آینده لبنان همچنان در هاله‌ای از ابهام است

اعتمادآنلاین| سید عماد حسینی- بانک مرکزی لبنان سقف جدیدی از میزان برداشت از حساب‌های ارزی در بانک‌های این کشور، آن هم به لیره لبنان، تعیین کرد.

این اتفاق بیانگر حجم بحران اقتصادی‌ای است که به تعبیری منصفانه، گریبان این کشور را گرفته است.

لبنان یکی از بحران‌خیز‌‌ترین کشورهای خاورمیانه طی دو دهه گذشته محسوب می‌شود.

این بحران‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دقیقاً از زمانی آغاز شد که مقاومت این کشور موفق شد اولین شکست بالفعل و واضح را به ماشین جنگی اسرائیل وارد کند.

در دهه‌های قبل از آن به ویژه در دهه‌های 50 و 60 و اوایل دهه 70 میلادی، لبنان گرچه به دلیل سیل حضور گردشگران عرب به قبله‌گاه عاشقان سواحل مدیترانه تبدیل شده و به همین دلیل رونق اقتصادی چشمگیری پیدا کرده بود، اما به هر حال به دلیل ضعف شدید قدرت نظامی حیاط‌خلوت جنگ‌های اسرائیل محسوب می‌شد.

صاحب‌نظران برای اثبات این مدعا معمولاً به سخنان رهبران سیاسی و نظامی آن دوره اسرائیل استناد می‌کنند که بارها اعلام کرده بودند در صورت وقوع جنگ با کشورهای عربی، لشکرهای ارتش اسرائیل به سوی مرز کشورهای مختلف خواهند رفت، اما برای اشغال لبنان گروه موسیقی ارتش کافی است.

با این حال بعد از قدرت گرفتن مقاومت که در جنگ 33روزه به نقطه اوج خود رسید (جنگی که سعودی‌ها از همان زمان آن را یک ماجراجویی توصیف کرده بودند)، ورق برگشت و فشارها بر لبنان روز‌به‌روز شدت گرفت؛ گویی آنچه اسرائیل در این جنگ نتوانست تحقق بخشد این بار بر دوش طرف‌‌هایی همچون عربستان افتاده است.

لبنان دارای موقعیت استراتژیک بسیار مهمی در منطقه مدیترانه است.

حضور بسیاری از اتباع این کشور در سرتاسر جهان نیز گرچه از دیدگاه برخی نشانه ضعف داخلی این کشور تلقی می‌شود، اما شماری از صاحب‌نظران آن را نقطه قوت لبنان به حساب می‌آورند و شاید از همین روست که طرف‌های مختلف در منطقه و جهان در صدد تاثیرگذاری حداکثری بر آن برآمده‌اند.

به زعم کارشناسان، منازعات و کشمکش‌های داخلی این کشور که از جنگ داخلی دهه‌های واپسین قرن بیستم آغاز شد و حتی با شکل‌گیری قرارداد طائف هم به پایان نرسید و تا به امروز نیز ادامه دارد، بیش از آنکه یک مقوله داخلی باشد، برنامه‌های برون‌مرزی و حتی برون‌منطقه‌ای است تا از این طریق نفوذ طرف‌‌هایی خاص در کرانه‌های دریای مدیترانه برای حضور در نزدیک‌‌ترین نقطه ممکن به اروپا محقق شود.

از همین رو اکثر جریان‌های سیاسی این کشور نه تنها در پشت پرده بلکه آشکارا به تبلیغ اهداف و خواسته‌های طرف‌های بین‌المللی حامی خود برخاسته‌اند یا به نام ملی‌گرایی و ناسیونالیسم به برنامه جریان‌های رقیب قدرت‌های حامی خود حمله‌ور می‌شوند.

بنابراین حتی استعفای جورج قرداحی به عنوان آخرین بهانه افزایش تنش سعودی-لبنانی نیز کمک چندانی به حل‌وفصل این بحران نکرده است.

گرچه گفته می‌شود وساطت امانوئل مکرون تا حدی به شُل شدن این گره کمک کرده اما نتوانسته آن را به طور کامل باز کند.

تلاش‌ها برای حل بحران لبنان به طول تمامی سال‌های این بحران ادامه پیدا کرده، اما باید در آستانه 2022 اعتراف کرد، لبنانی‌ها برای دیدن آرامش و آشتی ملی واقعی در کشورشان به چیزی فراتر از یک معجزه نیازمندند.