لبنان به طور بالفعل وارد مرحله انتخابات شد

سید عماد حسینی- با پایان زمان اعلام نامزدی در انتخابات پارلمانی، لبنان وارد فاز آماده‌سازی برای برگزاری آن شد.

انتخابات مجلس لبنان که قرار است در ماه مه برگزار شود، با فروپاشی حسان دیاب پس از انفجار مهیب بیروت کلید خورد و با فروپاشی چند جریان و ساختار از جمله رویگردانی شمار چشمگیری از شخصیت‌های اهل تسنن از مشارکت در انتخابات ادامه پیدا کرده است.

شاید بعد از سعد حریری، نخست‌وزیر اسبق لبنان، نجیب میقاتی نخست‌وزیر فعلی این کشور مهم‌‌ترین شخصیتی باشد که اعلام کرد در انتخابات پیش رو نامزد نخواهد شد. او که ظاهراً تصمیم نهایی خود را گرفته بود، اعلام آن را به چند روز پیش از پایان مهلت قانونی نامزدی موکول کرد تا احتمالاً هیچ شخصیت یا طرفی او را برای تغییر نظرش تحت فشار نگذارد.

به اعتقاد برخی از کارشناسان، پایش‌های صورت‌گرفته در صحنه سیاسی لبنان وزن سیاسی بسیاری از سیاستمداران این کشور را مشخص کرده است از این رو آنها ترجیح داده‌اند به جای شکست بزرگ (بخوانید خفت‌بار)، انصرافی آبرومندانه را از حضور در انتخابات برگزینند.

به زعم تحلیلگران امور لبنان، در کنار صف‌بندی و تشکیلات منسجم حزب‌الله و امل به عنوان بزرگ‌ترین نمایندگان شیعیان لبنان، مسیحیان نیز معمولاً صف‌بندی‌های سنتی خاص خود را داشته و به نوعی قطب‌های اصلی آنها بدون حمایت شیعیان از یک طرف و اهل تسنن از سوی دیگر امکان رسیدن به خواسته‌های سیاسی خود یعنی ریاست‌جمهوری را پیدا نخواهند کرد.

در این گیر و دار جریان سنی لبنان که برای مدت قابل توجهی در قبضه خانواده حریری بود، بعد از شکست برنامه‌های سعودی در این کشور و ورود پارامترهای فشار جدیدی همچون ترکیه، قطر و امارات به این معادله، دچار چنددستگی شدیدی شده و حتی رأی‌دهنده‌های سنی را هم از حضور در پای صندوق‌های رأی ناامید کرده است.

این مساله را رهبران جریان‌های اهل تسنن لبنان هم به خوبی درک کرده‌اند و ترجیح داده‌اند وارد مبارزه‌ای از پیش باخته نشوند و آبروی سیاسی خود را برای دوره‌های بعدی انتخابات حفظ کنند.

با این حال اگر از منظر دیگری بخواهیم به این اتفاق نگاه کنیم، احتمال وجود برنامه‌های اعلام‌نشده دیگری برای لبنان هم  مطرح است، برنامه‌هایی که این رهبران سیاسی ترجیح می‌دهند حین وقوع آن جزو سیاستمداران حاضر در صحنه قدرت نباشند و تبعات معاصر و تاریخی آن را هم متحمل نشوند.

این در حالی است که برخی از کارشناسان هم این اتفاق را بی‌ارتباط با هشدار بانک جهانی در رابطه با قرار گرفتن لبنان در آستانه یک فروپاشی کامل نمی‌دانند، هشداری که برخی از جریان‌های لبنانی آن را به دلیل سیاست‌های خاص قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای علیه کشورشان تفسیر می‌کنند.