شجاع خلیل‌زاده؛ نقطه ضعف نمادین تیم ملی
قلعه‌نویی و کادرفنی اش باید پاسخ بدهند چرا همچنان بازیکنی که در سال جام جهانی تقریبا 38 ساله خواهد بود و همین امروز به وضوح دچار ضعف بدنی و عملکردی است باید در همه بازی ها فیکس بازی کند؟
روزنامه اعتماد نوشت: دو صحنه نمادین در بازی ایران مقابل قطر وجود دارد که نشان می‌دهد چرا باید در دعوت از شجاع خلیل‌زاده به تیم ملی بازنگری صورت بگیرد؟
گل اول قطر چطور به ثمر رسید؟ روی یک،دوی پدرو میگوئل بازیکن تیم ملی قطر با شجاع خلیل‌زاده! مدافع به اصطلاح باتجربه تیم ملی هنگام دفع پاس پدرو میگوئل آن را دوباره انداخت جلوی پای خودش و او هم دروازه ایران را روی واکنش ضعیف بیرانوند باز کرد. دقایقی بعد شجاع خلیل‌زاده روی یک استارت سریع اکرم عفیف چند متر از او جا ماند و ما خوش‌شانس بودیم که پاس توی در کاپیتانی عنابی‌ها به معز علی نرسید. این صحنه یادآور جاماندن شجاع مقابل عفیف در جام ملت‌های آسیا بود که به اخراج این بازیکن و ده نفره شدن تیم ملی منجر شد.
مهم نیست که امیر قلعه‌نویی به شجاع خلیل‌زاده اعتقاد دارد (حالا یا به خاطر ماتریس انتزاعی الهویی یا به خاطر دفاع رسانه‌ای این بازیکن از کادرفنی)، همچنین مهم نیست که خود این بازیکن می‌گوید آمادگی بدنی بالایی دارم و چنین می‌کنم و چنان! آنچه برای تیم ملی ما اهمیت دارد عملکرد این بازیکن در زمین مسابقه است. آنچه ما را نگران می‌کند جا ماندن‌های مداوم او روی سرعت بازیکنان تیم ملی قطر و کره‌شمالی و قرقیزستان و ازبکستان است.
هواداران تیم ملی حق دارند بپرسند اگر این مدافع مسن در یک کورس چند متر از بازیکنی خاورمیانه‌ای مثل اکرم عفیف عقب می‌افتد چه شرایطی مقابل یامال و امباپه خواهد داشت؟ وقتی معز علی می‌تواند او را دور بزند و پدرو میگوئل از او سوتی می‌گیرد وای به روزی که او برابر ستاره‌های اروپایی و امریکای جنوبی قرار بگیرد.
ما علاقه‌ای نداریم وارد مباحثی که مهدی ترابی هنگام رد دعوت به تیم ملی بیان کرد، شویم. همچنین نمی‌خواهیم شائبه‌هایی که خضریان، نماینده مجلس در مورد نحوه دعوت بازیکنان به تیم ملی به زبان آورد را تکرار کنیم. اما با توجه به کیفیت فنی شجاع خلیل‌زاده در وهله اول دعوت از او بسیار تعجب‌برانگیز به نظر می‌رسد و در ثانی فیکس بازی کردنش!
امیر قلعه‌نویی و کادرفنی‌اش باید پاسخ بدهند آیا یک جوان تازه‌نفس عملکردی ضعیف‌تر از این می‌توانست داشته باشد؟ اگر پاسخ خیر است که قطعا باید خیر باشد چرا همچنان بازیکنی که در سال جام جهانی تقریبا 38 ساله خواهد بود و همین امروز به وضوح دچار ضعف بدنی و عملکردی است باید در همه بازی‌ها فیکس بازی کند؟ خود قلعه‌نویی بهتر از هر کسی می‌داند این شکست مقابل قطر و سقوط دو پله‌ای تیم ملی در رنکینگ جهانی ممکن است چه معنایی داشته باشد. کمترینش از دست دادن فرصت حضور در سید دوی جام جهانی است. در چنین شرایطی عجیب است اگر نداند با این وضعیت خط دفاع و چنین مدافعینی چه چیزی در جام جهانی انتظارش را خواهد کشید.
دیدگاه تان را بنویسید