آرنولد از آنفیلد به مادرید می رود؛ اما به چه قیمتی؟

این مدافع کناری همه کار برای باشگاه دوران کودکی‌اش انجام داد و اکنون به موقعیت جدیدی نقل مکان خواهد کرد. جایی که در آن بیشتر از گذشته زیر ذره‌بین خواهد بود.

به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، ترنت الکساندر-آرنولد پیش از آنکه هفته پیش قهرمانی شماره 20 تیمشان مسجل شود و مورد تحسین و تمجید هواداران لیورپول قرار گیرد، به سمت مدیران باشگاه رفت. آغوش گرمی برای ستاره لیورپول وجود داشت؛ بین مایکل ادواردز، مدیر اجرایی فوتبال در گروه ورزشی فنوی و ریچارد هیوز، مردی که مذاکرات قرارداد با برادر و مدیر برنامه الکساندر-آرنولد را به عنوان مدیر ورزشی جدید باشگاه در تابستان گذشته آغاز کرد و از آن زمان تاکنون چیزی جز نبردی شکست‌خورده عایدش نشده است.

همه آنها می‌دانستند که این پایان کار است، اما آشکارا هیچ احساس سختی وجود نداشت. لیورپول احساس می‌کند که تمام تلاش خود را برای متقاعد کردن الکساندر-آرنولد برای ماندن انجام داده است. آنها قرارداد جدیدی ارایه دادند که منعکس‌کننده جایگاه او به عنوان بهترین مدافع کناری لیگ برتر و یکی از بهترین‌ها در جهان بود. آنها نه تنها تصویری از موفقیت را ارایه دادند، بلکه تیم آرنه اسلات آن را به ثمر رساند. اما آنها نتوانستند تجربه جدیدی را به بازیکنی ارایه دهند که هدف اعلام شده‌اش کسب توپ طلاست و گفته می‌خواهد «میراث بزرگ‌ترین مدافع راست تاریخ فوتبال را داشته باشد. من باید به ستاره‌ها برسم».

کاملا درست است، باختن الکساندر-آرنولد به مغرورهای مادریدی دردناک خواهد بود؛ نه تنها از نظر فوتبالی. حس اینکه لیورپول به عنوان یک مقصد باید در نظر گرفته شود و نه یک پله برای صعود خدشه‌دار شده. حتی با وجود اینکه محمد صلاح و ویرجیل فن دایک تایید کرده‌اند که هیچ جایی بهتر از لیورپول برای پیشرفت آنها وجود ندارد و لیورپول مقصد نهایی است.

تیم قهرمان لیگ برتر یک دارایی منحصربه‌فرد و بومی را به رایگان از دست می‌دهد. این تقریبا به همان اندازه که هواداران ناراحتند باشگاه را آزار خواهد داد. باشگاهی که به‌طور قابل درکی نمی‌تواند با تمایل یکی از اعضای خود برای ترک کشتی هر آن که خودش بخواهد، چه رسد به پس از قهرمانی رکوردشکن باشگاه در لیگ، کنار بیاید. اگر جشن قهرمانی در آنفیلد در روزی که قهرمانی مقابل تاتنهام قطعی شد، نمی‌توانست نظر مدافع را تغییر دهد - و او تصمیم خود برای جدایی را در اواخر ماه مارس به اسلات اطلاع داده بود - پس دیگر هیچ چیز نمی‌توانست.

الکساندر-آرنولد نه فصل است که در تیم اصلی لیورپول بازی می‌کند. آشنایی با او به مدت طولانی‌تری برمی‌گردد. استیون جرارد در زندگینامه خود در سال ۲۰۱۵، او را به عنوان «شانس فوق‌العاده‌ای برای تبدیل شدن به یک بازیکن حرفه‌ای برتر» معرفی کرد. او در آن زمان ترنت آرنولد بود و با بازی به عنوان هافبک دفاعی در تیم زیر ۱۶ سال تحت مربیگری جرارد، توجه او را جلب کرده بود. اسطوره لیورپول نوشت: «او کاملا قدبلند است، اما هیکل زیبایی دارد و به نظر می‌رسد تمام ویژگی‌های مورد نیاز شما را دارد. او در حال حاضر هنوز به اندازه کافی قوی نیست، اما این اتفاق خواهد افتاد.»

