جشن برای بازسازی ۳۰ درصدی استادیوم آزادی؟ پس آن همه سر و صدا چه بود؟
در حالی که چندی پیش مراسمی تحت عنوان «افتتاح استادیوم آزادی پس از بازسازی» برگزار شد، گفته می شود هنوز 70 درصد از پروژه باقی مانده است!
خبر رسید که یکی از مسوولان شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی اعلام کرده است که بازسازی استادیوم بزرگ آزادی تنها حدود ۳۰درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
به گزارش روزنامه اعتماد، این خبر، در نگاه اول شاید صرفا یک گزارش پیشرفت کار به نظر برسد اما وقتی در کنار اقدامات و اطلاع‌رسانی‌های ماه‌های اخیر قرار می‌گیرد سوالات جدی و ابهاماتی بزرگ را در ذهن افکار عمومی ایجاد می‌کند. این خبر درحالی منتشر می‌شود که پیش از این شاهد برگزاری مراسم‌ها و بازدیدهای رسمی و حتی برگزاری یک بازی دوستانه با حضور پیشکسوتان در همین استادیوم تحت عنوان «مراسم افتتاح» بودیم. همچنین تصاویری منتشر شد و صحبت‌هایی درباره «آماده شدن» بخش‌هایی از ورزشگاه و «بازگشت» به آزادی صورت گرفت و به نظر می‌رسید که بخش قابل‌توجهی از کار انجام شده و استادیوم در حال آماده‌سازی برای میزبانی مجدد از مسابقات رسمی است.
حالا سوال این است که آن همه سر و صدا و آن همه مانور خبری، برای چه بود؟ اگر واقعا تنها ۳۰درصد از پروژه عظیم بازسازی استادیوم ملی آزادی به پایان رسیده است، برگزاری آن مراسم‌ها و آن بازی دوستانه چه معنایی داشت؟ آیا هدف از این اقدامات، القای حس پایان کار موفقیت در بازسازی و رفع مشکلات بود؟ آیا این نوع اطلاع‌رسانی، تلاشی برای نمایش پیشرفت بیش از حد واقعی پروژه به نظر نمی‌رسد؟ وقتی می‌دانیم که هنوز ۷۰درصد کار باقی مانده است، جشن گرفتن برای ۳۰درصد آن هم با آن حجم از تبلیغات واقعا عجیب است! مساله دیگر زمان‌بندی اعلام شده برای اتمام پروژه است. مسوول مربوطه گفته است که ۷۰درصد باقی‌مانده تا سال آینده تکمیل خواهد شد. «اواسط سال آینده» یک بازه زمانی نسبتا طولانی است که بسته به زمان اعلام خبر می‌تواند از یک سال تا بیشتر متغیر باشد.
سوال اصلی اینجاست: مگر بازسازی یک ورزشگاه بزرگ و ملی چقدر زمان می‌برد؟ پروژه‌ای که چندین ماه است آغاز شده و حالا اعلام می‌شود که تنها ۳۰درصد آن انجام شده و ۷۰درصد دیگر حداقل تا سال آینده طول می‌کشد چه سرنوشتی خواهد داشت؟ آیا برنامه‌ریزی دقیقی برای این پروژه وجود داشته است؟ آیا منابع مالی و اجرایی لازم به‌موقع تامین شده‌اند؟ چطور می‌شود که در کشورهای دیگر در عرض یک سال استادیوم از صفر ساخته می‌شود اما اینجا بازسازی چند سال زمان می‌برد؟
این زمان‌بندی طولانی و پیشرفت کند در کنار اطلاع‌رسانی‌های متناقض (از جشن و بازی دوستانه در استادیوم به ظاهر آماده تا اعلام پیشرفت ۳۰درصدی) باعث نگرانی و بی‌اعتمادی می‌شود. هواداران فوتبال، تیم‌های ورزشی و حتی مسوولان برگزاری مسابقات، نیازمند شفافیت و برنامه‌ریزی دقیق هستند. مشخص نبودن زمان دقیق اتمام بازسازی، برنامه‌ریزی برای مسابقات آینده را دشوار می‌کند و بلاتکلیفی را افزایش می‌دهد. درنهایت، این سوال مطرح می‌شود که چرا باید برای پروژه‌ای که هنوز بخش اعظم آن باقی مانده این‌گونه اطلاع‌رسانی شود و حتی مراسم‌هایی در آن برگزار گردد که القاگر پایان کار یا پیشرفت چشمگیر است؟ آیا بهتر نبود با شفافیت بیشتری با مردم و اهالی ورزش صحبت می‌شد و زمان‌بندی واقع‌بینانه‌تری ارایه می‌گردید؟ استادیوم آزادی نماد ورزش ایران است و بازسازی آن یک مطالبه ملی. اما این مطالبه ملی نیازمند مدیریت پروژه قوی، شفافیت در اطلاع‌رسانی و پرهیز از اقدامات نمایشی است که می‌تواند اعتماد عمومی را خدشه‌دار کند. امید است که ۷۰درصد باقی‌مانده با سرعت و کیفیت لازم تکمیل شود و شاهد بازگشت واقعی و پایدار به خانه فوتبال ایران باشیم نه صرفا بازدیدهای نمایشی از 30درصد آماده شده!
دیدگاه تان را بنویسید