رونالدو چطور متعلق به عربستان شد؟
«من متعلق به عربستانم»؛ جمله‌ای که رونالدو پس از امضای قرارداد با النصر به زبان آورد بیش از آنکه نمادی از تعلق خاطر باشد، سند یک معامله عظیم مالی است.
در دنیای پر تب و تاب فوتبال، جایی که اعداد و ارقام گاهی بیش از خود بازی حرف می‌زنند، خبری مبهوت‌کننده منتشر شد: کریستیانو رونالدو، فوق‌ستاره پرتغالی قرارداد خود با باشگاه النصر عربستان را تمدید کرد.
به گزارش روزنامه اعتماد، این تمدید قرارداد که گفته می‌شود او را تا سن ۴۲ سالگی در قلب خاورمیانه نگاه خواهد داشت، نه از نظر مدت زمان بلکه از حیث مبلغ بی‌سابقه است؛ قراردادی دوساله به ارزش باورنکردنی ۴۰۰ میلیون دلار پایه که می‌تواند بیشتر هم شود، آن هم با یک بازیکن ۴۰ ساله! این رقم نجومی، رونالدو را به پردرآمدترین ورزشکار تاریخ تبدیل می‌کند و معنای جدیدی به مفهوم «دستمزد» می‌بخشد.
با یک حساب سرانگشتی، دستمزد روزانه او در النصر بدون احتساب قراردادهای تبلیغاتی و آپشن‌های متعدد، به رقمی معادل ۷۰ میلیارد تومان می‌رسد. این عدد، نه تنها برای یک بازیکن فوتبال، بلکه برای هر فردی در هر جایگاه شغلی در جهان، غیرقابل تصور است. علاوه بر این، النصر برای حفظ رضایت و آسایش ستاره خود، امکانات لوکسی ازجمله یک عمارت مجلل با محافظان شخصی، آشپز مخصوص و خدماتی در سطح جهانی را فراهم کرده است؛ شرایطی که هر فردی را ترغیب می‌کند تا در «بهشت طلایی» النصر اقامت گزیند.
جمله‌ای که بلافاصله پس از اعلام این تمدید قرارداد، از زبان خود رونالدو شنیده شد، بیش از هر چیز دیگری بحث‌برانگیز بود: «پرتغالی‌ام اما به عربستان تعلق دارم!» این جمله، که به سرعت در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها دست به دست شد، در نگاه اول می‌تواند نشانه‌ای از دلبستگی و تعهد عمیق یک ستاره جهانی به کشور و باشگاه جدیدش باشد. اما آیا این جملات، بازتابی از یک پیوند عمیق و واقعی است یا صرفا بخشی از یک نمایش بزرگ‌تر است که در آن، پول حرف اول و آخر را می‌زند؟
واقعیت امر این است که برای هر فردی در جهان، فراهم شدن چنین شرایط مالی و رفاهی، فارغ از ملیت و پیشینه ممکن است او را وادار کند تا دقیقا جملاتی مشابه رونالدو را بر زبان آورد. این حرف‌ها، بیش از آنکه بیانگر یک حس واقعی تعلق خاطر باشند، جنبه‌ای پوپولیستی و تجاری دارند. عربستان سعودی، در تلاش است تا با سرمایه‌گذاری‌های عظیم در ورزش، به خصوص فوتبال، چهره‌ای متفاوت از خود به نمایش بگذارد و رونالدو، نماد و پرچمدار این پروژه بزرگ است. او نه تنها یک بازیکن، بلکه یک ابزار قدرتمند برای بازاریابی و «ورزش‌شویی» است.
با این حال، نگاهی واقع‌بینانه به آینده نشان می‌دهد که پس از پایان این قرارداد دوساله و در سن ۴۲ سالگی، احتمالا رونالدو دیگر چنین اظهاراتی در مورد عربستان بر زبان بیاورد مگر اینکه قرارداد جدیدی در کار باشد. میراث او در فوتبال اروپا، با تمامی افتخارات و رکوردهایش، بسیار فراتر از دوران حضورش در لیگ عربستان خواهد بود. این قرارداد، شاید اوج دوران حرفه‌ای یک بازیکن بزرگ از نظر مالی باشد اما از نظر ورزشی، شاید به معنای خداحافظی پایانی با رقابت در بالاترین سطح باشد. «من متعلق به عربستانم»؛ جمله‌ای که در پس پرده قرارداد ۴۰۰ میلیون دلاری بیش از آنکه نمادی از تعلق خاطر باشد، سند یک معامله عظیم مالی است.
دیدگاه تان را بنویسید