این مدافع کناری در نزدیکی زمین تمرین سابق لیورپول، ملوود، در وست دربی بزرگ شد و می‌خواست دستاوردهای جرارد را با پیراهن قرمز تکرار کند. او از نظر جام‌های قهرمانی از آنها پیشی گرفته است، اما برخلاف قهرمان دوران کودکی‌اش، توانست در اوج دوران حرفه‌ای خود، ارتباطش را با شهر و باشگاه قطع کند. جرارد بیشتر یک بازیکن لیورپولی خانگی بود.

تصور اینکه الکساندر-آرنولد بخواهد چالشی جدید، فرهنگی جدید، زبانی جدید را بپذیرد و در کنار دوست خوبش جود بلینگهام، با سبک زندگی سلبریتی‌ها در رئال مادرید هماهنگ شود، دشوار نیست. دید وسیع و پاس گل‌های درجه یک الکساندر-آرنولد، برنابئو را زینت خواهد بخشید، اما برای نسلی از هواداران مادرید که به عملکرد دفاعی برتر دنی کارواخال عادت کرده‌اند، تفاوت ممکن است قابل توجه باشد.

در بحبوحه اتهامات خشمگین خیانت توسط هواداران به آرنولد، شایان ذکر است که این بازیکن 20 سال در لیورپول بوده و به عنوان یک کودک شش ساله آینده‌دار به آکادمی باشگاه پیوسته است. او در حال حاضر یک عمر خدمت به لیورپول در دوران فوتبالش، همراه با خاطرات و مدال‌ها، ارایه داده است. مردی بسیار باهوش با علایق متنوع از شطرنج گرفته تا مد و فرمول یک (او سرمایه‌گذار تیم اتومبیل‌رانی آلپاین است) . این مدافع کنجکاوی طبیعی خواهد داشت تا ببیند فوتبال چه چیزهای دیگری برای ارایه دارد.

جدایی او به مسائلی مهم‌تر از قرارداد پرسود بعد از پیوستن به رئال به عنوان بازیکن آزاد مربوط می‌شود. با این حال، الکساندر-آرنولد می‌داند که جدایی او چه پیامی برای هواداران دیگر لیورپول ارسال خواهد کرد. این جدایی برای هواداران به نوعی یک منفک شدن به حساب می‌آید نه یک جدایی. ظهور او در مرکز خیزش مجدد لیورپول تحت هدایت یورگن کلوپ بود. او اولین بازی کامل خود در لیگ برتر را مقابل منچستر یونایتد در اولدترافورد انجام داد که اولین نمونه از نمونه‌های فراوان اعتماد کلوپ به بازیکنان آینده‌دار آکادمی باشگاه و ایجاد مسیری برای آنها بود. اولین گل او در رده بزرگسالان، یک ضربه آزاد عالی بود که لیورپول را در مسیر پیروزی مقابل هوفنهایم در پلی‌آف لیگ قهرمانان اروپا در آگوست ۲۰۱۷ قرار داد. در همان بازی رفت بود که او با یک پاس بلند مورب که منجر به گل هوفنهایم شد، غافلگیر شد. لغزش‌های گاه به گاه آرنولد و عدم تمرکز صد درصدی او چیزی بود که اسلات در تمام فصل با آن چالش داشت.

آن پیروزی مقابل هوفنهایم، تیم کلوپ را در مسیر فینال لیگ قهرمانان اروپا در کی‌یف در سال ۲۰۱۸ قرار داد، زمانی که الکساندر-آرنولد جوان‌ترین بازیکن لیورپول شد که در این بازی دیدنی از ابتدا به میدان رفت. یک‌سال بعد، او جوان‌ترین بازیکنی شد که دو فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا را از ابتدا به میدان رفته است. در رقابتی که لیورپول موفق به کسب عنوان قهرمانی اروپا شد.

