سوال روزنامه اصلاحطلب از کاظم صدیقی؛ ترک مخاصمه خوب است اما فقط برای همسایه؟
روزنامه شرق به کنایه پرسیده است: ترک مخاصمه خوب است اما برای همسایه؟

روزنامه شرق به کنایه پرسیده است: ترک مخاصمه خوب است اما برای همسایه؟
به گزارش شرق، وقتی جناب کاظم صدیقی، امامجمعه محترم موقت تهران، در نماز جمعه میگویند «کسانی که دم از سازش با آمریکا میزنند و به تجارب گذشته و خون شهدا لگد میزنند، بدانند مردم ما خون و جوان دادهاند و عهد کردهاند تا ظهور امام زمان(عج) مقاومت کرده و از پا ننشینند»، منظورشان چیست؟ یعنی در عین حالی که حزبالله لبنان و حماس بهعنوان زیرمجموعه جبهه مقاومت، توانستند دشمن خونخوار را پای میز مذاکره بیاورند و ناچارش کنند که آتشبس را بپذیرد، کار خوبی کردند ولی ما اگر همین کاری را که تحسین میکنیم انجام دهیم، آنوقت کارمان خطاست؟ یعنی یک بام و دو هوا کنیم؟
این روزنامه افزوده است: یعنی میشود بازوهای مقاومت برای فروکشکردن از تعارض تلاش کنند و آنوقت رأس این جبهه بگوید نخیر، مناقشه ما ابدی است؟ این تعارض را چگونه باید برای خود توضیح دهیم؟ در ضمن اگر آن جریان خونخوار به همین استناد کند که چون رأس این جبهه به دنبال شروع دوباره مناقشه است و بعد آتشبس را زیر پا بگذارد که آی جهان، اینکه حزبالله لبنان و حماس از آتشبس میگویند دروغ است، چون رأس این جبهه دنبال جنگ است، آنوقت چه باید بکنیم؟ بگوییم نخیر اینطور نیست؟
شرق نوشته است: یا اینکه ماجرا را طور دیگری باید دید و بگوییم «ترک مخاصمه خوب است، اما برای همسایه»؟ واقعیت این است که ما یکجورهایی باید این دوگانگی را بالاخره برای خودمان حل کنیم. مثلا اگر میگوییم غزه با رسیدن به آتشبس و قرارگرفتن در مسیری بالاتر، پیروز شد، خودمان هم باید به دنبال همین نوع پیروزی باشیم، ولی اگر مانند امامجمعه موقت تهران معتقدیم «کسانی که دم از سازش با آمریکا میزنند، به تجارب گذشته و خون شهدا لگد میزنند»، آنوقت حتما باید با آتشبس در لبنان و غزه نیز مخالفت کنیم، آما آیا چنین میکنیم؟
دیدگاه تان را بنویسید