«بل أحیاء عند ربهم یرزقون»؛ ۲۶ سال پس از مزار شریف، دیپلمات‌های شهید زنده‌اند اما عدالت همچنان در انتظار پاسخ است

علیرضا رجائی، سرکنسول وقت جمهوری اسلامی ایران در بامیان، افغانستان نوشت:

 به نام خداوند مهر و عدالت «وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» (آل عمران: ۱۶۹)

یادواره شهیدان مزار شریف: پرچمداران عزت و وفاداری

۱. سوگند به خون شهیدان

در مرداد ۱۳۷۷، ۸ دیپلمات جمهوری اسلامی ایران، در کنسولگری مزار شریف، نه در پناه دیوارهای سنگی، بلکه در سایه ایمان، غیرت ایرانی و وفاداری به پرچم وطن، به دست طالبان به شهادت رسیدند.

امروز نیز، پس از سال‌ها، همچنان بانگ «أَشْهَدُ أَنَّکَ حَیٌّ عِندَ رَبِّکَ تُرْزَق» از مزار شریف به گوش می‌رسد. این ندا، نه فقط سوگ، بلکه میثاقی زنده با خون پاک آنان است.

۲. توقعات ملت از مسئولان

ملت، ۲۶ سال پس از آن فاجعه، همچنان در انتظار پاسخ روشن و اقدام مسئولانه است:

شفافیت:

«قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ» (کهف: ۲۹)

چرا هنوز ابعاد این جنایت، در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است؟

پیگرد عاملان:

«وَلا تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ» (نور: ۲)

چرا مسببان و آمران این جنایت، به دست عدالت سپرده نشده‌اند؟

تکریم و یادآوری:

«وَلا تُضَیِّعُوا أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ» (هود: ۱۱۵)

چرا هنوز روزی رسمی و شایسته به عنوان روز دیپلماسی شهید در تقویم ما ثبت نشده است؟

---

۳. پرسش‌های بی‌پاسخ

آیا آیه «وَلا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ» (انعام: ۱۵۱) برای کشندگان فرزندان این ملت تلاوت نشده است؟

آیا کلام خداوند که می‌فرماید: «وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ» (نحل: ۱۲۶) در سیاست خارجی ما جایی ندارد؟

و آیا این خاموشی طولانی، در شأن کشوری است که به خون شهیدانش قداست می‌بخشد؟

---

۴. آرمان‌های جاودانه شهیدان

دیپلمات‌های شهید ما، نه فقط قربانیان یک توطئه، بلکه حاملان آرمان‌های الهی و انسانی بودند:

عدالت:

«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ» (نحل: ۹۰)

صبر و استقامت:

«وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ» (هود: ۱۱۵)

عزت و پایداری ملی:

«وَلا تَهِنُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ» (آل‌عمران: ۱۳۹)

---

۵. پایان سخن؛ آغاز مسئولیت

ما به روان آن شهیدان والا مقام درود می‌فرستیم، با یاد آیه شریفه:

«إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» (بقره: ۱۵۶)

و سوگند می‌خوریم که راه‌شان را ادامه دهیم. این سوگند، نه تنها کلامی در طاقچه یادها، بلکه عهدی است بر دوش تک‌تک ما.