«اعتمادآنلاین» بررسی میکند:
لبنان در پیچ هزارتوی توافق و اختلاف
اگر اتفاق خاصی نیفتد روز پنجشنبه میشل عون، رئیسجمهور لبنان، مذاکرات خود را در راستای مامور کردن شخصیتی برای نخستوزیری این کشور آغاز خواهد کرد.
اعتمادآنلاین| سیدعماد حسینی - اگر اتفاق خاصی نیفتد امروز (پنجشنبه) میشل عون، رئیسجمهور لبنان، مذاکرات خود را در راستای مامور کردن شخصیتی برای نخستوزیری این کشور آغاز خواهد کرد.
بله، بعد از حدود 2 ماه از وقوع درگیری و اعتراضات و کشوقوسهای فراوان، دست آخر همه از حریری ناامید شدند؛ یا به تعبیری صحیحتر، حریری همه را برای به دست گرفتن مجدد کابینه ناامید کرد.
پیش از هر چیز روشن است که نخستوزیر مستعفی لبنان نه تنها با اعضای حزب عون، به ویژه دامادش «جبران باسیل»، مشکل داشته بلکه با شخص عون، رئیسجمهور، نیز مساله پیدا کرده و این معضلی است که نمیتوان حداقل طی کوتاهمدت راهحلی برایش جست.
حریری با وجود پشتیبانیای که جریان 8 مارس به رهبری عون، حزبالله و... از او صورت دادند، با پافشاری بر استعفای خود عملاً امروز راهی را طی میکند که شاید چند سال پیش برای مقابله با حزبالله، با حمایت عربستان و چند کشور عربی و غربی، در پیش گرفته بود.
در مقابل، به اعتراف بسیاری از کارشناسان، کسانی که امروز در خیابانها معترض تلقی میشوند دیگر همان افرادی نیستند که روزهای اول در اعتراض به اعمال عوارض بر استفاده از واتساپ به خیابانها آمده بودند.
امروز در حالی کاخ بعبدا تکاپوی خود را برای تسلیم کلیدهای سرای دولتی (نخستوزیری) میآغازد که چهره صحنه معترضان و حتی خواست و شعارهای آنها نیز با آنچه در ابتدای این اعتراضات شاهد بودیم تفاوت زیادی پیدا کرده است.
وقتی به جای درخواست برای بهبود معیشت و مبارزه با فساد، شعارهای طایفهای و مذهبی سر داده شود به طور حتم جریان حقطلبانه مردم به سمت وسوی دیگری سوق یافته است.
آنچه امروز از شعارهای معترضان در خیابانهای بیروت، طرابلس و... دریافت میشود دیگر دغدغههای معیشتی مردم عادی نیست، که عقدهگشاییهای سیاسیای است که برخی از شخصیتهای سیاسی سوار بر موج اعتراضات و با هدایت آن رقم میزنند.
قدرتنماییهایی شبانه در خیابانهای بیروت و ضرب و شتم مخالفان نیز با آنچه از اعتراضات لبنانیها طی هفته اول مشاهده کردیم تفاوت بسیار زیادی پیدا کرده است.
گفته میشود امروز حریری، که در زمره شخصیتهای سیاسی جای میگیرد، با بهرهگیری از این جریان جدید، طایفهگرا و خشونتطلب در خیابانهای لبنان، در پی کسب امتیاز از رقبای سنتی خویش است و تفاوتی هم نمیکند که این رقبا هماکنون در کابینه دولت موقت در کنار او نشسته باشند یا حتی رسماً از او در مقابل موج اول اعتراضات حمایت کرده باشند یا خیر.
پس از پیدایش خلاء سیاسی، دستهایی به دنبال ایجاد خلاء امنیتی در لبنان هستند، خلئی که میتواند برای لبنان تبعاتی به مراتب بدتر از جنگ داخلی دهه 70 از قرن گذشته، در پی آورد.
دیدگاه تان را بنویسید