمریکایی نیز به هموار بودن شرایط به ویژه در زمان ورود به فاز اجرایی این توافق اعتقادی ندارد.

با استناد به گزارش رسانه‌های عربی، مسئولان عالی‌رتبه آمریکایی بعد از اعلام موافقت لبنان با پیش‌نویس توافقنامه ترسیم مرزهای دریایی، تاکید کردند روزها و لحظات سختی را در پروسه اجرایی کردن این توافق پیش‌بینی می‌کنند، زیرا تا این لحظه حزب‌الله لبنان ترجیح داده است چندان دخالتی در نحوه پیشبرد این مذاکرات نداشته باشد.

یک مسئول عالی‌رتبه آمریکایی هم در گفت‌وگویی با روزنامه‌نگاران خبر داد، آنچه امروز توافق ترسیم مرزهای دریایی بین لبنان و اسرائیل خوانده می‌شود، حاصل بیش از ۱۰ سال میانجیگری است که ایالات متحده انجام داده است، این تلاش‌ها در دوره ریاست‌جمهوری باراک اوباما آغاز شده بود، اما تا سال ۲۰۲۰ هیچ نتیجه‌ای در بر نداشت، ولی دولت بایدن موفق شد جان تازه‌ای به آن ببخشد.

او در عین حال خاطرنشان کرد، این توافق اصلاً دوجانبه نبوده و نمی‌توان آن را توافقی بین لبنان و اسرائیل قلمداد کرد بلکه توافق (غیرمستقیم) دو طرف از طریق ایالات متحده و با ایالات متحده است که به هر طرف اجازه استفاده از منافع اقتصادی را در این منطقه به دور از منازعه و اختلاف خواهد داد.

صرف توصیف این توافق به عنوان توافقی از طریق ایالات متحده و حتی استفاده یک منبع آمریکایی دیگر از تعبیر وجود دو توافق مجزا یکی بین اسرائیل و ایالات متحده و دیگری بین لبنان و ایالات متحده هم بیانگر واقعیت‌‌هایی در رابطه با این فرایند ترسیم مرزی است.

در اینکه به خواست آمریکا اسرائیل بزرگ‌ترین برنده فرایند فعلی خواهد بود شک و تردیدی بین کارشناسان وجود ندارد، اما به طور حتم لبنان که چند سالی است زیر گیوتین بحران شدید اقتصادی و کمبود و حتی نبود ارز برای ادامه حیات دست‌وپا می‌زند، می‌تواند از این طناب نجات حداقل در بعد روانی و بسط امیدواری در میان جامعه استفاده کند و خود نیز به امید انتقال وعده‌های روی کاغذ کارشناسان اقتصادی به جهان واقعیت منتظر خواهد نشست.