وزارتخانه‌ای که هیچ برنامه‌ای نداشت

رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی دولت سیزدهم از سمت خودش استعفا کرد و این استعفا با پذیرش ابراهیم رئیسی همراه بود. قاسمی در این مدتی که سکان مدیریتی وزارت راه و شهرسازی را در دست داشت عملا کار خاصی برای بخش مسکن کشور انجام نداد تا در رسانه ها و محافل سیاسی هم معروف شد به وزیری که نفت را به مسکن ترجیح می داد. 

به گزارش ایسنا، ایرج رهبر رییس انجمن انبوه‌سازان استان تهران درباره وضعیت مسکن در تهران صحبت‌های مهمی انجام داده است که در ادامه بخش‌هایی از آن را می خوانید.

*در هر وزارتخانه‌ای طبیعتا وقتی وزیری سر کار می‌آید از بدو ورود باید برنامه‌ی اجرایی طبق قوانین مصوب و تکلیفی که دولت بر عهده‌ی او گذاشته ارایه دهد. انتظار این است که از نظر کارشناسان نیز استفاده کند. اما متاسفانه در بیش از یک سال گذشته نه برنامه‌ی چندانی برای اجرای طرح جهش تولید و تامین مسکن در این وزارتخانه وجود داشت و نه از نظرات کارشناسی استفاده شد.

*وزارت راه و شهرسازی مدت‌ها طول کشید تا برنامه بدهد. بعد از تصویب قانون جهش تولید وتامین مسکن در مرداد ۱۴۰۰ با هدف ساخت سالیانه یک میلیون مسکن، مدت‌ها طول کشید تا وزارت راه و شهرسازی تیم مدیریتی خود را بشناسد.

*گفتند سالیانه یک میلیون خانه را نمی‌توانیم بسازیم و در چهار سال چهار میلیون واحد می‌سازیم. بعد از حدود یک سال اعلام کردند به مردم زمین می‌دهیم تا خودشان خانه‌های یک طبقه بسازند. در حالی که زمین کافی برای این ایده‌ی جدید وجود ندارد.

*وزیر راه و شهرسازی خیلی به استفاده از نیروهای خارجی در بخش مسکن اعتقاد داشت و می‌گفت باید از فعالان صنعت ساختمان در چین و ترکیه کمک بگیریم. در حالی که توان اجرایی در داخل کشور وجود دارد و فقط دولت باید از آنها حمایت و شرایط را تسهیل کند.

*مشخص بود که نمی‌توان روی آورده متقاضیان حساب کرد. سیستم بانکی هم عملا منابع چندانی به این طرح اختصاص  نداد. انبوه‌سازان در این شرایط اعلام کردند که حاضرند سرمایه و توان فنی خود را به اجرای پروژه نهضت ملی مسکن اختصاص دهند اما به پیشنهادات توجه نشد. این‌که در بدنه وزارتخانه مشاوره‌های اشتباه به مسئولان داده می‌شد یا مساله‌ی دیگری بود، ما اطلاع نداریم.

*طی حدود دو سال گذشته که طرح مسکن ملی شروع شده و بعد با نهضت ملی مسکن تلفیق شد به دلیل تعلل در اجرا، نهاده‌های ساختمانی دچار رشد قیمت شد.

*میلگرد از کیلویی ۴۰۰۰ تومان به ۲۰ هزار تومان رسید و سیمان نیز که پاکتی ۱۷ هزار تومان بود به بالای ۵۰ هزار تومان و اخیرا به حدود ۷۰ هزار تومان رسیده است.

*قرار بود تعاملی با وزارت صمت صورت گیرد تا قیمت مصالح ساختمانی با یک ثبات نسبی معقول همراه باشد. موضوع کارت مصالح ساختمانی به سازندگان یا خرید مستقیم از کارخانجات مطرح شد که هیچ‌کدام شکل اجرایی به خود نگرفت. در عوض، مصالح وارد بورس شد. ماهیت بورس، سودآوری است و در این فرآیند مصالح ساختمانی با افزایش قیمت مواجه می‌شود.

*کارخانه‌های تولید نهاده‌های ساختمانی انرژی ارزان قیمت دریافت می‌کنند و به همین دلیل باید مصالح را با قیمت معقولی به بخش ساخت و ساز بدهند. این انرژی که آنها استفاده می‌کنند برای همه مردم است و باید به تامین مسکن اقشار نیازمند کمک کنند.