قهرمان دوومیدانی زنان آسیا در گفت‌وگو با «اعتماد»:
علی دایی به من گفت از موفقیت دخترها بیشتر از موفقیت پسرها خوشحال می‌شوم/ پول کفش و تجهیزات را خودم می‌دهم/ استقلالی هستم!
پدیده جدید دوومیدانی زنان ایران که در آسیا یک مدال تاریخی کسب کرده در مورد این موفقیت با روزنامه اعتماد گفت و گوی جالبی انجام داده است.
روزبه دلاور| نازنین فاطمه عیدیان در مرحله نهایی ماده 400 متر با مانع مسابقات دوومیدانی جوانان قهرمانی آسیا در شهر دوبی امارات، ضمن شکستن رکورد ملی جوانان و بزرگسالان برای اولین بار یک مدال تاریخی به رنگ طلا را برای کشورمان به ارمغان آورد .
به گزارش روزنامه اعتماد، وی موفق شد با ثبت حد نصاب 58.86ثانیه زودتر از سایر رقبای خود از دیگر کشورهای آسیایی از خط پایان عبور کند. همچنین عیدیان با ثبت این زمان رکورد ملی رده سنی جوانان که در اختیار خودش بود را بهبود بخشید. در ضمن او رکورد ملی رده سنی بزرگسالان کشورمان در این ماده که در اختیار شهلا محمودی بود را نیز ارتقا داد. این مدال اهمیت زیادی برای دوومیدانی کشورمان دارد، چرا که برای اولین بار است که دوومیدانی ما توانسته در بخش زنان مسابقات قهرمانی جوانان آسیا یک مدال طلا آن هم در دوهای با مانع به دست آورد و می‌تواند نویدبخش روزهای خوبی در آینده دوومیدانی زنان کشورمان باشد. در ادامه گفت‌وگوی اختصاصی خبرنگار «اعتماد» با نازنین فاطمه عیدیان این دختر تاریخ‌ساز را می‌خوانید.
مسابقات در چه سطحی بود؟
سطح واقعا خوبی داشت. تمام‌کشورها بودند، چین و ژاپن و هند و چین تایپه و... چند تا شرکت کننده ورودی المپیک هم‌آورده بودند با اینکه مسابقات در رده جوانان بود. سطح رقابت خیلی خیلی بالا بود.
حریفان‌اصلی شما از کدام‌کشورها بودند؟
چین تایپه و هند.
آماده سازی قبل از مسابقات تا چه حد در کسب این موفقیت تاثیرگذار بود؟
در پاییز و زمستان دو تا مسابقه دادم‌که یکی از آنها انتخابی تیم ملی برای مسابقات داخل سالن بود و یکی دیگر هم مسابقات بزرگسالان‌آسیا به میزبانی ایران بود که در آنجا دو مدال نقره کسب کردم. اینها باعث شد تجربیاتم بیشتر شود و خیلی برای این مسابقات‌آماده شوم.
رکورد کدام ورزشکار را شکستی؟
خانم‌محمودی که پارسال رکورد زده بود.
فقط ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کنی یا دنبال ادامه تحصیل هم هستی؟
خب باید پارسال به دانشگاه می‌رفتم‌اما به خاطر همین مسابقات نرفتم‌حالا ان‌شاءالله امسال به‌دانشگاهم می‌رسم.
با توجه به اینکه شغلی نداری از طرف فدراسیون حمایت می‌شوی؟
راستش را بخواهید آنقدر که باید نه! حمایت نمی‌شویم! چون خیلی زود به زود سرپرست‌های فدراسیون تغییر می‌کنند و تا مسوولی بخواهد با ما آشنا شود زمان می‌برد . الان من هرچی مسابقه دادم یک سرپرست جدید در فدراسیون کار کرده است! البته بگویم اردوی قبل از این مسابقات هم اردوی خیلی خوبی نسبت به اردوی سال قبل بود . خوابگاه و غذا خیلی خوب بود. اما هزینه‌ها زیاد است. کفش و لباس و مکمل و ... پول زیادی می‌برد. یک کفش میخی پانزده، شانزده میلیون است یا رانینگ شش تا هفت میلیون که هزینه‌اش را خودم می‌دهم. رانینگ را هر دو ماه عوض می‌کنم و کفش میخی را سالی یک بار که بر عهده خودم هست.
حقوقی ندارید؟
نه، امیدوارم‌یک حقوقی برای ما در نظر بگیرند.
با توجه به سن و سالت چندتا مدال در آسیا گرفتی؟
هجده ساله هستم و این پنجمین مدال من در سطح آسیا بود. دو تا طلا و سه تا نقره در سه رده مختلف به دست آوردم.
الگویت کیست؟
از لحاظ اخلاقی سعی می‌کنم شبیه به خانم فصیحی رفتار کنم و آقای تختی هم دیگر الگوی من‌است!
در فوتبال طرفدار چه تیمی هستی؟
استقلالی هستم.
برنامه‌ات برای آینده چیست؟
مسابقات قهرمانی غرب آسیا در پیش است بعد مهم‌ترین بازی‌ها قهرمان جوانان جهان است که در پرو برگزار می‌شود که با توجه به بحث گرفتن ویزا و هزینه‌های رفت و آمد شاید اعزام‌نشویم! سه نفری که کسب سهمیه کردیم حالا معلوم نیست برویم یا خیر! امیدوارم در المپیک بعدی بتوانم سهمیه بگیرم و اینکه بتوانم‌در فینال المپیک رقابت کنم.
اهل کجا هستی؟
خودم تهران اما از طرف پدری کاخک در خراسان رضوی هستیم.
از طرف مسوولان خراسان رضوی پاداشی برای شما در نظر گرفتند؟
خیلی لطف داشتند و دارند اما الان‌نمی‌توانم به آنجا بروم اما شنیدم می‌خواهند یک‌خیابان یا یک میدان را به نام‌من نامگذاری کنند.
دوست داشتی مثلا یک خودرو پاداش می‌گرفتی یا همین نامگذاری خیابان یا میدان کافی است؟
خب ماشین هم خوب است!
لقب هم به تو دادند؟
نه، به این موضوع فکر نکردم،اما دوست دارم من‌هم‌لقبی داشته باشم.
تصمیم نداری مهاجرت کنی؟
نه من هستم! اما دوست دارم لژیونر شوم . در کشورهای دیگر تمرین کنم و آماده شوم اما برای کشور خودم به رقابت‌ها بروم و افتخار کسب کنم.
گویا با علی دایی هم ملاقات کردی. از ملاقات با علی دایی هم بگو.
بیست و چهار یا بیست و پنج نفر از دوومیدانی بودیم هفته پیش به ملاقات علی دایی رفتیم و از طرف اسپانسر ایشان‌هم پاداشی گرفتیم. دایی به من گفت این بار می‌روی که طلا بگیری! و بعد گفت من خودم دوتا دختر دارم و از موفقیت دخترها خیلی بیشتر از موفقیت پسرها خوشحال می‌شوم و برای من آرزوی موفقیت کرد. من که هیجان زیادی از دیدن ایشان داشتم، نتوانستم حرفی بزنم، چرا که خارج از بحث فوتبالی ایشان اسطوره ما هست. در اینجا یک نکته دیگر را هم اضافه کنم اینکه آقای کفاشیان هم در سال قبل به من برای مدالی که کسب کردم بودم یک عدد سکه هدیه داد.
دیدگاه تان را بنویسید