پرواز آنتونوف

اعتمادآنلاین| روس‌ها متوجه هستند که امریکایی‌های دموکرات در تصمیم‌های سیاست خارجی خود هنوز درگیر تنش‌های ناشی از پس‌لرزه‌های دونالد ترامپ و روسیه هستند. در عین حال هر موقع روابط بین این دو کشور به بن‌بست خورده واکنش‌های طبیعی ناشی از آن بسیاری دیگر از موضوعات را تحت‌تاثیر خود قرار می‌دهد وگره‌های کور در نواحی مختلف زمین بیشتر می‌شوند.

به گزارش روزنامه اعتماد، پوتین ذاتا آدم محافظه‌کاری است و در شرایط معمولی هم؛ علاقه‌ای به کاشت مین در مسیر مناسبات ندارد. علاوه برآن او برای ماه‌های آینده نیاز به آرامش در روابط بین‌الملل دارد تا در داخل کشور با تمرکز بیشتری به شطرنج بپردازد. پوتین می‌تواند در مورد سلامتی افرادی مانند آلکسی ناوالنی(یکی از عمده رهبران اعتراضات سال‌های 2012-2011 در روسیه که به سه سال و نیم اختلاس محکوم شده است) به بایدن اطمینان خاطر داده باشد و در اوکراین همه‌ چیز را موکول به مذاکرات محلی کرده باشد ولی دولت‌ها منافع اصولی و اساسی بسیار مهم‌تری دارند که به بهانه‌های حقوق بشر و دفاع از حاکمیت طرف‌های ثالث برای دست یافتن به آنها تلاش می‌کنند و در این میان به‌طور ماهرانه رد گم می‌کنند.

بازگرداندن سفرا اولین کار هر رییس‌جمهوری است که می‌خواهد روابط را دوباره گرم کند و برای پوتین اینکه بازگشت آنتونوف ممکن است به اشتیاق بیش از حد روس‌ها نسبت به امریکایی‌ها برای ترمیم جراحات ناشی از ترکش‌های ناوالنی یا اوکراین تعبیر شود اهمیتی ندارد.

بسیاری از مسائل موجود در روابط این دو کشور واقعا اسیر مباحث حقوق بشر و ناوالنی و مشابه آنها نیست و اگر در اوکراین به مشکل برمی‌خورند ناشی از ترس دو طرف از‌ تخریب منافع خود در کی‌یف است و هر موقع به حفظ و تثبیت این قبیل منافع در کشور سوم اطمینان داشته‌اند، برخورد خاصی در مناسبات آنها به وجود نیامده است. اصطکاک بیش از اندازه در روابط روسیه و امریکا می‌تواند موجب ایجاد تنش‌های جنبی در موضوعات غیرروس و غیرامریکایی شود. من هنوز رفتار تند خانم آنگلا مرکل(صدراعظم آلمان) در مقابل سیاست ضد نورداستریم امریکا را فراموش نکرده‌ام که موجب عصبانیت برلین در برابرکاخ سفید شد. در واقع این شکل از مناسبات مخرب در رفتارهای دو ابرقدرت می‌تواند روابط آنها را با برخی دیگر از کشورها تهدید کند و امریکا نمی‌تواند آلمان‌ها را به خاطر وزنه سنگین آنها در اتحادیه اروپا دیده بگیرد.

کنترل عصبانیت‌ها از سوی هر دو رهبر؛ نیاز حیاتی و غیرقابل اجتناب است که به سود منافع ملی آنهاست. عبور از بحران‌ها همان‌قدرکه برای روس‌ها مهم است برای امریکایی‌ها نیز اهمیت دارد.گفت‌وگوهای سوییسی می‌تواند از تنش‌ها در سوریه یا اوکراین بکاهد ولی کرملین و کاخ سفید هنوز راه درازی برای تفاهم در موضوعات در پیش دارند و در واقع قرار نیست به چنین تفاهمی برسند چراکه منافع ملی کشورها همیشه در تقابل با یکدیگر بوده و هر موقع مناقشه‌ای کنترل شده، بحران دیگری در زاویه دیگری شروع شده است.

این بازی در واقع «قانون بازی منافع» است. بهترین راه برای پوتین و بایدن عصرانه‌های از راه دور است تا در کنار آن بهترین مسیرها را برای بهترشدن استرس‌ها و تنش‌ها پیدا کنند. بازگشت سفرای روسیه و امریکا آغاز بازگشت تمام سفرایی است که در جریان سونامی عصبی مسکو و واشینگتن سفارتخانه‌های خود را ترک کردند.

از نظر روس‌ها بازگشت آنتونوف؛ به معنای تغییر رفتار امریکا در قبال مسکو است. شطرنج را بایدن با قاتل خواندن پوتین شروع کرد. سپس روسیه سفیر خود را عقب کشید بعد از آن بازی با موج احضار سفرا شلوغ شد. در اواسط بازی بایدن خواستار دیدار با پوتین شد که بوی شاخه زیتون را می‌داد و بعد دقیقا همه ‌چیز به همان نحو که شروع شده بود، تمام شد و بعد از زیتون امریکا سفیر روس به واشینگتن برگشت و جان سولیوان هم بدون هیچ شکی هم‌اکنون در پرواز مسکو است.

رفتارهای روسیه و امریکا در درازمدت فراموش می‌شود ولی درکوتاه‌مدت مانع از تکرار احضار دیپلمات‌ها خواهد شد و از ارزش این بازی خواهد کاست. تعلل امریکا در بازگرداندن آنچه در فصل احضار دیپلمات‌ها پیش آمد، نشان داد که وقتی بازی به بن‌بست می‌خورد برای حفظ منافع چگونه می‌توان تغییر جهت داد و مهره‌ها را کنار زد و در زاویه «پات» قرار گرفت. پایان بازی با تحقیر سیاسی سفرای اروپای شرقی و مجموعه کشورهای متحد امریکا در این بخش از نواحی اروپا تمام خواهد شد که دیپلمات‌های خود را بازی دادند. پوتین برنده اصلی بازی برگشت دیپلمات‌هاست.