در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۹، عدد ۱۲ رکورد پاس گل توسط یک مدافع در لیگ برتر بود که آرنولد آن را با 13 پاس گل شکست و در فصل ۲۰۲۱-۲۰۲۲ نیز دوازده پاس گل دیگر در لیگ ثبت کرد. آن فصل، او به رکورد ۱۹ پاس گل رسید که بهترین رکورد دوران حرفه‌ای او بود. در آن فصل، لیورپول ۶۳ بازی حماسی انجام داد و الکساندر-آرنولد همچنان به بازتعریف معنای یک مدافع کناری ادامه داد. این مدافع در ۲۳ سالگی، تمام رقابت‌هایی را که با لیورپول در آنها شرکت کرده بود، برده بود - لیگ قهرمانان اروپا، لیگ برتر، جام حذفی، جام اتحادیه، جام باشگاه‌های جهان، سوپرجام یوفا و کامیونیتی شیلد. از آن زمان، یک لیگ برتر و جام اتحادیه دیگر نیز به این مجموعه اضافه شده است. این اتفاق برای مدافعی که نمی‌تواند دفاع کند، بی‌نظیر است. رزومه درخشان او همچنین تمایل او به امتحان چیزهای جدید را توضیح می‌دهد.

صلاح دریافت‌کننده لحظات بی‌شماری از نبوغ غریزی الکساندر-آرنولد بوده است. ارتباط و حرکت آنها از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر تیم لیورپول تحت هدایت کلوپ و اسلات بوده است و سنگ محک سختی را برای کانر بردلی یا هر کسی که جانشین این مدافع راست شود، تعیین می‌کند. در میان بسیاری از خاطرات برجسته دیگر الکساندر-آرنولد، عملکرد او در بازی مقابل لستر به یاد مانده است. درست چند روز پس از بازگشت پیروزمندانه لیورپول از جام باشگاه‌های جهان در قطر. در داخل اردوی قرمزها، تردیدهایی در مورد چگونگی تاثیر سفر و دمای هوا بر ریکاوری سریع تیم وجود داشت. آنها از هوای گرم قطر به انگلیس سرد برگشته بودند و باید به بازی‌های داخلی باکسینگ دی پا می‌گذاشتند. رسیدن به اوج جدید در پیروزی ۴-۰ لیورپول مقابل لستر جایی که الکساندر-آرنولد روی هر چهار گل نقش داشت، لحظه‌ای تعیین‌کننده در تلاش لیورپول برای پایان دادن به انتظار ۳۰ ساله خود برای کسب عنوان قهرمانی شماره ۱۹ بود.

الکساندر-آرنولد کاپیتان باشگاه محبوب دوران کودکی خود بوده و به آرزوی دیرینه خود جامه عمل پوشانده است. او در نقش ترکیبی مدافع کناری/هافبک زیر نظر کلوپ، مردی که او را در جولای ۲۰۲۳ به عنوان کاپیتان دوم لیورپول منصوب کرد، شکوفا شد. او تمام تلاش خود را کرده و همه کارها را انجام داده است. هنوز یک جام قهرمانی و رژه قهرمانی لیگ برتر در راه است. جالب خواهد بود که بشنویم نقش الکساندر-آرنولد در جشن‌های پس از دیدار کریستال پالاس با آنفیلد در ۲۵ مه چگونه توسط هواداران دریافت می‌شود یا اینکه آنفیلد چگونه به جدایی او از باشگاه در دیدار لیورپول مقابل آرسنال در روز یکشنبه واکنش نشان می‌دهد. چند هفته ناخوشایند در انتظار است، اما لیورپول مانند همیشه به راه خود ادامه خواهد داد.