فقط یک قدم تا پوشش همگانی بیمه درمان باقی‌ مانده‌است

اعتمادآنلاین| ‌ در متن یادداشت دکتر فاطمه شهریور آمده است: «میان مردم می­‌رویم و از آنان می‌پرسیم آیا می‌دانند پوشش همگانی بیمه چیست؟ اکثرا با بیمه کار و بازنشستگی اشتباه می‌گیرند؛ می‌گوییم منظورمان بیمه درمان است؛ خیلی‌ها بیمه تامین اجتماعی یا بیمه سلامت دارند اما برخی هم آهی می‌کشند و می‌گویند در آرزوی بیمه درمانی هستند...

به آنها می‌گوییم می‌توانید شما هم بیمه درمان داشته باشید؟ متعجب می‌پرسند چطور؟ می‌گوییم با در دست داشتن اسناد هویتی و مراجعه به دفاتر پیشخوان دولت...

خبر خوب این روزها برای مردم تصویب آیین نامه بیمه اجباری پایه سلامت توسط هیات دولت در شهریور 98 بود که گامی مهم در جهت پوشش همگانی بیمه درمانی است.

و اما پوشش همگانی بیمه چیست؟ پوشش همگانی سلامت به این معنا که تمامی افراد و جوامع بتوانند از خدمات سلامت با کیفیت در حوزه‌های پیشگری، درمان، توانبخشی وطب تسکینی مورد نیاز خود بدون دغدغه مالی استفاده کنند؛ در سال‌های اخیر مورد توجه نظام‌های سلامت و سازمان جهانی بهداشت بوده است؛ به طوری که حتی شعار روز جهانی بهداشت در سال 2019 Universal health coverage : everone ,everywhere انتخاب شده است.

در کشور ما نیز از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی بر استفاده از این خدمات تاکید شده و بر اساس اصول سوم و بیست و نهم و چهل و سوم قانون اساسی، دولت موظف به تامین این حق همگانی برای تمام آحاد جامعه است.

طبق قانون بیمه همگانی مصوب سال 1373 دولت باید طی پنج سال تمام افراد جامعه را با اولویت نیازمندان وروستاییان تحت پوشش بیمه قرار داده باشد؛ لکن از سال 78 تا کنون این حق برای جمعیتی از کشور ما که حداقل نیمی از آنها را دهک‌های پایین جامعه تشکیل می‌دهند، تامین نشده است؛ یعنی جمعیتی که از سال 73 قانون آنها را در اولویت قرار داده است اکنون در ته صف هستند و بی‌بهره از پوشش همگانی سلامت.

همچنین مجددا طی برنامه‌های پنجم وششم توسعه در دهه 90 و سیاست‌های کلی سلامت ابلاغی از جانب مقام معظم رهبری در سال 93، بر همگانی ساختن بیمه پایه درمان برای آحاد جامعه تاکید شده است تا آنجا که بیمار جز رنج بیماری، دغدغه و رنج دیگری نداشته باشد و حتی برنامه‌های توسعه پا را از این هم فراتر گذاشته است و پرداخت حق بیمه افراد نیازمند را بر عهده دولت گذارده است.

در همین راستا در سال‌های اخیر گام‌هایی در جهت ارتقای سطح پوشش سلامت مردم برداشته شده است؛ از جمله در سال 93 حدود 11میلیون نفر از جامعه تحت پوشش بیمه همگانی رایگان قرار گرفتند و طبق آمارها از پوشش 83.6% به عدد 93% در سال 98 رسیده ایم. هر چند در این میان به علت نبود زیرساخت‌ها و پایگاه برخط بیمه شدگان و عدم هماهنگی بین بیمه‌های پایه درمان در حال حاضر بیش از 4میلیون نفر بیشتر از یک دفترچه بیمه دارند که این مسئله بی‌شک سبب هدررفت منابع می‌شود.

روی دیگر سکه این آمار 93درصدی پوشش بیمه درمان و خطای عملکردی که اتفاق افتاده، آن دسته از هموطنانی هستند که فاقد هر گونه پوشش بیمه‌ای و چتر حمایتی در مقابل ساده‌ترین بیماری‌ها هستند؛ یعنی شش میلیون نفر از مردم؛ که اگر به این آمار افراد فاقد اسناد هویتی را هم اضافه کنیم، به عدد بزرگ‌تری می‌رسیم.

با یک حساب و کتاب ساده اگر هرکدام از این افرادی که تحت پوشش بیمه نیستند برای یک " درد شکم " که منجر به تشخیص خاصی هم نشود، مجبور به مراجعه به اورژانس یکی از مراکز دولتی شوند، هزینه ای بین 120 تا 200هزار تومان باید پرداخت کنند که این عدد وقتی معنا پیدا می‌کند که در مقابل حقوق یک کارگر که یک میلیون و876هزار تومان است، قرار گیرد.

حال این اعداد وآمار وقتی جالب توجه می‌شود که بدانیم از سال 95 ذیل برنامه‌های سازمان بیمه سلامت ردیف بودجه‌ای تحت عنوان "برنامه پوشش بیمه پایه سلامت ایرانیان فاقد بیمه پایه" تعریف شده است که در سال 96 با رشد بیش از 3برابری به بیش از30هزار میلیارد ریال رسیده است و با توجه به حق سرانه بیمه خدمات درمانی در سال 96 با این بودجه دولت قادر به بیمه بیش از 6 میلیون نفر بوده است؛ در حالیکه طبق سالنامه آماری کشور در سال 96 نسبت به سال 95 تنها رشد 3میلیونی در تعداد تحت پوشش سازمان بیمه سلامت داشته است.

این بودجه طی سنوات بعد هم در نظر گرفته شده و در بودجه امسال هم 38هزار و823 میلیارد ریال برای این منظور لحاظ شده است. حال سوال اینجاست که این ردیف بودجه در این چند ساله صرف چه مواردی شده است که از سال 96 تا کنون تعداد بیمه شدگان تحت سازمان بیمه سلامت تغییری نداشته است؛ به طوری که طبق آخرین اعلام مدیرعامل بیمه سلامت تعداد بیمه شدگان این سازمان حدود 40 میلیون نفر هستند. از طرفی هم هنوز حدود شش میلیون نفر از مردم در بلاتکلیفی بیمه پایه سلامت قرا دارند؟ آیا این منابع به پای بدهی‌های روزافزون سازمان بیمه سلامت خرج شده است؟ سازمانی که به گفته مدیرعاملش عملا یک سازمان بدهکار و ورشکسته است.

این روزها تصویب آیین نامه بیمه اجباری پایه سلامت توسط هیات دولت گامی مهم در جهت مصرف این بودجه در راستای بیمه کردن ایرانیان فاقد بیمه پایه است و البته با توجه به تجربه سالیان گذشته، لازم است ساز و کاری با برنامه‌ریزی، نظارت و هماهنگی بین بخشی و اطلاع رسانی کافی و دقیق برای جلوگیری از هدر رفت منابع تعبیه شود.»

منبع: ایسنا